به گزارش یزدرسا، مهدی محمدی کارشناس مسائل بین‌الملل در گفت‌وگو با دانا در خصوص رویکرد دولت یازدهم در خصوص مسئله سوریه اظهار داشت: البته ایران برنده این بحران است؛ چرا که از ابتدا موضع درست گرفت. برخلاف کسانی که دوسال پیش در کشور ادعا می کردند که ما نباید وارد مسئله سوریه بشویم و ورود به این مسئله عامل از بین رفتن انرژی های ما خواهد شد و ما باید کمک کنیم که اسد برود و جالب اینجاست که برخی دیگر حتی می گفتند که بحران سوریه جزء بیداری اسلامی نیست امروز می‌بینیم که اتفاقات طور دیگری رقم خورده است.

محمدی تاکید کرد: دولت فعلی نیز از ابتدای کارش تا کنون چنین موضعی دارد و به همه چیز از پرونده هسته ای گرفته تا سوریه به عنوان ابزار معاملاتی نگاه می کند، این ها اصلا معتقد نیستند که قدرت منطقه ای ایران به نفع ایران است.

*برخی‌ها در دولت فعلی معتقدند که عضویت ایران در محور مقاومت به ضرر منافع ملی ایران است

محمدی افزود: برخی ها در دولت فعلی معتقدند که عضویت ایران در محور مقاومت به ضرر منافع ملی ایران است و خوب نیست که ایران قدرت منطقه ای باشد. هم به لحاظ داخلی و هم بین المللی ثابت شده که درک ایران از مسائل منطقه ای درک عمیق تری است و توان ایران در شکل دادن به معادله برخلاف سایر طرف ها بیشتر است.

وی افزود: برخی‌ها در دولت فعلی(دولت تدبیر و امید) در این زمینه چند دیدگاه بنیادین دارند. اولین دیدگاه این است که سیاست خارجی ابزار اقتصاد است. به عبارتی هرجا سیاست خارجی بخواهد هزینه ایجاد کند سیاست خارجی بدی است و قطعا به آن عمل نخواهد شد و گشایش اقتصادی در مسئله سیاست اقتصادی بسیار مهم است.

محمدی گفت: دومین دیدگاه این افراد این است که نظم بین المللی موجود حتی اگر ظالمانه هم باشد را نباید برهم زد.این عده اعتقاد دارند که در حد توان ما باید خودمان را تبدیل کنیم به بخشی از نظم بین المللی. لذا اظهاراتشان درخصوص اینکه ما باید با قدرت های جهان مشکلاتمان را حل کنیم از این دست اقدامات است. سیستم های اطلاعاتی دولت روحانی را به دلیل اینکه می خواهد راست بگوید و صادق باشد بارها بهترین فرصت تلقی کردند.

این کارشناس مسائل بین‌الملل اظهار داشت: سومین دیدگاه این است که قدرت ملی ما برای رفتار مستقل کافی نیست. برای همین می بینید افرادی مثل سریع القلم در اصل با مفهوم استقلال مشکل دارند.

* برخی‌ها در دولت معتقدند که باید اقتصاد را جانشین ایدئولوژی کنیم

این کارشناس مسائل سیاسی بیان داشت: در سال 87 در کنفرانس سیاست خارجی توسعه گرا در مرکز تحقیقات استراتژیک در زمان آقای روحانی مطرح شد که برای تامین امنیت با ناتو همکاری کنیم ولی کسانی که این مسئله را مطرح کردند غافل از این هستند که برای این امر باید ما تغییر کنیم؛ یعنی جمهوری اسلامی نباید باشد و یک چیز دیگری به جای آن باشد. ما نباید ساده اندیش باشیم. اصلا ماجرای نگاه متفاوت و دیپلماسی متفاوت نیست؛ مسئله این است که ما با تفکری مواجه هستیم که معتقد است که سازش نه تنها خوب است بلکه به نفع کشور است.آن ها معتقدند که رئیس این نظم بین المللی آمریکا است و ما باید با آن سازش کنیم و نظم را برهم نزنیم.

محمدی گفت: در واقع دولت تلاش می‌کند نرمش در حوزه هسته ای را سرایت بدهد به سایر حوزه ها در حالی که دیدگاه مقام معظم رهبری این است که نرمش در حوزه هسته ای ابزاری است برای مقاومت در سایر عرصه ها.اینجا نرمش  می کنیم که در سایر جاها مقاومت کنیم. البته همن مسئله سوریه نشان می دهد که این تفکر غلط است چون اگر قرار بود با این روش عمل کنیم، بشار اسد رفته بود و به دنبال آن حزب الله لبنان هم ضربات جدی می خورد و ما هم گرفتارسلفی گری بودیم و هیچ ابزاری هم برای مقابله با این پدیده نداشتیم.

وی ادامه داد: نظم جهانی موجود شامل سه رکن قدرت های جهانی، سازمان های بین المللی و معاهدات بین المللی است که ما هیچ کدام را قبول نداریم. تجربه تاریخی قبل و بعد از انقلاب هم همین نگاه را تایید می کند و فرقی نمی کند که جمهوری اسلامی باشد یا نه!

وی گفت: در زمان شاه هم در بحث هسته ای بخش غنی سازی را ممنوع کردند و گفتند این مسئله ناقض نظم جامعه بین المللی است. بنابراین دولت به نوعی معتقد است که باید خط قرمزها و اصول را تعدیل کرد و دست و پایمان را در منطقه جمع کنیم و اقتصاد را جانشین ایدئولوژی کنیم و با آمریکا وجه اشتراک پیدا کنیم نه اینکه در برابر آن مقاومت کنیم.