به گزارش یزد رسا، ابراهيم كاظم نژند_كارشناس ارشد باستان‌شناسي در سایت میراث فرهنگی یزد نوشت: سالياني است كه در بافت تاريخي شهر يزد كار و زندگي مي‌كنم. از وقتي كه در يزد مستقر شده‌ام، با كوچه كوچه‌هاي اين شهر ارتباط داشته‌ام و به اندازه خاطراتم، از آن عكس دارم. ولي در هر كوچه‌اي كه گذر مي‌كني، زباله مي‌بيني و اين وضع هميشه سوژه بازديد كنندگان و گردشگراني است كه از مسيرهاي بافت تاريخي يزد عبور مي‌كنند و از آنها تصوير برمي‌دارند.

ساختمان شكوهي، (مربوط به اواخر دوره قاجار)، در ضلع شمالي مسجد جامع يزد، از جمله بناهاي تاريخي اين شهر است كه اكنون معاونت ميراث فرهنگي استان يزد در آن مستقر است و كوچه وزيري كنار اين خانه، آغاز محوري است كه به محله «فهادان» به عنوان قديمي‌ترين محله شهر يزد، منتهي مي‌شود و هر كس كه به يزد سفر كند، قطعا از اين مسير به بافت تاريخي ورود پيدا مي‌كند. «ساباطي» بسيار زياد در ورودي اين كوچه قرار دارد كه بدون استثناء هر تازه واردي در مقابل آن، عكسي به يادگار مي‌گيرد.انتهاي اين ساباط( گذر سر پوشيده)، تابلوي «آب انبار وزير» جلب توجه مي‌كند، ولي در عمل آب انباري ديده نمي‌شود، در ساليان دور با توجه به اقتضاي زمان ورودي آب انبار با ديواري مسدود شده بود و سكويي كنار اين آب انبار قرار دارد كه متاسفانه تبديل به جايگاه زباله شده است و نياز به توضيح نيست، در صورتي كه زباله‌ها حمل نمي‌شد، به داخل راهرو آب انبار شوت مي‌شد!

اين كه آب انبار، يك عنصر شهري مربوط به گذشته‌اي تاريخي است، شكي نيست، اما تبديل شدن آن به زباله‌داني اصولاً نبايد ربطي به ميراث فرهنگي داشته باشد! ولي صد البته ربط به فرهنگ دارد كه ما محل زندگي خود را چگونه بخواهيم حفظ كنيم و چه كساني مسئوليت فرهنگ سازي در اين زمينه را دارند؟ با پيگيري‌هاي انجام شده و تأمين منابع مالي از محل منابع اداره كل ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان يزد، ديوار «آب انبار وزير» برداشته و بيش از 20 وانت زباله از اين آب انبار بيرون آورده شده و سر در و راه پله آن ،مرمت و احياء شده است.

بافت تاريخي متعلق به هيچ شخص يا ارگان خاصي نيست، بلكه متعلق به همه كساني است كه به تاريخ اين سرزمين عشق مي‌ورزند.