پدرش اسدالله کشاورز پاکدل و زحمت‌کش روستای صفی‌آباد فراغه از توابع شهرستان ابرکوست.

شهید طفولیت خود را در پرورشگاه پر از مهر وایمان خانواده طی‌کرد و زمانی که به سن تکلیف رسید در انجام کلیه‌ی فرایض و مستحبات دینی اهتمام خاص داشت.

دوران نوجوانی‌اش با پخش و نصب اعلامیه‌ها، شرکت در راهپیمایی‌های ضد آمریکایی مردمی، مساجد، مراسم ادعیه و … در شکل گیری انقلاب موثر بود.

در امور منزل یاروغمخوار پدر و مادر و بیرون از منزل فردی صمیمی و دوست داشتنی بود.

شهید بزرگوار شهادت را، بزرگ‌ترین افتخار می‌دانست و همواره در آرزوی آن به سر می‌برد و بالاخره در زمان حساس که نیاز مبرم کشور به وجود افرادی چون او فرا رسید؛ او که دنیایی از غیرت و مردانگی در وجودش تعبیه شده بود سلاح جهاد بر دوش نهاده و عازم میدان جنگ شد.

سعادت شهادت در همان اوّلین مرتبه‌ی عزیمتش به جبهه او را شامل شد و در جبهه‌ی دزفول (حمیدآباد) مورخ ۵۹/۹/۷ مورد اصابت خمپاره قرار گرفت و از فیوضات بی‌پایان و دل‌انگیز شهادت بهره‌مند گردید در حالی‌که از عمر گرانبهایش تنها ۲۷ بهار طی شده بود.

وصیت نامه

آری! او رفت اما به مادر داغدارش توصیه‌ نمود که در مرگ او صبر پیشه سازد تا با این صبوری مشت محکمی بر دهان دشمنان اسلام کوبیده شود و بدانند که مسلمانان چه بکشند و چه کشته شوند پیروزند.