به گزارش یزدرسا، اوضاع اقتصادی و معیشتی جامعه باید به مراتب بهتر از وضع کنونی باشد. این واقعیت با توجه به ثروت‌های خدادادی و استعدادهای انسانی کشورمان انکارناپذیر است. اما متاسفانه سیاست‌ها و رویکرد‌های دولت موسوم به تدبیر و امید در سال‌های اخیر به گونه‌ای بوده که نتوانسته در این عرصه عملکردی درخور این نظام و ملت داشته باشد. هرچند توطئه‌های دشمنان خارجی و بدخواهان داخلی برکسی پوشیده نیست اما نمی‌توان از نقش دولت در بروز و استمرار این وضعیت چشم‌پوشی کرد. روحانی پنجمین سال سکانداری خود در امور اجرایی را هم سپری کرده است ولی نتوانسته و یا نخواسته است که رویکردی شایسته و متناسب با جنگ اقتصادی در پیش گیرد. فراموش نکرده‌ایم که دلسوزان نظام و خبرگان فن، همواره بر ضرورت اتکا به داخل بر محور اقتصاد مقاومتی تاکید کرده‌اند اما رئیس دولت همه تخم‌ مرغ‌های خود را در سبد مذاکره با کدخدا گذاشت و نتیجه آن شد که پس از مدتها معطل کردن کشور و تعطیلی فعالیت‌های هسته‌ای و دادن امتیازات چشمگیر، آمریکا از برجام خارج شد و آمال و آرزوهای دولتمردان را بر باد داد.

متاسفانه علیرغم شرایط حساس کنونی، گویا دولت هنوز اراده درخوری برای اقدام انقلابی و جهادی متناسب با شرایط موجود ندارد؛ اراده‌ای که از سخن و تعارفات فراتر رود و در عرصه عمل در ابعاد گوناگون نمود یابد. در این باره می‌توان به لایحه پیشنهادی دولت برای بودجه سال آینده اشاره کرد. علیرغم برخی اقدامات اصلاحی در لایحه مذکور، اما همچنان اشکالات فراوانی در این لایحه وجود دارد. بودجه نهاد ریاست جمهوری نمونه‌ای از متناسب نبودن رویکرد دولت با شرایط کنونی است. به راستی چه لزومی دارد در این اوضاع، بودجه پیشنهادی دولت برای نهاد ریاست جمهوری به بیش از ۶۰۰ میلیارد تومان افزایش یابد؟! مگر نه این که در اوج تحریم‌ها باید هزینه‌های جاری کاهش یابد؟! پس بر اساس کدام مبنا و مصلحتی بودجه نهاد ریاست‌جمهوری افزایش یافته است؟! این کم‌ترین حق مردم است که بدانند این مبالغ کلان، در چه مواردی مصرف شده و موارد مصرف آن در سال ۹۸ کدامند. چه خوب است رئیس‌جمهور و وزرا صرفه‌جویی را از خود آغاز کنند.

پایان پیام/م