سیاست تکراری ترور در ایران و مذاکره در وین
به گزارش یزدرسا، بامداد امروز در پی اقدامی خرابکارانه در سایت هسته‌ای نطنز که آقای صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی ایران آن را «تروریسم هسته‌ای» توصیف کرده، حادثه‌ای در یک بخش از شبکه توزیع برق تاسیسات هسته‌ای غنی‌سازی نطنز به وقوع پیوست.
اگرچه مسئولان اعلام کرده‌اند که این واقعه هیچ صدمات انسانی و آلودگی به دنبال نداشته است، امّا نگاهی فنی به موضوع مشخص می‌کند که دستکاری در شبکه توزیع برق با هدف آسیب‌رساندن جدی به دستگاه‌های غنی‌سازی ایرانی انجام شده است. اقدامی که پیشتر هم آمریکایی‌ها و صهیونیستها با نفوذ دادن ویروس استاکس‌نت در تاسیسات نطنز به دنبال انهدام سانتریفیوژها بودند اما موفق به این کار نشدند.
شبکه دولتی «کان» در رژیم صهیونیستی گفته که اقدام امروز کار اسرائیل و نتیجه حمله جدید سایبری این کشور به ایران بوده است. ادعایی که قبلاً نیز در برخی اقدامات مشابه از سوی رژیم صهیونیستی مطرح شده است.
تیرماه سال گذشته نیز انفجاری در سالن ساخت سانتریفیوژها در نطنز رخ داد که در آن واقعه نیز صهیونیستها به صورت غیرمستقیم مسئولیت آن را پذیرفتند. علاوه بر اقدامات خرابکارانه ای که ذکر آن رفت، دلایل فراوانی وجود دارد که ترور دانشمند بزرگ هسته‌ای و دفاعی ایران شهید فخری‌زاده در آذرماه سال گذشته و نیز ترورهای دیگر دانشمندان در سالهای گذشته نیز به دست صهیونیستها و با همکاری آمریکایی‌ها رخ داده است.
در این باره اشاره به برخی نکات و اخبار و تذکر چند نکته به مسئولان دولتی کشورمان ضروری است:
۱- ایران در موارد گذشته برخی عوامل مرتبط با انفجارها و بعضاً ترورها را به پلیس اینترپل معرفی کرده با این حال هیچ اقدامی توسط این نهاد برای تعقیب آنان صورت نگرفته است.
۲- آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که همواره ایران را زیر نظر داشته و حتی از طریق برخی تفاهم‌ها و بخصوص توافقنامه برجام، نظارت و بازرسی‌های مکرر و شبانه‌روزی از ایران داشته است، همواره نسبت به این اقدامات تروریستی توسط صهیونیستها و آمریکا علیه تاسیسات هسته‌ای ایران مهر سکوت بر لب زده است. این در حالی است که این آژانس علاوه بر نقش «نظارت»، نقش «صیانت» و همکاری با سازمان‌های هسته‌ای کشورهای عضو را بر عهده دارد. به نظر می‌رسد ضروری است که ایران اقدامات متناسب و مشخصی را علیه این آژانس درنظر بگیرد تا این نهاد نیز به سهم خود مجبور شود افساری به صهیونیستها بزند. اگرچه حق عملیات تلافی‌جویانه ایران باید در جای خود باقی بماند و واقعاً به مرحله اجرا درآید.
۳- شواهد و قرائن بسیاری اثبات می‌کند که هیچ اقدام تروریستی از این جنس توسط صهیونیستها وجود ندارد مگر اینکه پیش از آن هماهنگی مشخصی بین آنها و آمریکایی‌ها صورت گرفته باشد. ویروس استاکس نت که مشخصاً پروژه مشترکی بین آنها و برخی دولت‌های تروریستی دیگر بود و غیر از آن در ترور دانشمندان و اقدامات تروریستی خرابکارانه دیگر هم شواهد نشان‌دهنده هماهنگی و همکاری بین آمریکایی‌ها و صهیونیست‌هاست.
رسانه‌های غربی طی روزهای اخیر نیز از سفر یوسی کوهن رئیس موساد به آمریکا با دستور کار مسائل هسته‌ای مربوط به ایران خبر داده‌اند و به نظر می‌رسد این سفر با چنین اقدامات تروریستی از ناحیه موساد بی‌ارتباط نیست.
۴- سیاست دوستونه عملیات خرابکارانه میدانی از یک سو و درخواست مذاکرات از سوی دیگر از سیاست‌های نسبتاً قدیمی آمریکایی‌ها و صهیونیستها در ارتباط با موضوع هسته‌ای ایران است. آنان از یک سو، بویژه از سال ۸۸ به این طرف که پیشرفتهای هسته‌ای ایران با غنی‌سازی ۲۰ درصد وارد مرحله جدیدی شد، ترور دانشمندان یا عملیات خرابکارانه در تاسیسات را به موازات درخواست‌های ریاکارانه برای مذاکره به منظور رسیدن به تفاهم دنبال کرده‌اند.
این در حالی است که اگر درخواست مذاکره برای رسیدن به تفاهم و حل مناقشه موجود، رویکردی واقعی باشد، باید از چنین جنایت‌هایی در میدان خودداری شود. متاسفانه برخی مسئولان تلاش می‌کنند این اقدامات تروریستی را به معنای ضرورت تن دادن به ستون دیگر عملیاتی طرف مقابل، یعنی حضور به هر قیمت در مذاکرات، جا بزنند. این در حالی است که رفتن زیر بار چنین رویکرد غیرعاقلانه‌ای، عملاً باعث تقویت انگیزه طرف برای پیگیری همین سیاست دو ستونه خواهد شد.
بنابراین حالا که اولاً آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هیچ اقدامی در راستای صیانت از حقوق هسته‌ای ایران انجام نمی‌دهد و ثانیاً آمریکا از یک سو ادعای صداقت و حسن‌نیت در مذاکره دارد و از سوی دیگر با صهیونیستها در اقدامات تروریستی در میدان شریک است، عاقلانه ترین اقدام و شاید حداقلی‌ترین اقدام آن است که تیم مذاکره‌کننده ایرانی در وین به منظور تنبیه طرف مقابل و همچنین اتخاذ موضعی عزت‌مندانه مذاکرات را ترک کند.
بی‌هزینه گذاشتن چنین اقداماتی و حتی تقویت موضعی که خواست صهیونیستها و آمریکایی‌هاست، یعنی امتیاز دادن در مذاکرات، ارسال سیگنالی به آمریکایی‌هاست که همین روند را ادامه دهند تا هم پشت میز مذاکره امتیاز بگیرند و هم در میدان اقدامات تروریستی و خرابکارانه خود را دنبال کنند.
