انتخابات مجلس یازدهم و تاکتیک جدید سینه‌چاکان روحانی در یزد
به گزارش یزدرسا، حاشیه‌سازی‌های دولت دهم در دو سال پایانی از یک طرف و چند دستگی و نابلدی سیاسی اصولگرایان از سوی دیگر، عاملی شد تا حسن روحانی در خرداد 92 با کسب فقط هفت دهم درصد رأی بیشتر، راهی پاستور شود.
همین مسئله کافی بود تا اصلاح‌طلبانی که در یک دهه منتهی به سال 92، از انتخابات‌های مختلف چیزی جز شکست‌های متوالی نصیب‌شان نشده بود، بار دیگر و این بار به واسطه حسن روحانی در سپهر سیاسی ایران خودنمایی کنند.
بعد از خرداد 92 بود که اصلاح‌طلبان در سراسر کشور از جمله در یزد، جانی تازه گرفتند و با انگیزه‌ای بیشتر وارد کنش سیاسی شدند. هرچند آن‌ها کاندیدای اصلی‌شان -که محمدرضا عارف بود به دلیل عدم استقبال مردم- را مجبور به کناره‌گیری کردند، اما حمایت‌های آن‌ها از حسن روحانی موجب شد تا خود را پیروز انتخابات بپندارند.
انتخابات خرداد 92، موجب شد تا اصلاح‌طلبان در انتخابات‌های بعدی با شور و انگیزه‌ی بیشتری وارد میدان شوند و همین امر بود که پیروزی قابل توجه آن‌ها در انتخابات مجلس دهم را به دنبال داشت تا جایی که از 4 نماینده استان یزد، سه نفر از آن‌ها از لیست اصلاح‌طلبان روانه مجلس شدند.
در انتخابات 96 نیز این جریان موفق شد اکثریت اعضای شورای شهر یزد را تصاحب کند و در ریاست جمهوری نیز تلاش حسن روحانی برای «پیروزی به هر قیمتی» موجب شد تا وی بار دیگر به ریاست جمهوری برسد که در این بین اصلاح‌طلبان در یزد نیز در حمایت از او چیزی کم نگذاشتند.
اما «ناکارآمدی» مبرهن دولت روحانی و بلایی که او این روزها بر سر کشور آورده، موجب شده تا اصلاح‌طلبان برای فاصله‌گذاری با دولت و روحانی از یکدیگر سبقت بگیرند.
نتیجه عملکرد 5 ساله دولت روحانی حالا شرایطی را بر کشور حاکم کرده که آن‌هایی که تا همین سال گذشته برای حمایت از او یقه چاک می‌کردند و برای پیروزی او در انتخابات دست به هر اقدامی زدند و انواع تهمت‌ها و اهانت‌ها را به رقیب نسبت دادند و در دروغ‌گویی و بی‌اخلاقی گوی سبقت از یکدیگر می‌ربودند، حال برای فاصله‌گیری از دولت مسابقه بگذارند و این واقعیتی است که در بین حامیان دولت در استان یزد نیز به وضوح شاهد آن هستیم.
بخشی از حامیان روحانی در استان یزد حالا در شرایط منفعلانه قرار گرفته‌اند و بخشی دیگر نیز در تلاشند تا جایی که می‌شود از حسن روحانی و دولتش فاصله بگیرند.
کافی است نگاهی به رسانه‌های اصلاح‌طلب که تا همین سال قبل تمام‌عیار از حسن روحانی و دولت او دفاع می‌کردند بییندازید تا به این واقعیت بیش از پیش پی ببرید. حامیان روحانی که رسانه‌هایشان عملا به ستاد انتخاباتی دولت تبدیل شده بود، این روزها به هر بهانه‌ای تلاش می‌کنند از دولت و مدیران دولت در استان انتقاد کنند و بدین شکل القا کنند که بین آن‌ها و دولت روحانی تفاوت وجود دارد!
البته بدیهی است که با این وضعیتی که دولت‌های یازدهم و دوازدهم بر سر کشور آورده‌اند، دیگر کسی را میل حمایت از آن‌ها نباشد؛ اما به نظر می‌رسد حامیان دولت باید قدری هم برای شعور و فهم مردم احترام قائل باشند و چند درصدی هم این احتمال را بدهند که مردم و افکار عمومی هنوز به یاد دارند که چه کسانی از حسن روحانی حمایت کردند و این دولت را سر کار آوردند.
تاکتیک فاصله‌گذاری با دولت جواب نمی‌دهد، چرا که حامیان دولت باید به مردم پاسخگو باشند و باید بگویند با چه منطقی از دولتی که کارنامه چهار ساله او مشخص بود حمایت کردند؟ آیا غیر از این است که وضعیت این روزهای کشور بیش از آنکه نتیجه عملکرد چند ماه دولت دوازدهم باشد، ماحصل عملکرد چهار ساله دولت یازدهم است؟
آیا با کارنامه‌ای که دولت روحانی در چهار سال اول از خود باقی گذاشته بود، ادامه‌ی ریاست جمهوری او چیزی غیر آنچه امروز می‌بینیم برای کشور قابل تصور بود؟
اصلاح‌طلبان و حامیان دولت حتی اگر بتوانند حمایت از روحانی در سال 92 را هم توجیه کنند، اما برای حمایت آن‌ها از او در سال 96 هیچ توجیهی وجود ندارد چرا که آن‌ها از کسی دفاع کردند که کارنامه غیرقابل دفاع او در چهار سال اول ریاست جمهوری‌اش پیش روی‌شان بود و کاملا مبرهن بود که ادامه آن وضعیت چه بر سر کشور خواهد آورد.
رسانه‌های اصلاح‌طلب و حامی دولت که سال قبل برای دفاع از روحانی از هیچ اقدامی فروگذار نمی‌کردند، این روزها حق دارند از مدیران دولتی استان انتقاد کنند و ژست منتقد دولت به خود بگیرند؛ چرا که تا انتخابات مجلس حدود یک سال بیشتر زمان نمانده و آن‌ها می‌دانند حامی دولت روحانی بودن برای‌شان مانع بزرگی در انتخابات پیش رو خواهد بود.
این در حالی است که عملکرد نمایندگان استان یزد در مجلس هم آن‌چنان جایی برای دفاع ندارد. نمایندگان استان یزد نه در حوزه ملی اقدام قابل دفاعی دارند و بلکه حتی حمایت‌های آن‌ها از برجام و FATF اوضاع‌شان را بدتر هم کرده و نه در حوزه استانی در این 3 سال اقدام قابل توجهی از آن‌ها شاهد بوده‌ایم به طوری که در مسئله آب که اصلی‌ترین مسئله این سال‌های استان یزد است، نمایندگان استان یزد هیچ‌گاه عملکرد قابل قبولی از خود بروز نداده‌اند و «انفعال» برجسته‌ترین راهبرد آن‌ها در قبال این موضوع بوده است.
انتهای پیام/
