به گزارش یزدرسا به نقل از اردکان گويا؛ قلعه به عنوان یک نوآوری اروپایی، در سده‌های نهم و دهم، پس از سقوط امپراتوری کارولنژی و در نتیجه تقسیم قلمرواش میان مالکان شخصی و شاهزاده‌ها، ریشه گرفت.

 این نجیب‌زادگان قلعه‌ها را برای کنترل مناطق پیرامون خود بنا کرده، و آن‌ها را دارای ساختارهایی  تدافعی و تهاجمی کردند.چنین ساختمان‌هایی پایه‌ای را ایجاد کرد که نجیب‌زادگان را قادر ‌ساخت همان‌طور که در مقابل دشمنان مقاوم بودند، برنامه‌های تهاجمی خود را پیاده کنند. اگرچه خاستگاه نظامی دژها اغلب در بررسی‌های علمی این مکان‌ها مورد تأکید قرار می‌گیرد، اما این ساختمان‌ها همچنین به عنوان مرکز فرماندهی و نشانه قدرت نیز به کار می‌رفتند.

قلعه‌های شهری برای کنترل مردم محلی و راه‌های مهم حمل و نقلی مورد استفاده قرار می‌گرفتند؛ قلعه‌های روستایی نیز اغلب در کنار عواملی مانند آسیاب‌ها و زمین‌های حاصل‌خیزی ساخته می‌شدند که برای زندگی در اجتماع مناسب بودند.

بسیاری از قلعه‌ها در اصل از گل و چوب ساخته شده بودند، اما بعدها با کمک سنگ قدرت تدافعیشان افزایش یافت. قلعه‌های اولیه اغلب از امکانات دفاعی طبیعی و عوارضی مانند برج‌ها استفاده می‌کردند، و بر روی یک برجک دفاعی مرکزی استوار بودند. در اواخر سده ۱۲ام و اوایل سده ۱۳ام پدافند قلعه‌ها به پیشرفتی علمی دست یافت. این پیشرفت با تأکید بر شلیک از جناحین موجب گسترش برج‌ها شد. بسیاری از دژهای نو چند ضلعی و برپایه دفاع متمرکز بودند (چندین مرحله از دفاع که به همراه یکدیگر قادر بودند به طور همزمان عمل کرده تا قدرت قلعه را به حداکثر برسانند). 

قلعه قديمي انجيراوند بصورت مربع ٢٥در ٢٥ و در چهار گوشه قلعه چهار برج قرار گرفته كه بر اثر مرور زمان برجه ها خراب شده و تنها چند متر اوليه انها باقي مانده است. هر برج داراي يك درب به داخل قلعه است كه دربهاي ان مدتهاست از جا كنده شده است.

اين قله تا عمق دو متري خاك در فونداسيون با سنگ چيده شده و از روي سطح زمين با گل و در لايه هاي بالاتر ان از سنگ هم استفاده شده است.

اين قلعه بر روي تپه اي مشرف بر روستاي توت و دست سياه كوه بنا شده و از نظر ديد و استرتژيك اشرافيت كامل در منطقه دارد و اين قلعه كاملا با برج توت ديد مستقيم داشته كه گويا با علامت دادن خبر ورود راهزنان را به اين قلعه داده می شده است. گويا در برج شمالي ان دفينه اي وجود دارد كه نقشه ان دست افرادي قرار داشته است.

اما متاسفانه قسمت شمالی برج قلعه روستای انجیر آوند طی مدت زمان کوتاهی دومرتبه مورد تهاجم غارتگران میراث فرهنگی قرار گرفته است.

با وجود این تهاجمات به قلعه هنوز اقدامی در خور برای حفظ این آثار باستانی صورت نگرفته و همچنان طمع گنج پنهانی در این قلعه دزدان را به سمت خود می کشاند.

دکتر محسن میرجانی کارشناس اثار باستانی در خصوص قدمت این قلعه گفت: این بنای تاریخی در اواخر دوره صفویه بنا شده و شواهد موجود در روستا این گفته را تصدیق می کند.

وی افزود: این قلعه در گذشته محل اسکان روستا نشینان بوده است که محوطه بیرونی قلعه هم محل کشت و داشت و برداشت محصولاتشان بوده است.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی سیر مهاجرت ها از روستاها به شهرها افزایش پیدا کرد ولی در مورد بلااستفاده شدن سکونت در این قلعه شواهدی در دست نیست.

انتهای پیام/ر*ح.ا