به گزارش یزدرسا به نقل از اردکان گويا، روستا زیباست و روستا نشینی با تمام سختی ها و کمبود امکاناتش همچنان عرصه تلاش و همت والای کشاورزان و روستا نشینان است.
از جمله روستاهای سرسبز و کهن شهرستان اردکان  که عمری طولانی در معماری به یادگار گذاشته، روستای مزرعه میرها است. روستایی با معماری کهن و پیشینه تاریخی که به دوران قاجاریه می رسد در دل کویر خود نمایی می کند.
این مزرعه توسط سادات بنا شده است و درعمیلات حفاری و ساخت اولیه روستا -که بر قبرستان متروکه ای بنا شده است- نیز شواهدی بر اثبات این ادعا به دست آمده است.

این روستا متصل به رشته کوه کرمینگ می باشد و در فاصله 87 کیلومتری شمال غرب اردکان، واقع شده که فاصله روستا تا بخش خرانق 45 کیلومتر می باشد.
آب شرب روستا از «سرچشمه هشنشک» تامین می شود و تا روستا 14 کیلومتر فاصله دارد. وجودقنات مجزا جهت آب کشاورزی روستا نشینان به طول 850 متر باعث رونق کشاورزی شده است، ولی بدلیل خشکسالی های مداوم بازدهی آب قنات کاهش شدیدی داشته است. روستا دارای 20 خانوار می باشد که این آمار روز به روز در حال افزایش است.
شغل اصلی روستائیان در گذشته گرفتن شیره از بوته انقوزه و جمع آوری هیزم جهت سوخت و تهیه زغال برای شهر نشینان بوده ولی حالا دامداری  و کشاورزی شغل اصلی شان می باشد.
کشتزار روستا را پوشش درختانی همچون انار، انجیر، گلابی، سنجد و...می شود و شلغم، چغندر،  زردک و گشنیز از عمده محصول در این روستا است. 
با وجود  هوای نسبتأ معتدل گیاهان دارویی از قبیل زیره سیاه، بالنگو، آویشن، استاخدوس، گل لوفا، گل گنو، ناخونک و گل گاوزبان در دشت های اطراف این روستا می روید. در روستا، حسن محمدی پیر مرد 83 ساله ای زندگی می کند که از اوایل دوران جوانی کار شکستگی بندی سنتی را برای اهالی انجام میداده است، که از دیر باز  اهالی روستاهای اطراف هم جهت درمان به وی مراجعه می نمودند.

مدرسه روستا  قبل از انقلاب هم‌ دایر بوده است و اولین معلم این مدرسه، داوود بنی اسدی از شهر بم کرمان بوده است که در آن زمان در منزل شخصی مرحوم علیرضا حوت تدریس و زندگی می کرده است.
در سال تحصیلی 1392 مدرسه روستا تعطیل و امسال مجدد بازگشایی و با 5 دانش آموز در مقاطع اول، دوم و سوم ابتدائی با تدریس عباسعلی باختر شروع به کار کرد.
لازم بذکر است دو تن از دانش آموزان از روستای همجوار «کپو» توسط ایاب و ذهاب  پدرشان در  کلاس درس حاضر می شوند. متاسفانه کلاس تدریس به نوعی انبار وسایل نیز می باشد و فاقد پنکه سقفی جهت خنک شدن فضای کلاس است،همچنین روشنایی لازم و حتی وسایل گرمایشی مناسب در آنجا وجود ندارد و کلاس با بخاری برقی کوچکی گرم می شود.

ساختمان مدرسه نیز هنوز نیازمند تعمیر است و معلم روستا از روشنایی اتاق استراحت خویش گله مند است.
با توجه به بازدید رسمی ریاست اداره آموزش از این مدرسه امید است که قبل از پایان سال تحصیلی، دانش آموزان روستا شاهد تحول در کلاس تدریس خود باشند.