تلاش برای تحقق منویات رهبری، مهمتر از اظهار ارادت
به گزارش یزدرسا به نقل از طنین ایران، بر اساس آموزههای اعتقادی و برخلاف نظامهای دیگر، همه ارکان و مسئولان نظام اسلامی مشروعیت خود را مستقیم یا غیرمستقیم از ولیفقیه میگیرند؛ ولیفقیهی که بر اساس انتخاب مجتهدین و فقهای عضو خبرگان، سرآمد دیگر فقهای زمان به شمارمیآيد و به چیزی جز اعتلای دین و دنیای امت اسلامی نمیاندیشد.
خوشبختانه همه رئیسان جمهور در دوران زعامت حضرت آیتالله خامنهای کمابیش در گفتار و مواضع کلی، حرمت رهبری را پاس داشته، بر فرمانبرداری از ایشان تاکید میکردهاند؛ اگر چه در صحنه عمل، پایبندیشان به توصیهها و راهبردهای معظمله دارای فراز و نشیب بوده است.
برای نمونه آقای خاتمی علیرغم اینکه در دوران ریاستجمهوری خود میکوشید به حسب ظاهر حرمت جایگاه رهبری را حفظ کند، در راهبرد عملی دولت خویش، فاصله معناداری با منویات معظمله داشت که نمونه بارز آن را میتوان در مسائل فرهنگی بخصوص در دوران وزارت عطاءالله مهاجرانی جستجو کرد.
کار به جایی رسیده بود که مقام معظم رهبری برخی مطبوعات را به دلیل هجمههای فراوان به ارزشهای دینی و ملی، پایگاه دشمن نامیدند و وزیر ارشاد دولت اصلاحات، این فرمایش رهبری را زیر سؤال میبرد. در نمونهای دیگر، معظمله شخصیتی همچون آیتالله مصباح یزدی را پرکننده خلأ بزرگانی چون علامه طباطبایی و شهید مطهری معرفی میکرد و وزیر وقت ارشاد، این ادعا را شوخی میدانست.
در دولت نهم و دهم نیز هرچند مراتب همسویی رویکردها و فرمانبرداری رئیسجمهور و دولت از رهبری برجستهتر از دولتهای پیشین بود، اما رئیس جمهور وقت با تغییر رویه در دو سال پایانی دولت دهم، بر دیوارهای خانه آمال علاقهمندان به خود مبنی بر امتثال کامل از منویات رهبری، ترک انداخت و به دلیل تعلل در اجرای فرمایش معظمله بخصوص در ماجرای ابقای حجتالاسلام مصلحی-وزیر سابق اطلاعات- جایگاه خاص خویش نزد دوستداران نظام و انقلاب را از دست داد.
البته نباید از انصاف گذشت که رویکرد کلی دولت نهم و دهم به ویژه در سالهای نخست، بیش از دولتهای دیگر مورد عنایت رهبر معظم انقلاب قرار داشت و به همین سبب معظمله از «حمایت خاص» خویش از آن دولت سخن به میان آوردند: «از همه دولتهای بر سرکار و منتخب مردم حمایت کردم، بعد از این هم همین خواهد بود؛ از این دولت هم به طور خاص حمایت میکنم، این حمایت، بی دلیل و بی حساب و کتاب نیست» و در تشریح یکی از دلایل این حمایت خاص خویش فرمودند: «... این جهتگیریهای دینی و این ارزشگرایی انقلابی و اسلامی خیلی ارزش دارد.
سختکوشی، تلاش فراوان، ارتباط با مردم، سفرهای استانی، جهتگیری عدالتورزی مردمی، اینها خیلی قیمت دارد و من قدر این کارها را میدانم، من به خاطر این چیزها از دولت حمایت میکنم.»(اول فروردین 86، در جمع زائران حرم رضوی)
در دولت یازدهم هم دکتر روحانی رئیس جمهور از همان آغازین روزهای تصدی مسئولیت و پیش از آن، همواره بر مراتب ارادت خود به مقام معظم رهبری تاکید کرده و ادب و تواضع ایشان نسبت به معظمله، موجب خوشحالی دوستداران نظام و انقلاب است.
در سفر اخیر رئیس جمهور به استان گیلان نیز سخنان دکتر روحانی در تعظیم مقام معظم رهبری، پالسهای مثبتی به سطوح جامعه و پیامهای روشنی به دشمنان مخابره کرد.
دیدارهای منظم و هفتگی جناب روحانی با خانوادههای شهدا وایثارگران هم از جمله اقداماتی است که مایه خرسندی و امیدواری مردم میشود.
در این میان آنچه بیش از تکریمهای گفتاری و رفتارهای مشابه اهمیت دارد، تلاش برای تحقق منویات رهبری و آرمانهایی است که شهدا برای آن جان داده و ایثارگران در راهش مجاهده کردهاند. چه اینکه مهمتر از گفتار، رویکردها و مصادیق عینی است که باید در مسیر تحقق دیدگاههای رهبری باشد و بتواند رضایت ایشان را به دنبال داشته باشد.
با مرور منصفانه عملکرد و رویکرد دولت یازدهم از آغاز تاکنون و بررسی دیدگاههای رهبری در دیدارهای گوناگون با قشرهای گوناگون مردم و کارگزاران نظام، درمییابیم که رئیس جمهور و دولت محترم آنگونه که باید و شاید، نتوانستهاند رضایت رهبر معظم انقلاب را به دست آورند و رویکردشان در مواردی بسیار قابل تامل بوده است.
در همین راستاست که مشروح سخنان انتقادآمیز رهبر معظم انقلاب در دیدار دولتمردان، به درخواست دولت منتشر نشد و دیدار مسئولان دولت با رهبر انقلاب در ماه رمضان نیز انتشار نیافت.(خبرگزاری تسنیم، شناسه خبر: ۶۵۵۶۳۴)
تذکرات متعدد رهبر معظم انقلاب به مسئولان درباره اقتصاد مقاومتی و ناخرسندی ایشان در این زمینه، پرهیز از تحقیر و تخریب منتقدان، و موارد دیگر آنهم در سالهای نخست فعالیت دولت، نشانه دیگری از ضرورت بازنگری جدی در رویکرد دولت به شمار میآید.
تعلل و تناقضگویی دولت در انتشار فکتشیت ایران و نیز برگزارنشدن نشستهای جدی با منتقدان هستهای علیرغم تصریح و تذکر رهبر فرزانه انقلاب به آن، از جمله آخرین مواردی است که پایبندی عملی دولت محترم به رهنمودهای معظمله را زیر سؤال برده است.
به هر روی تردیدی نیست که مهمتر از اظهار ارادت زبانی، پایبندی عملی و جامع به رهنمودها و دیدگاههای رهبری است و در این زمینه رفتار و رویکرد رئیس جمهور و دولت محترم باید به گونه ای باشد که همانگونه که دکتر روحانی در سفر اخیر به استان گیلان تاکید کرد «به رهبر معظم انقلاب افتخار میکنیم»، رهبر معظم انقلاب و مردم نیز متقابلا به وی و دولتش افتخار کنند؛ و این مهم حاصل نمیشود مگر در سایه پایبندی کامل در عرصه عمل به منویات رهبر فرزانه.