حجت الاسلام و المسلمین محمد شمس در مصاحبه با خبرنگار یزد رسا، درخصوص ادعای یکی از وبلاگ های استان یزد مبنی بر کمک چند صد میلیونی شهرداری یزد به حوزه علمیه استان یزد در سال جاری و بازنشر این مطلب در سایت های محلی استان یزد اظهار داشت: حوزه علمیه استان یزد خود را مبرا از نقد و نقادی نمی داند زیرا معتقدیم تحول در حوزه های علمیه و جامعه با نقد ممکن ساز است، اما نقد سازنده با هجمه رسانه ای علیه یکی از پاکترین نهادهای اسلامی و انقلابی متفاوت است.

مدیر حوزه علمیه استان یزد گفت: چه خوب افرادی اگر صرفا به دنبال نقد یک نهاد و سازمانی هستند «منشور اخلاق رسانه اي» از نگاه رهبر معظم انقلاب را به منظور افزایش بصیرت افزایی مطالعه دقیقی داشته باشند زیرا تفاوت تخريب و انتقاد از زمین تا آسمان است و افراد سعی کنند با اطلاعات و مستندات قوی یک نهاد را زیر سوال ببرند و حداقل بعد از نقد با مراجعه به سازمان و نهادی که آن را نقد کرده اند اجازه پاسخ گفتن را به طرف مقابل بدهند.

وی ادامه داد: متاسفانه مدتی است برخی از افراد وابسته به جریان های خاص استان که کارنامه درخشانی هم در کارنامه خبرنگاری خود نداردند به اسم نقد، شبهاتی را که مبنای درستی را هم ندارد علیه حوزه مطرح کرده اند و حتی به خود زحمت مراجعه به حوزه و شنیدن پاسخ ما را هم به خود نداده اند.

حجت الاسلام و المسلمین شمس گفت: در برخی از سایت ها محلی به دروغ گفته اند شهرداری و شورای شهر یزد در سال جاری نزدیک به 200 میلیون تومان به حوزه علمیه استان یزد اختصاص داده است در صورتیکه ریالی تاکنون نه به حوزه داده شده است و نه قول آن به این مرکز داده شده است.

وی با اشاره به اینکه حوزه از بدو تاسیس تاکنون به حداقل ها اکتفا کرده است تصریح کرد: قدمت مدارسی که طلاب در آن مشغول به ادامه تحصیلند حتی به 500 سال پیش باز میگردد، حال آنکه بعد از انقلاب یک متر به فضای آموزشی استان یزد اضافه نشده است.

وی خاطرنشان کرد: حوزه علمیه استان یزد پیگیری قضایی این مسئله را در دستور کار خود قرار داده است و افراد باید در برابر قانون پاسخ گو باشند.

مدیر حوزه علمیه استان یزد سخنان خود را با چند سوال مهم و اساسی پایان داد:
1- این طلبه هایی که در مدارس علمیه در حال تحصیل هستند علم خود را فردا در اختیار چه کسانی قرار می دهند؟
2- آیا تربیت طلاب جزء اقدامات فرهنگی آن هم در خصوص مهترین ارکان زندگی مردم یعنی پاسخ به سوالات و راهنمایی مردم محسوب نمی شود؟
3- آیا کمک به حوزه که در واقع کمک به فرهنگ و اعتقادات یک ملت است به اندازه آسفالت یک کوچه و خیابان ارزش ندارد؟
4- چرا منتقدین به افرادیکه که به بهانه های مختلف در صدد تغییر سبک زندگی و فرهنگ مردم دارالعباده با اختصاص بودجه های کلان هستند واکنشی نشان نمی دهند؟
5- سهم شهرداری ها و دولت ها کشورهای لائیک و مسیحی در کمک به مراکز دینیشان به چه میزان است؟
6- هدف شبه افکنان و حاشیه سازان از اینگونه اقدامات چیست؟
7- پشت پرده این اقدامات ضدفرهنگی چه کسانی با چه اهدافی حضور دارند؟
انتهای پیام/ع