به گزارش یزدرسا، اخیراً موسسه ای در شهر یزد اقدام به برگزاری سمینار و کارگاه های آموزشی برای دانشجویانی کرده است که قصد پذیرش در دانشگاه های خارج از کشور دارند. جالب این که این موسسه از سالن یکی از دانشگاه های استان برای برگزاری این سمینار استفاده کرده است. به زبان دیگر تنها کارکرد دانشگاه ایرانی در حد دروازه ای برای ورود به دانشگاه های خارجی تنزل پیدا کرده است. به هر جهت اقدامات این موسسه از چند جهت قابل بررسی است.

به خاطر یک مشت دلار؟
 

نخست آنکه این موسسه با دریافت هزینه برگزاری کارگاه ها؛ جوانان مستعد کشور را به ثمن بخس به اجانب وا می گذارد. جوانانی که سال ها با صرف هزینه های بسیار توسط خانواده ها و از محل بیت المال برای فعالیت های علمی و اقتصادی آماده شده اند اکنون به کشوری دیگر مهاجرت می کنند تا ثمره تمامی این هزینه ها تقدیم اجانب شود.

اعطای مجوز به فعالیت چنین موسساتی که روند«فرار مغزها» را تسریع می کنند بسیار تعجب برانگیز بوده و جای رسیدگی به این معضلات خالی است.

تحقیر جوان ایرانی و استعدادهایش
 

از طرفی برگزاری چنین کارگاه هایی را می توان بدین معنا تعبیر کرد که کشور ظرفیت استفاده از نخبگان جوان را نداشته و برای رسیدن به موفقیت چاره ای جز پناه بردن به دامان کشورهای دیگر وجود ندارد. شاید هیچ خیانتی بالاتر از نهادینه کردن این حس خودباختگی در روح و جان جوان ایرانی نباشد.

با القای چنین حس خودباختگی چندان دور از انتظار نیست در آینده جوان ایرانی باور کند که یک لولهنگ(آفتابه) هم نمی تواند بسازد!

البته در این میان  برخی واقعیت های انکار ناپذیر نیز در کشور وجود دارند که پیش از اصلاح تمام و کمال این اشکالات امید داشتن به ریشه کنی کامل پدیده «فرار مغزها» امری بیهوده است. بخشی از این تمایلات برای خروج از کشور به اشکالاتی در داخل باز می گردد. اشکالاتی از جمله پذیرش بیش از اندازه در دانشگاه های کشور، رواج مدرک گرایی در کشور، بی تدبیری و عدم مدیریت صحیح و در نتیجه تعطیلی واحدهای تجاری و اقتصادی که به دنبال آن امنیت شغلی کاهش یافته و در نتیجه باعث می شود چشم امیدها به بازاری با ثبات معطوف شود.

البته پیشرفت های غیرقابل انکاری که برخی کشورهای خارجی بدان دست یافته اند را نیز نمی توان نادیده گرفت. پیشرفت هایی که در صورتی که به نیرو، توان و پشتکار داخل اتکا کنیم برای کشور عزیزمان ایران نیز در دسترس خواهد بود.