راه مواجهه با تندروی‌های روحانی چیست؟
یزدرسا؛ حسن روحانی هرچند با شعار اعتدال به ریاست جمهوری رسید و در حال حاضر نیز همچنان دم از اعتدال می‌زند؛ اما نگاهی به مواضع و رفتارهای وی به ویژه در ماه‌های اخیر نشان می‌دهد که او رویکردی تند و رادیکال را پیشه کرده و به نظر می‌رسد در دولت دوازدهم نیز شاهد رویکرد افراطی وی باشیم. تندروی‌های روحانی به قدری بوده که حتی صدای اصلاح‌طلبانی چون سعید حجاریان و الیاس حضرتی را هم در آورده و آن‌ها را به انتقاد از روحانی واداشته است.
اینکه چه چیزی موجب شده تا روحانی به ورطه افراطی‌گری کشیده شود و این رویه برای او چه پیامدهایی به دنبال خواهد داشت، فعلا موضوع این سطور نیست. بلکه مسئله اصلی این است که منتقدان دولت چگونه و با چه رویکردی باید در قبال رفتارهای تند و زننده روحانی واکنش نشان بدهند؟!
در واقع حسن روحانی با هدف تحت‌الشعاع قرار دادن عملکرد اقتصادی دولتش و برای اینکه پاسخگوی جامعه از نظر عملکردی و وعده‌هایی که به مردم داده، نباشد، ترجیح می‌دهد به حاشیه‌سازی و سخنان تند روی بیاورد. حمله او به انقلاب و امام در سفر انتخاباتی همدان و همچنین اهانت به منتقدان و حمله دو روز قبل وی به نهادهای انقلابی، نمونه‌هایی از این رویکرد روحانی است.
در چنین شرایطی طبیعی است که انقلابیون از هتاکی‌های روحانی ناراحت شوند و ممکن است در مواردی آن‌ها نیز به مانند روحانی دست به رفتارهای تند بزنند، که این دقیقا خواسته وی است. در واقع تحریک منتقدان و انقلابیون همان هدف مورد نظر روحانی است و به مثابه کامل کردن پازل او برای حاشیه‌سازی و مظلوم‌نمایی است.
لذا منتقدان دولت و نیروهای دلسوز انقلاب باید توجه داشته باشند، که مسیر برخورد با رفتارهای دون شأن روحانی، مقابله به مثل و دست زدن به اقدامات مشابه نیست. بلکه باید به صورت منطقی و عقلانی و فارغ از هیاهو با او مواجهه کرد. یعنی دقیقا همان کاری که در ابتدای انقلاب شهید مظلوم دکتر چمران با حسن روحانی کرد.
در مجلس اول وقتی حسن روحانی به مانند این روزها، نهادهای نظامی و انقلابی را مورد هجمه قرار داد و با رویکرد افراطی خواستار اعدام ارتشی‌ها در نماز جمعه شد، شهید چمران با برخورد عاقلانه و منقطی در مقابل او ایستاد و پاسخ تندروی‌های وی را داد. حال نیز بهترین شیوه برخورد با رویکرد فعلی روحانی همان است که شهید چمران انجام داد.
منتقدان دولت و دلسوزان انقلاب باید بدانند که اگر قرار بود آن‌ها هم مانند روحانی اهداف‌شان را بدون در نظر گرفتن اخلاق و مروت پیش ببرند، یقینا روزهای انتخابات بهتر از هر زمانی بستر این نوع رویکرد فراهم بود و اتفاقا علی‌الظاهر و در کوتاه مدت می‌شد نتایجی هم ازش گرفت، همچنان که روحانی گرفت.
اما مزیت مهم منتقدان روحانی، این است که قرار است مثل او نباشند و به مانند او برای نیل به اهداف‌شان دست به هر کاری نزنند. منتقدان دولت یقینا توجه دارند، که هتاکی و رفتارهای به دور از اخلاق، روشی است ویژه حسن روحانی و برخی از اطرافیانش. لذا انقلابیون که نسبت به روحانی منتقد هستند، هیچ گاه چنین روش‌هایی را به کار نمی‌گیرند.
البته جنجال‌آفرینی و رفتارهای تند عده‌ای در لباس مخالفت با دولت، نسبتی با جریان بزرگ انقلابی کشور ندارد. چرا که اولا، این اقدامات جنجالی نه تنها هیچ آورده‌ای برای انقلابیون ندارد بلکه دقیقا در راستای خواسته‌های دولتی‌ها است و بستر را برای مظلوم‌نمایی و مسؤولیت‌گریزی آن‌ها فراهم می‌کند. ثانیا، رویکردهای غیراخلاقی و رفتارهای مبتنی بر تندروی، رویه ویژه حسن روحانی است نه منتقدان دولت.
حمیدرضا زارع
