به گزارش یزد رسا به نقل از صبح مهریز، حسین دهقان چناری فردی است روشن دل که در محله امیر اباد تنگ چنار زنگیدی میکند.وی در سه سالگی به علت بیماری سرخک بینایی هردو چشم خود را از دست داد .

حسین که معروف به دایی حسین هست در خانواده ی 7 نفره زندگی میکرد که چهار خواهر داشت و او فرزند اخر خانه بود.

هیچ چیز باعث نشد تا دایی حسین از قافله زندگی عقب بیافتد حتی معلولیت او.

وی می گويد در دوران طفولیت با بچه های هم سن خود در کوچه بازی میکرده و حتی برای خرید منزل به مغازه هم میرفته.

او ابراز داشت در سن 15 سالگی به بیا بان رفته و هیزم جهت تامين سوخت خانه را جمع اوری مي کرده است اما بعد از دوسال یعنی 17 سالگی سراغ اولین شغلش که اب کشی از چاه اب محله های اطراف بود رفت .

او روزی یک تومان حقوق میگرفت سپس در سن 18 سالگی ازدواج کرد و  خدا اولین فرزند که یک پسر بود را به او هديه کرد .

دایی حسین درادامه زندگي پراز درسش به مغازه داری روی اورد او اولین بار مغازه ای خشکبار فروشی و لبنیاتی در کبک اباد تنگ چنار داشت و بعد از 5 سال مغازه خود را به کنار جاده اصلی انتقال داد.

او در کنار لبنیاتی خود به فرش رنگ قالی و همچنین بستنی سازی هم میپرداخت و معلولیت او هیچ تاثیری در روند تلاش و زندگی روز مره او نداشت حتی برای فروش هم به کسی احتیاج نداشت .

او می گوید هنگامی که پولی را لمس میکنم مبلغ ان را متوجه میشوم و این حس های قوی را خدا وند به من داده است.

دايي با پشتکار مثال زدني اش علي رغم مشکلات هرگز قصد مهاجرت نکرد وباتعدد شغلي که ايجاد ميکرد درروستا ماندواز پس سختي ها بخوبي برامدهم.

اکنون دایی حسی 68 ساله هست او دارای 6 دختر و یک پسر است که فرزند پسرش به علت بیماری چند سال پیش از دار دنیا رفت.
دایی حسین با اینکه نابیناست ولی انسانی خود ساخته و تواناست او حتی کارهایی مانند کشاورزی و دامداری هم انجام داده است و میگوید هیچ کدام برای من غیر ممکن نبوده او حتی در کارهای منزل هم به همسرش کمک میکند.

همسر وی دایی حسین را با وجود معلولیت بهترین و خوش اخلاق ترین همسر دنیا میداند و او میگوید اگر چه روشنایی دیده ندارد او دلی روشن دارد و روشنایی خانه ماست ومیگفت او هیچگاه کاری نکرد که ما احساس کمبود کنیم همچنین میگوید دایی حسین پدری مهربان و نمونه برای فرزندانش بوده است.
از خاطرات خوش دایی حسین پرسیدم او گفت خاطرات خوش من زمان هایی بوده که به زیارت ائمه علیه السلام میرفتم، دایی حسین وهمسرش می گویند تنها ارزویشان رفتن به مکه مکرمه و زیارت خانه خداست.

دایی حسین هیچ گاه در زندگی خود نا امید نبوده و همواره به کار و تلاش پرداخته است و میگوید همیشه خدا را شاکر بوده وحتی لحظه ای از معلولیت خود شاکی نبوده است.

وی توصیه خود به جوانان را کار و تلاش دانست او میگوید جوانان با کار و تلاش موفق میشوند و حتی خوشبختی اینده هر جوان در گرو تلاش اوست.

انتهای پیام/ع