به گزارش یزدرسا، آواز دهل شنیدن از دور خوش است، ضرب المثلی که این روزها در خصوص صنعت گران کاشی و سرامیک می توان به کار برد. صنعتی که هرچند درآمدزا و شیک به نظر می رسد اما وقتی وارد کارزار آن می شوی مساله جور دیگری برایت معنی می شود؛ از بیرون که به قضیه نگاه می کنی کارخانجات زیادی اطراف اشکذر را فرا گرفته اند که هدفشان درآمد زایی است و تنها تحفه ای که برای مردمان این سرزمین به ارمغان آورده اند آلودگی و غبار است و بس.

اما با نگاه دیگری که اتفاقا دیدگاهی اصولی، منطقی و، واقع گرایانه است، وقتی نظاره گر ماجرا می شوی، صنایعی را می بینی که علی رغم کارآفرینی بی شماری که در این منطقه به وجود آورده اند، موتور محرک اقتصاد کشور نیز بوده و با تولید خود به چرخه تولید ملی کمک می کنند.

و این درحالی است در دو سه سال اخیر نه تنها این تولید گران مورد حمایت قرار نگرفته، بلکه از دور و نزدیک به اصطلاح چوب لای چرخشان نیز می گذارند.

در این بین کارخانه کاشی عقیق که می توان از آن به عنوان یکی از بزرگ ترین کارخانجات تولید کاشی و سرامیک استان یزد نام برد، امروزه همچون دیگر تولید کنندگان کاشی در تلاطم رکود بازار، کندتر از گذشته اما تنها به عشق تولید، به کار خود ادامه می دهد."شریف" مدیر عامل کارخانه کاشی عقیق یکی از این تولید کنندگانی است که شرح حال خود را در این جمله تشریح می کند، "صنعتگر عاشق است".

وی در گفت وگو با خبرنگار نسیم صادق، از مشکلات مورد انتظار سخنی به میان نیاورد، از اینکه محصولات دپو می شوند، خط های تولید خوابیده، حمایت صورت نمی گیرد و هزاران درد مشترکی که این روزها صنعتگران با آن دست و پنجه نرم می کنند. او تنها از یک بی مهری لب به سخن گشود، بی مهری که علی رغم اهداف بلندش به وی به عنوان یک صنعتگر و تولید کننده روا داشته شد.

وی با اشاره به تاریخپه راه اندازی کارخانه که به 16 سال پیش باز می گردد، اظهار داشت: نمیدانم از آمدنم به این منطقه ابراز خوشحالی کنم و یا تاسف. زمانی که تصمیم به احداث این کارخانه در زمین مذکور گرفتم، آلودگی ناشی از تجمع زباله های شهرداری به حدی بود که نمی توانستیم از شدت هجوم مگس در اینجا بمانیم.

وی افزود: زمین کارخانه زمین دژی بود، دوازده متر اختلاف سطح وجود داشت و سفتی زمین به حدی بود که در زمان کندن زمین چندین بار تیغ لودر شکست. زمین را خودمان آماده کردیم و تنها کاری که شهرداری وقت برای ما انجام داد، سندی بود که در قبال دریافت پول زمین به ما تحویل داد. در حالی که یک تکه از زمین را هنوز بعد از چندسال با وجود اینکه مبلغ ان را دریافت کرده اند، سند آن را به ما تحویل نداده اند.

شریف افزود: ما این زمین را که زمانی به زباله دان شهرداری تبدیل شده بود به یک منطقه صنعتی تبدیل کردیم که چندین نفر از عواید آن ارتزاق می کنند.

مدیرعامل کارخانه کاشی عقیق با بیان اینکه صنعتگر یا عاشق است و یا دیوانه، گفت: شخصی که وارد صنعت می شود یا عاشق تولید و کارآفرینی است و یا ندانسته و بدون آگاهی از مشکلات پیش روی تولید در کشور پا به این عرصه می گذارد؛ به طوری که به جرات می توان گفت امروز یک کارگر راحت تر از یک صنعت گر زندگی می کند چرا که تولید کننده باید تمام فکر، وقت و انرژی خود را صرف مشکلاتی کند که هر روز نیز بیشتر می شوند.

وی تصریح کرد: دیدگاه منفی که امروز نسبت به صنعتگر وجود دارد، دیدگاه قشنگی نیست چرا که صنعتگر تمام سرمایه خود را وقف تولیدی کرده که عده ای نیز در کنار آن نان می خورند.

شریف ادامه داد: بعضی اداره جات برخورد مناسبی با صنعتگر ندارند چرا که منطق آن ها این است که چون فرد سرمایه دار است باید از او گرفت، در حالی که اگر وارد گود شوند و با مشکلات فراوان آن مواجه شوند، دیگر چنین دیدگاهی وجود نخواهد داشت.

وی با بیان اینکه تمام مشکلات امروز جامعه ما ناشی از فقر و بیکاری است، تاکید کرد: امروز اگر همین تعداد کارگری که در این کارخانه مشغول به فعالیت هستند بیکار بوند، چه معظل بزرگی برای جامعه ای که ما در آن زندگی می کنیم به وجود می آمد؟. ما در این منطقه اشتغال زایی کرده ایم و باعث آبادانی این منطقه شده ایم، پس چرا چنین دیگاه بدی را نسبت به ما ایجاد کرده و می کنند. واحدهای تولیدی باعث امنیت جامعه هستند.

شریف در خصوص بخش لعاب کاشی عقیق که روند ساخت آن چند سالی است متوقف شده، بیان داشت: استاندار وقت در سفری که به کشور ایتالیا داشته از نزدیک با تکنولوژی روز لعاب آشنا شده و خواستار انتقال دانش آن به استان یزد بود.

وی افزود: هفت سال پیش، ما بیش از 6 میلیارد تومان در این منطقه سرمایه گذاری کردیم، این در حالی بود که مسئول محیط زیست وقت در همان سفر سالم بودن مسئله زیست محیطی لعاب کاشی را تایید کرده بود،با این وجود ما را از ایجاد بخش لعاب کاشی منع کردند. این درحالی است که امروز چند کارخانه لعاب در این منطقه در حال فعالیت هستند.!
شریف با بیان اینکه من برای سلامتی خود بیشتر از هرچیز ارزش قائل هستم، گفت: چطور امکان دارد صنعتی را در منطقه ای که خود در آن تنفس می کنیم ایجاد کنیم که از سلامت آن مطمئن نباشیم؟

وی با بیان اینکه در این مدت تنها بهره بانکی سرمایه گذاری لعاب را بر گردن گرفته ایم، تصریح کرد: ما گناهی نکرده ایم که در این منطقه سرمایه گذاری کرده ایم، آیا به غیر از این بوده که ما این مکان را از زباله دانی شهرداری به منطقه صنعتی تبدیل کرده ایم که علی رغم آبادانی منطقه موجب اشتغال زایی مردم همین دیار و استان شده است؟ پس چرا با بی مهری با ما برخورد می شود؟ چه کسی پاسخگوی ضرر بزرگ ما ازین بابت است؟

مدیرعامل کاشی عقیق در پایان اذعان داشت: امروز تنها دلخوشی ما این است که عده ای در این محل نان می خورند؛ انتظار ما این است که ما را حمایت کنند نه اینکه با دیدگاهی منفی با ما برخورد کنند.