به گزارش یزد رسا به نقل از آوای‌اقتصاد، اگر کسی گذرش به بازار تاریخی و زیبای تفت افتاده باشد مغازه زیبا و کوچکی را دیده است که در گوشه‌ای از بازار خودنمایی می‌کند. مغازه‌ای که چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می کند و برای مدت کوتاهی نیز که شده است او را مشغول تماشای آثار هنرمنده چیره دست می‌کند.

محدد حسین ابویی هنرمند توانی یزدی است که در مغازه‌ای کوچک آثار و دست ساخته های زیبای خود را به نمایش گذاشته است.

این هنرمند خلاق علاوه بر خلق آثار هنری توانسته تعداد زیادی از کارآموزان را آموزش دهد و همچنین در کنار آن به شغل معلمی نیز مشغول است.

ابویی در گفتگو با خبرنگار آوای‌اقتصاد در خصوص مهارت‌های هنری خود گفت: بیش از 20 سال است که در زمینه‌های مشبک، معرق، پیکرتراشی و هنرهای چوبی فعالیت می‌کنم و بیشتر دست‌سازه‌های من تابلو، کشتی، جاکلیدی و ... است.

وی در خصوص شروع کار خود اظهار داشت: از همان دوران کودکی علاقه‌ ویژه‌ای به کار با چوب داشتم و بعد از این که از استعداد خود در این زمینه آگاهی یافتم به طور جد آن را پیگیری کردم و خوشبختانه توانستم در این مسیر موفق ظاهر شوم.

ابویی با اشاره به مواد و تجهیزات مورد نیاز برای ساخت یک اثر هنری تصریح کرد: برای ورود به این کار سرمایه زیادی نیاز نیست اما مهمتر از سرمایه، علاقه و پشتکار است که لازمه پیشرفت در این کار است. امروزه رشته های صنایع دستی درآمدزا نیستند و با ورود به این عرصه‌ها قرار نیست پول هنگفتی بدست آورد؛ بیشتر به واسطه علاقه است که افراد به آن مشغول می‌شوند.

وی خاطرنشان کرد: چنان چه بتوان صادرات و بازار فروش صنایع دستی را گسترش داد می‌توان با سرمایه‌ای نه چندان زیاد اشتغال‌زایی بسیار خوبی داشت و بخشی از بیکاری جامعه را کاهش داد.

ابویی در مورد قیمت صنایع دستی گفت: قیمت آثار هنری در واقع قیمت وقت، انرژی و هنر سازنده آن است. کسانی که هنرهای دستی را می‌پسندند اصلا قیمت برایشان مهم نیست اما در بازار بعضی از اجناس وجود دارند که با دستگاه ساخته می‌شوند و قیمت کمتری نسبت به صنایع دستی دارند که بعضی از افراد متوجه این موضوع نیستند و در قضاوت دچار اشتباه می‌شوند. اما در کل شاید پرداخت قیمت بعضی از آثار به دلیل ماهیت و سختی کار در توان همه اقشار جامعه نباشد.

این هنرمند خلاق با اشاره به رکود در بازار گفت: در وضعیت کنونی همه مشاغل تحت تاثیر رکود شرایط خوبی ندارند؛ بازار فروش صنایع دستی نیز وضعیت مشابه‌ای دارد و کاملا بی رونق است به طوری که تولیدات سال گذشته کارگاه هنوز به فروش نرسیده است.

ابویی با اشاره به عدم حمایت مسئولین از فعالان عرصه صنایع دستی اظهار داشت: بزرگترین مشکل صنایع دستی حمایت نشدن است، امروزه صنایع دستی به حال خود رها شده و در نتیجه تشدید مشکلات در حال نابودی است. اگر شرایط به همین منوال ادامه یابد چیزی به اسم صنایع دستی باقی نخواهد ماند و نابود می‌شود.

وی در خصوص بیمه هنرمندان اظهار داشت: روند بیمه شدن بسیار مشکل بوده و شرایط بسیار سختی دارد به طوری که هنرمندان برای بیمه شدن بسیار اذیت می شوند و ایرادات بسیاری از آن‌ها می‌گیرند.

ابویی ورود دستگاه‌های چینی به عرصه صنایع دستی را از دیگر مشکلات هنرمندان عنوان کرد و اعلام کرد: دستگاه‌های وارداتی کار دست را در زمانی بسیار کمتر انجام می‌دهند به طوری که قیمت تمام شده بسیار کمتر از آثار دستی بوده و جالب این که هر نوع کاری را تولید می‌کنند. متأسفانه تولیدات این دستگاه‌ها در حجم بالا بازار را اشباع کرده است.

این معلم هنرمند با بیان این که علاقه و رغبت افراد به یادگیری کارهای هنری کم شده است افزود: سال گذشته تعداد کارآموزان در کلاس های هنری به مراتب بیشتر از دو سه سال اخیر بوده است. حتی در مواردی خواسته‌ام به طور رایگان به تعدادی از افراد آموزش دهم اما در کمال ناباوری آن‌ها نپذیرفته‌اند

وی اظهار داشت: ایده‌ها و نقش‌های جدیدی در ذهن دارم تمام سعی من این است که کارگاه فعال باشد اما متاسفانه شرایط به گونه ای دیگر است استقبال چندانی در افراد برای ورود به این عرصه دیده نمی‌شود و از سویی دیگر بازار نیز دیگر رونق سابق را ندارد از این رو دیگر دلگرمی برای توسعه کار ندارم.

ابویی تاکید کرد: باید جایگاه صنایع دستی بهتر از آنچه امروز است باشد؛ صنایع دستی معرف فرهنگ و آداب رسوم هر منطقه است زنده بودن صنایع دستی یعنی زنده بودن فرهنگ اصیل یک منطقه از این رو لازم است به صنایع دستی نگاه متفاوتی داشت تا بتوان تجلی فرهنگ و هنر شهر و دیارمان را در صنایع دستی آن نمایان شود.