تضعیف نهادهای نظامی؛ تلاش برای جبران ناکامی‌های داعش
یزد رسا به نقل از عصرسیاست، «اگر می‌بینید آلمان و ژاپن این روزها محکم‌ترین اقتصاد دنیا را دارند، اینها بعد از جنگ جهانی دوم از اینکه نیروی نظامی داشته باشند محروم شدند... نیروهای نظامی بیشترین خرج کشورهای در حال جنگ را می‌بردند و از این رو با این اقدام پول‌هایشان آزاد شد و به دنبال کارهای علمی و تولیدی رفته و اقتصاد دانش‌بنیان برای خود درست کردند، لذا دیگر آسیب‌پذیر هم نیستند، این راه در ایران باز شده است و مدیران و دلسوزان و معلمان باید وارد این فضا شوند، مطمئنم دوره دوم دولت روحانی می‌تواند ما را به آنجا برساند.»
اینها بخشی از سخنان اکبر رفسنجانی است که واکنش‌های زیادی را به همراه داشت. این سخنان رفسنجانی هرچند از نظر آماری نادرست و غیرواقعی هستند و برخلاف آنچه او می‌گوید، ژاپن و آلمان در ردیف‌های هشتم و نهم کشورهایی هستند که بیشترین هزینه نظامی سالانه را دارند. اما فارغ از عدم اطلاع جناب رفسنجانی از آنچه بیان می‌دارد، بحث اصلی و سئوال اصلی این است که هدف وی از بیان چنین مباحثی و در واقع زیرسئوال بردن نهادهای نظامی کشور چیست؟ هاشمی این سخنان را در حالی بیان میکند که چندی قبل نیز موضعی مشابه را اتخاذ کرده و در توئیت خود نوشته بود «دنیای فردا، دنیای گفتمان‌هاست، نه‌موشک‌ها.» موضعی که پاسخ قاطع رهبر معظم انقلاب را به همراه داشت: «اینکه بعضی‌ها بیایند بگویند "فردای دنیا، فردای مذاکره است، فردای موشک نیست"، این حرف اگر از روی ناآگاهی گفته شده باشد، خب ناآگاهی است، اگر از روی آگاهی گفته شده باشد، خیانت است. چطور [چنین چیزی] ممکن است؟ اگرچنانچه نظام جمهوری اسلامی دنبال علم برود، دنبال فنّاوری برود، دنبال مذاکره‌ی سیاسی برود، دنبال کارهای گوناگون تجاری و اقتصادی برود -که همه‌ی اینها لازم است- امّا قدرت دفاعی نداشته باشد، توانایی دفاع کردن نداشته باشد، هر بی‌سَروپایی و [هر] دولت فزرتی کذائی‌ای او را تهدید میکند که اگر فلان کار را نکردید، ما موشک میزنیم؛ خب اگر شما امکان دفاع نداشته باشید، مجبورید عقب‌نشینی کنید. قدرتهای دنیا که شما می‌بینید با صدای کلفت حرف میزنند، زور میگویند، غلط میکنند، حرفهای بد میزنند و زورگویی میکنند، بیشتر از همه به استناد همان سلاحهایی است که دارند؛ آن‌وقت ما در مقابل اینها بیاییم دست خودمان را خالی کنیم؟ سپاه که پیشرفتهای موشکی خودش را نشان میدهد، نه فقط مایه‌ی افتخار و مباهات ایرانی‌ها [است، بلکه] وقتی این موشکهای سپاه با این دقّت و با این زیبایی آزمایش میشود، خیلی از ملّتهای آزادی‌خواهِ دُوروبَر ما که دلشان از آمریکا و از رژیم صهیونیستی خون است، خوشحال میشوند. وقتی اینها انجام میگیرد، ما بیاییم اینها را بکوبیم و بگوییم آقا! امروز دیگر روز موشک گذشته! نه، روز موشک نگذشته. دشمن دائم در حال به‌روز کردن خود و آماده کردن خود است، [بعد] ما اینجا ساده‌لوحانه خودمان را عقب بکشیم و بگوییم نه. مثل اوّل انقلاب که همین اف‌چهارده‌های ما را میخواستند بفروشند و میخواستند پس بدهند و بنده نگذاشتم. من خبر شدم که یکی از رجال دولت موقّت آن روز گفته است این اف‌چهارده‌هایی که رژیم طاغوت خریده به درد ما نمیخورد، میخواهیم چه کار کنیم این اف‌چهارده‌ها را! پس بدهیم بهشان. آنجا خب ما ایستادیم، هیاهو کردیم، مصاحبه کردیم و مقابله کردیم، جرئت نکردند این کار را بکنند؛ میخواستند پس بدهند. چند صباح بعدش، جنگ ایران و عراق پیشامد کرد و حمله کردند به ما و معلوم شد که ما چقدر احتیاج داریم به همین وسایلی که داریم؛ همین اف‌چهارده و همین اف‌چهار و امثال اینها. امروز هم بعضی‌ها همین آهنگ را پیش گرفته‌اند که موشک چیست، موشک میخواهیم چه کار کنیم، روزگار روزگار موشک نیست! پس روزگارِ چیست آقا؟»
اینکه بعد از واکنش رهبر انقلاب به توئیت چند ماه قبل رفسنجانی و در شرایطی که وی سعی کرد انتساب آن توئیت به خودش را انکار کند، او بار دیگر برای تضعیف و زیرسئوال بردن توان نظامی کشور گام برمی‌دارد، نشان‌دهنده طراحی و هدفمندی خاص این نوع موضع‌گیری‌ها است. بعید به نظر می‌رسد جناب هاشمی از پیامدهای این نوع موضع‌گیری‌های خود بی‌اطلاع باشد و نداند که این مواضع او در واقع چراغ سبز دادن به دشمن است. هاشمی اگر این سخنان را به خاطر کینه‌هایی که از سپاه و بعضا ارتش دارد می‌زند، باید توجه داشته باشد که منافع ملی عرصه‌ی مناسبی برای تصفیه حساب‌های شخصی نیست. کینه‌های سیاسی نسبت به یک نهاد نباید موجب شود که منافع ملی نادیده گرفته شود. جناب رفسنجانی آیا واقعا آنچه در این چند سال اخیر در منطقه رخ داده است را ندیده و نمی‌بیند؟ آیا اگر قدرت نظامی که در حال حاضر ایران اسلامی از آن برخوردار است، را نداشتیم، باز هم شاهد ناکامی دشمنان ایران برای ایجاد ناامنی در کشور بودیم؟ آیا می‌توان امنیتی که این روزها بر کشور حاکم است را نادیده گرفت؟ براستی دلیل این امنیت چیست؟ چطور میشود که در همه دنیا و از جمله کشورهای اروپایی داعش توان ایجاد ناامنی دارد اما همان داعشی که همان اروپایی‌ها و آمریکا برای ضربه زدن به ایران ایجاد کردند در تقابل با جمهوری‌اسلامی تا این میزان ناکام است؟ آیا غیر از این است که این امنیت نتیجه قدرت نظامی جمهوری‌اسلامی و نتیجه جانشفانی همین نیروهایی است که اینگونه توسط هاشمی‌رفسنجانی مورد حمله قرار می‌گیرند؟ آیا جناب رفسنجانی عزم کرده است کاری را که گروه تروریستی داعش در این چند سال نتوانست با مردم ایران بکند، او جبران کند؟!
دولت جناب روحانی نیز باید در قبال این لجن‌پراکنی‌های رفسنجانی موضع درخوری را اتخاذ کند، چرا که سکوت در قبال این سخنان این فرضیه را به اذهان وارد میکند که نکند جناب هاشمی‌رفسنجانی به سخنگوی دولت تبدیل شده است و مواضعی را که دولت نمی‌خواهد خودش به طور رسمی آن‌ها را بیان کند، از زبان هاشمی بیان میشود.
نویسنده: ارسلان پورذهبی
