به چین حمله میکنند تا مسئولیت خود را فرافکنی کنند
به گزارش یزدرسا، دعوای لفظی سخنگوی وزارت بهداشت و سفیر چین در ایران که در نهایت با ورود سخنگوی وزارت خارجه کشورمان پایان یافت نکات جالبی به خود به همراه داشت. نکاتی که برخی از آنها درس برای دستگاه دیپلماسی کشورمان است.
ویروس چینی اصطلاحی است که رئیس دولت آمریکا برای کوید19 انتخاب کرده است. نامی که به وضوح چین را متهم اول این بیماری معرفی میکند. البته این نام‌گذاری بی ارتباط با رقابت آمریکا با چین نیست. همچنین آمریکا که امروز در صدر کشورهای ویروسی شده قرار دارد و نظام بهداشت و سلامت آن ناکارآمدی خود را فریاد میزند نیازمند آن است تا دیگران را مقصر مشکلات داخلی خود نشان دهد. این دعوای سیاسی حتی باعث سردتر شدن برخی روابط بین آمریکا و چین شده است.
اما آنچه مربوط به ایران میگردد صحبتی است که سخنگوی وزارت بهداشت در خصوص آمارهای ارائه شده توسط چین کرد. کیانوش جهانپور روز یکشنبه سپری شده در اظهاراتی، آمار دولت چین از میزان مرگ‌و‌میر بر اثر شیوع بیماری همه‌گیر «کووید۱۹» را «یک شوخی تلخ» توصیف کرد. وی در بخشی از سخنان خود در نشست خبری، گفت: «به نظر می‌رسد آمارهای چین یک شوخی تلخ بود. زیرا بسیاری در همه جهان فکر کردند این بیماری مثل آنفلوآنزاست و مرگ‌و‌میر کمتری دارد. همه این موارد مبتنی بر گزارش‌هایی بود که از چین گزارش می‌شد» جهانپور همچنین در صفحه توییتر خود نیز نوشت: «مباحث علمی را هیچ‌گاه نه می‌توان و نه باید با سیاست آمیخت. همه محافل آکادمیک دنیا بر پایه اطلاعات اپیدمیولوژیک و گزارش محققان چین، حداقل آنفلوآنزای تیپA را از ویروس نوپدید کرونا وخیم‌تر قلمداد کردند. امروز یافته‌ها خلاف این را نشان می‌دهد. به یافته‌های خودی اطمینان بیشتری داریم.» چانگ هوا، سفیر چین در ایران به این اظهار نظر واکنش نشان داد و گفت: «وزارت بهداشت چین هر روز نشست خبری برگزار میکند. پیشنهاد می‌کنم برای نتیجه‌گیری اخبار آنها را با دقت بخوانید.»
این جدال لفظی موجب شد تا برخی از غرب گرایان با خوشحالی واکنش سفارت چین را توهین معرفی کنند و به چین هراسی بپردازند. رسانه های فارسی زبان خارجی نیز با فعالیت تبلیغاتی و ساعت ها برنامه با همین موضوع درصدد تخریب روابط ایران و چین برآمدند.
سخنگوی وزارت بهداشت که این واکنش ها را دید و متوجه تلاش ها برای تخریب روابط ایران با شرق شد روز بعد در توییتی با غیرقابل فراموش توصیف کردن حمایت‌های چین از ملت ایران در روزهای سخت، صراحتاً نوشت: «بیگانگان ذوق زده نشوند.» همچنین سخنگوی وزارت امور خارجه نیز از کمک های فراوان این کشور به ایران قدردانی کرد.
همه این موارد در حالی است که غربی ها صرفا با وعده های سیاسی خود در بحران کرونا ادعا میکردند که میخواهند در کنار ایران باشند اما ایران تمایل به کمک آنها ندارد! اما چینی ها که در ابتدای بحران کرونا در کشورشان کمک ایران را شاهد بودند ده‌ها برابر بیشتر از آن را بعد از درگیری ایران با کرونا برای کشورمان ارسال کردند.
به عنوان نمونه روز 8فروردین محمد کشاورز‌زاده، سفیر ایران در پکن در توییتر خود درباره کمک‌های دولت چین به ایران، اعلام کرد: «500اتاق پیش ساخته بیمارستانی اهدایی دو شرکت چینی شامل تخت، میز، صندلی این هفته با یک هواپیمای باری به تهران ارسال خواهد شد.» وی همچنین اضافه کرد: «این محموله قابلیت تجهیز فوری یک بیمارستان صحرایی پانصدتخته خوابی را دارد. تاکنون با 21هواپیما کمک از چین به ایران ارسال شده است.» ورود 30 محموله کمک های چینی به ایران حتی در بی بی سی فارسی نیز مورد اذعان قرار گرفت.
این روابط دوستانه البته در دوران تحریم نیز تا حد قابل توجهی وجود داشت. هرچند برخی زمان ها به دلیل سیاست افراطی غرب گرایی دولت کشورهای شرقی از تعامل با ایران ناامید میشدند اما می توان این روابط را دوستانه توصیف کرد. این روابط دوستانه البته برای جریانی که ادعای تعامل با دنیا را سر می دهد خیلی خوشایند نبوده است.
عباس عبدی از فعالان اصلاح طلب نزدیک به دولت به این چین هراسی واکنش نشان داد. او حمله به چین را برنامه ریزی شده توسط آمریکا دانست و عنوان کرد: در غرب مساله حمله به چین فراتر از این حرفهاست. به نظر من حسادت و رقابت با چین هم در این موضوع دخیل است. تحلیل ایالت متحده این است که بزرگترین خطری که آنها را تهدید می کند چین است، نه خطری که آنها را بمباران کند یا به آنها بمب اتم شلیک کند. خطرشان این است که چین در حال گرفتن جایگاه اولی ایالات متحده است. حس کلی این است که یک نوع حسادت به روند چین وجود دارد. من هم این را می فهمم که چین یک نظام نسبتا بسته تری از جوامع دیگر دارد.
وی البته به سخنگوی وزارت بهداشت کشورمان نیز اینگونه انتقاد کرد: اصلا فرض کنیم چین اطلاعات دقیقی به شما نداده است، اما رفتارش که حاکی از اهمیت ویروس کرونا بود. این کشور حدود ۱۵ هزار میلیارد یوآن یعنی چیزی معادل دو هزار میلیارد دلار برای مبارزه با کرونا هزینه مستقیم و غیرمستقبم کرده است. این باید تجربه و درس خوبی برای همه کشورهای دیگر می‌بود که موضوع کرونا چقدر جدی است، نه اینکه بگویند این ویروس آنفولانزای نوع آ یا ب و یک چیز عادی است. این بی‌توجهی و بی‌مسئولیتی خود را نباید به چین منتقل کرد.
عبدی در پاسخ به این سوال که نظرتان در ارتباط با اظهارات سخنگوی وزارت بهداشت ایران چیست گفت: این یک حق طبیعی است که هر کسی انتقاد کند. اما سخنگوی وزارت بهداشت نمی تواند به این راحتی این کار را انجام دهد، چرا که سیاست خارجی ایران سیاست نزدیکی با چین است. البته یک سری کسانی که گرایش های غربی دارند منتقد این سیاست هستند. من نه از زاویه گرایش به غرب، اما این انتقاد را دارم که ایران باید در سیاست خارجی خود تنوع داشته باشد و نباید کاری کند که یک وابستگی ایجاد شود. الان عملا این وابستگی کم و بیش مشاهده می شود. البته این وابستگی تقصیر چین نیست و چون وابستگی قدیم نیست که به کشوری هجوم می‌بردند و آن کشور را اشغال و به خود وابسته می کردند، بلکه انتخابی است که حکومت ایران به خاطر دست های بسته خود در سیاست خارجی کرده که به نظرم اشتباهی جدی است. برخی از اصولگرایان متوجه این نوع وابستگی نیستند و به نظرم این وابستگی خطرناک است. در هرحال بنده، شما و دیگران اگرچه حق داریم سیاست چین را نقد کنیم همانطور که من هم چندین بار نقد کرده ام. اما فکر می کنم درست نیست که سخنگوی بخشی از دولت بیاید چنین حرفهایی بزند، فارغ از این که این حرفها درست هست یا نه. مجموعه دولت باید ذیل سیاست خارجی کار کند. خب اگر کسی قبول ندارد استعفا دهد و کنار برود؛ هیچ ایرادی هم ندارد که در جایگاه مستقل خود هرچه می خواهد بگوید. الان خیلی افراد حرف می زنند و کسی کاری با آنها ندارد.
عبدی انگیزه کسانی که به چین حمله میکنند را اینگونه عنوان کرد: در مجموع اگر بخواهیم انگیزه ها را تحلیل کنیم بر اساس شواهد می‌توان گفت که برخی ضدیت‌ها با چین از روی بدبینی به کمونیسم و سابقه بدی که از این رژیم‌ها دارند است هر چند چین در عمل فاصله زیادی از کمونیسم گرفته است. ضدیت عده‌ای دیگر هم از سر علاقه به آمریکا و غرب است؛ عده ای هم دنبال گربه‌ای می گردند تا زنگوله مشکلات را به گردن آن بیندازند. البته چینی ها بی‌تقصیر هم نیستند، اما این دلیل نمی‌شود ما تقصیرات و ناتوانی های مهمتر خودمان را نادیده بگیریم. نمونه اش همین سیاست محدود کردن فاصله‌گذاری فیزیکی است. چینی ها مدتها پیش به بهترین شکل در کشور خودشان عمل کردند اما ما هر روز برای خودمان یک حرفی می زنیم. چرا این تقصیرات را می خواهیم گردن کشورهای دیگر بیندازیم؟
این فعال اصلاح طلب آمریکا را متهم به سرپوش گذاشتن به ضعف های خود کرد و گفت: اصلا فرض کنیم هردو علت درست باشد؛ سیستم تغذیه چینی ها اشکال داشته باشد و یا چینی ها اطلاعات خود را در دسترس نگذاشته باشند. این توجیهی برای ایالات متحده نمی آورد. آمریکا موج سوم و چهارم کرونا بود و امروز در بالاترین نقطه شیوع قرار دارد و خودشان امروز به شدت درگیر این هستند که چگونه با مساله برخورد کنند. در حالی که کره جنوبی که نزدیک به چین است و جزو موج اول بود که درگیر کرونا شد اما توانست با اقدامات خود جلوی کرونا را بگیرد. اگر از این زاویه به موضوع نگاه کنیم متوجه می شویم حملاتی که ترامپ به چین می کند بیش از آنکه ناشی از تقصیرهای چین باشد برای پوشاندن ضعف های خود اوست؛ ابرقدرتی که می گوید «اول آمریکا» امروز با چالش کرونا اینگونه برخورد می کند. نه فقط آمریکا بلکه اروپایی ها هم امروز چنین مشکلی دارند. ویروسی در چین شایع شده است و به شرط آنکه ثابت شود مربوط به سبک تغذیه انها است می‌توانیم چینی ها را تا این حد مسئول بدانیم که چرا سبک تغذیه آنها اینگونه است. البته می‌توانست در هر جای دیگری هم باشد. مگر ویروس مرس در عربستان یا ایدز در امریکا یا ابولا در افریقا شایع نشد؟ واقعیت این است که ایران دو روز بعد از آنکه یک نفر فوت کرد پذیرفت که کرونا به ایران آمده است. یک نفر نیست که از این سیستم سوال کند شما تنها کشوری در دنیا هستید که اعلام پذیرش کرونا در کشورتان با مرگ و میر صورت گرفته است. تا جایی که می دانم در هیچ کشور دیگری این اتفاق نیفتاده و در همه کشورهای دیگر بین شناخت اولین بیمار و اولین مرگ و میر به طور میانگین حدود ۳۰ روز فاصله وجود دارد. اگر شما ۳۰ روز فاصله داشتید یعنی به جای آنکه آخر بهمن تشخیص می دادید، در اول بهمن تشخیص داده و مثل کره عمل کرده بودید قطعا با وضعیت امروز مواجه نبودیم. این مسئولیت باید به عهده چه کسی باشد؟ به جای اینکه به این سوال پاسخ دهند به چین حمله می کنند. بنابراین بخشی از قضیه فرافکنی مسئولیت از خود به دیگران است.
راهبرد رسانه های چین هراسی که صدای برخی اصلاح طلبان را در آورده است نتوانسته راه به جایی برسد. دفاع جریان انقلابی از روابط دوستانه با کشورهای شرق درحالی است که غرب گرایان اتهام وابسته کردن ایران به شرق را برای فرار از شکست تعامل با غرب عنوان میکنند. این درصورتی است که جریان انقلابی صرفا به تعامل دوستانه با کشورهایی که احترام متقابل را سرلوحه سیاست های خود با ایران قرار داده اند و نفی هرگونه سلطه گری را سرلوحه کار خود قرار داده است.
انتهای پیام/
