از دلدادگی وقیحانه تا گوشمالی متجاوز
یزد رسا؛ خباثت نااهلان حاکم بر عربستان را پایانی نیست و منطقه همچنان در آتش فتنه‌انگیزی خاندان فاسد سعودی می‌سوزد. در سوریه، عراق، یمن، و برخی از دیگر مناطق اسلامی، مردمان بی‌گناه و صدالبته زنان و کودکان ستمدیده قربانی جنون وهابیان نودولت شده‌اند؛ وهابیان بی‌ریشه‌ای که در پوشش فرقه‌ای جعلی تیشه به ریشه آرمان‌های دین مبین زده و با پنجه جهالت و خیانت بر چهره بی‌همتای مرام ناب محمدی(ص) چنگ انداخته‌اند.
خشک‌مغزان دین‌ستیز سعودی با تکیه بر دلارهای بادآورده نفتی و در سایه سرسپردگی به جهان‌خواران، از یک‌سو خود را نماد اسلام معرفی می‌کنند و از سویی با رفتارها و رویکردهای جمودانه، جهانیان را از گرد اسلام و مسلمانان اصیل می‌پراکنند. آن‌ها ابایی ندارند که جمهوری اسلامی و ایرانیان مسلمان را به بی‌دینی و مجوسیت متهم کنند و بر طبل ادعای پوشالی حمایت ایران از تروریسم بکوبند؛ و در عین حال، جانی‌ترین جانیان تروریست را در دامان خود پرورش دهند و با انواع حمایت‌های مادی و سیاسی، آنان را جری‌تر از گذشته به مصاف اسلام راستین و مردم بی‌گناه روانه سازند.
جنایت‌های بهت‌آور امثال داعش و جبهه‌النصره در عراق و سوریه و استفاده آن‌ها از ددمنشانه‌‌ترین شیوه‌ها در کشتار بی‌گناهان، عینی‌ترین خروجی از دور‌ه‌های کارورزی تروریست‌پروری به دست سعودی‌هاست؛ اگرچه اولین و آخرین آن نیست. چه این‌که اینان 15 سال پیش‌تر نیز با همدستی شیاطین اکبر و همراهی نه‌چندان مکشوف سازمان‌های جاسوسی، نقشی مرموز در حادثه 11 سپتامبر برعهده داشتند؛ نقشی که سال‌ها بعد، ابعاد آن بیش‌تر برملا شد و حادثه‌ای که بهانه‌ای به‌ظاهر موجه فراهم آورد برای هتک حرمت جهان اسلام و به خاک و خون کشیدن هزاران انسان بی‌گناه در افغانستان و عراق به دست شیطان بزرگ و همپالکی‌هایش.
آن‌روزها حاکمان سعودی خود را به آب و آتش می‌زدند تا ردّپایی از وقاحت و جنایتشان در تدارک 11 سپتامبر و زمینه‌سازی برای وحشی‌گری‌های قهری اما هدفمند اربابشان آمریکا، بر جای نماند و این روزها پرده‌‌ها یکی پس از دیگری از واقعیت‌ها به کنار می رود و قرائنی یقینی بر دخالت مؤثر حکومت سعودی در آن حادثه دارد؛ حادثه‌ای که بهترین بهانه‌ها را برای آمریکای جهان‌خوار فراهم کرد تا با سوءاستفاده از احساسات جریحه‌دارشده و ناآگاهی بسیاری از جهانیان، حمله نظامی به مسلمانان و کشورهای اسلامی را به‌ویژه در افغانستان و عراق رقم زند و انسان‌های مظلوم را آن‌سان ناجوانمردانه به خاک و خون غلتاند یا در سیاه‌چال‌های قرون وسطایی ابوغریب و گوانتاناما به زنجیر کشد.
آن‌روزها شواهد قطعی از تمایل واشنگتن برای تسرّی هجمه به قلمرو ایران اسلامی حکایت می‌کرد، اما صلابت رهبری و اقتدار فرزندان ملت در نیروهای مسلح، چنان هراسی در دل دشمن قسم‌خورده انداخته بود که او را از دست‌یازیدن به اقدام عملی برای تعبیرشدن رؤیای خامش برحذر می‌داشت؛ هراسی که هرروز بر عمق و وسعتش افزوده می‌شود و جلوه‌های دیدنی‌اش را می‌توان در تمکین ناوهای پرطمطراق‌شان از نیروهای مسلح ایران در خلیج فارس به تماشا نشست؛ تمکینی که در ماجرای دستگیری ملوانان تا بن دندان مسلح آمریکایی به دست دلاورمردان سپاه به‌خوبی نمایان شد. تا باد، چنین بادا.
نویسنده: مرتضی میبدی
`پایان پیام/ م
