یزد رسا  ؛ روابط عمومي همزاد بشر است و پيشينه آن به بدو خلقت و حتي قبل از آن مي رسد زيرا داشتن ارتباط منحصر به انسان نيست و هر موجود زنده نيز براي ادامه حيات و تكامل نياز به ارتباط با محيط پيرامون خود دارد ؛ اما پيدايش روابط عمومي (Public relations) به مفهوم امروزي به سال 1897 بر مي گردد كه يك موسسه راه آهن در آمريكا، نهادي را به عنوان روابط عمومي براي برقراي ارتباط دوسويه با مشتريان خود و انجام تبليغات پايه گذاري كرد و متعاقبا ليوي لي، خبرنگار اقتصادي مطبوعات آمريكا نخستين كسي بـود كه دفتر روابط عمومـي را به شيوه نوين امروزي درشهر نيويورك درسال 1ش906 تاسيس كرد.

از آن زمان تا كنون، نهاد روابط عمومي در كشورهاي توسعه يافته به رشد تدريجي خود ادامه داده و تا جايي كه حدود 67 سال پس از آن تاريخ يعني در سال 1964 ميلادي، فاينانشنال تايمز از روابط عمومي به عنوان صنعتي بزرگ ياد مي كند و كمتر از 100 سال بعد به روابط عمومي، "هنر هشتم" گفته مي شود.

 به هر حال، امروز اين نهاد 118 ساله به بخش تفكيك ناپذيري از سازمان ها و بنگاه هاي كوچك و بزرگ اعم از فرهنگي، اقتصادي، سياسي و حتي نظامي و اطلاعاتي تبديل شده و روز به روز بر ميزان نقش و اثرگذاري آن افزوده مي شود به نحوي كه تمامي مديران حرفه اي و موفق دنيا، موفقيت خود را مديون كاركرد روابط عمومي مي دانند.

  با اين وجود، نهاد روابط عمومي در كشور ما فراز و نشيب هاي زيادي را طي نموده است.

شيوه نـوين روابط عمومي در ايـران با ملي شدن صنعت نفت هـمزمان است. 62 سال پيش بود كه اولين دفتر روابط عمومي ايران در شركت نفت شروع به كار كرد و سپـس وزارتخــانه ها و سازمان ها  جهت انتشار اخبار خود و تاثيرگذاري بر افكار عمومي به سمت تاسيس روابط عمومي رفتند ولي متاسفانه غالبا روابط عمومي را براي تبليغ عملكرد مديران خود ديدند و از ساير وظايف و كاركردهاي روابط عمومي غافل ماندند.

به نظر اينجانب مهمترين كاركرد روابط عمومي كه از چشم بعضي از سازمان ها پوشيده مي ماند، نقش آن در كمك به برنامه ريزي هاي كوتاه مدت، ميان مدت و دراز مدت سازمان است زيرا مديران حرفه اي روابط عمومي با تكيه به ارتباط دوسويه اي كه با مخاطبان خود پيدا مي كنند خيلي راحت تر و زودتر از نيازهاي آنها مطلع شده و مي توانند اين نياز را در برنامه هاي سازمان بگنجانند.

تا زماني كه ديد مديران ارشد سازمان ها به روابط عمومي تغيير نكند، نهاد روابط عمومي در ايران همچنان با ظرفيتي پايين تر از حد انتظار ظاهر مي شود و به صورت ابتدايي و روزمره به كار خود ادامه مي دهد.

اگرچه در اوايل، امكانات و ابزار روابط عمومي هم محدود و ابتدايي بود ولي امروزه در كشور ما نيز علاوه بر نيروي انساني متخصص، رسانه هاي قدرتمند و متنوع اعم از ديداري و شنيداري، نوشتاري و مجازي نيز به كمك روابط عمومي سازمان آمده است و عدم استفاده از اين امكانات، به نوعي كوتاهي و از دست دادن فرصت ها مي باشد.

به نظر مي رسد در دنياي ارتباطات و در دنيايي كه پيروزي در عرصه هاي مختلف اقتصادي، سياسي، فرهنگي و ... از كساني است كه زودتر و بهتر بتوانند بر افكار عمومي و جامعه هدف خود تاثير بگذارند، غافل شدن از روابط عمومي يعني غافل شدن از پيشرفت، توسعه و تعالي سازماني كه به نظر مي رسد كه اين مهم اخيرا توسط سازمان ها، بخصوص بخش خصوصي جدي گرفته شده و نهاد روابط عمومي در كشور ما نيز در حال گذار از ركود مي باشد.

بنابراين، جا دارد براي رسيدن به اهداف و برنامه هاي سند چشم انداز توسعه همه جانبه كشور، از نقش بي بديل روابط عمومي ها در ايجاد همدلي  و همزباني و به عبارت كلي تر در ايجاد همگرايي، غافل نماند و بيش از پيش از تمامي ظرفيت هاي اين نهاد استفاده كرد.

نویسنده : محمد زاده رحماني

انتهای پیام/ع