به گزارش یزدرسا؛ نفر تیرانداز این قایق در حین تصویربرداری آمریکاییها با چهره‌ای مصمم به سمت آنها اشاره می‌کند و با انگشت به شناور آمریکایی هشدار می‌دهد.

این تصویر و این هشدار، موجی از تحلیل‌های مختلف را در ایران و در آمریکا برانگیخته است و آمریکایی‌ها به شدت از این موضوع ناراحت هستند.

اما درس‌های این فیلم و این هشدار برای نسل‌های امروز و آینده ایران چیست!؟

*در وهله اول باید دانست که قدرت نظامی یکی کشور؛ برایندی از قدرت حکومتی، کارآمدی حاکمیتی، اقتصاد قوی و مقاوم و حمایت اکثریتی مردم آن کشور است.

یعنی اساساً نمی‌توان کشوری را یافت که موفقیت‌هایی نظامی در سطح ایران داشته باشد و مثلا از خلیج فارس تا دریای مدیترانه را تحت نفوذ خود داشته باشد اما مؤلفه‌های ذکر شده را در اطراف او ندید!

این واقعیت برآمده از آمار و از قیاسات عقلانی، حتماً بایستی مد نظر خواص و مراجع اجتماعی باشد تا افکار عمومی بیشتر با آنها آشنا شوند.

خط و نشان این پاسدار دلاور ایرانی برای آمریکایی‌ها که جز با احساس حمایت اکثریتی مردم ایران ممکن نبود، همچنین نشان داد که تحلیل‌های براندازان و دنباله‌های داخلی آنها مبنی بر اینکه اکثریت مردم ایران در انتخابات شرکت نکرده‌اند پس از حاکمیت ایران ناراضی‌اند نیز تا چه اندازه نقش بر آب و دروغین است.

چه اگر حاکمیت ایران حمایت اکثریتی مردم را نداشت؛ رفتار این پاسدار عزیز ایرانی هم اکنون هیچ پشتوانه منطقی نداشت و اصلا شاید شاهد رفتار تسلیم‌طلبانه این پاسدار بودیم نه رفتار پرغرور، وزین، مؤمنانه و غیرتمندانه او...

درس دیگری که در این خط و نشان وجود دارد و البته مخاطب اول آن کاخ سفید است آنکه در ایران اسلامی یک انرژی متراکم شدید برای مقابله با سلطه‌گری، تجاوز و تأمین منافع ایران اسلامی وجود دارد.

انرژی متراکمی که اگر آزاد شود و برخوردی احتمالی صورت گیرد؛ همانطور که مقامات ارشد کشورمان بارها اذعان کرده‌اند؛ بازنده‌ای غیر از آمریکا و متحدان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای او نخواهد داشت.

یعنی همانطور که تجربه "موشکباران عین‌الأسد" نشان داد؛ ایران اسلامی از منافع و حق خود نخواهد گذشت و دشمن حتما نقره‌داغ خواهد شد.

انتهای پیام/