اخیرا یکی از مدعیان اصلاح طلبی درمسجدباغبهارمهریز مورخ 7/8/93 گفته است: وقتی که امام ازپاریس آمده بودآمد قم ودرحالی که تهران باشدوحکومت و ولایت فقیه؛اصلادنبال این چیزهانبود؛بعدا ولایت فقیه تصویب شدو گفتندکه ولی فقیه شمائیدوآوردنش تهران وگرفتارش کردندو الا درقانون اساسی که دست آقای حبیبی بود مسئله ولایت فقیه نبودوبعددرمجلس خبرگان تصویب شد!!

معلوم نیست که وی با چه هدفی این مطالب را گفته است. امیدواریم در اسرع وقت نسبت به اصلاح سخن خود اقدام کند و هرچند سخن وی نیاز به جواب ندارد؛ اما به هر حال چند نکته درباره سخنان نسنجیده اش  قابل طرح است.

این شخص مدعی ادعا کرده که امام دنبال حکومت و ولایت فقیه نبود!! عجیب است چنین شخصی که خود در لباس روحانیت است و علی القاعده باید بیشتر از دیگران به این مسائل وارد باشد این سخنان سخیف را به زبان آورده است.

 آقای نماینده سابق! به نظر شما هدف امام خمینی از آن همه مبارزه و جهاد فی سبیل الله چه بود؟ آن تبعید و مشقتهای طاقت فرسایی که ایشان برای سرنگونی حکومت پلید طاغوت که مورد حمایت ابرقدرتها بود متحمل شدند برای چه منظوری انجام شد؟

 امام که علیرغم کشتار خونین مردم انقلابی به دست ایادی و مزدوران شاهنشاهی در پانزده خرداد 1342 درراه مبارزه با طاغوت باز هم از پا ننشست و تکلیف دید  تا به مبارزات خود که در راه اهداف بلند اسلامی و دینی بود ادامه دهد و دست از مبارزه نکشد، با چه هدفی اقدام کرد؟

 آیا هدف امام خمینی تشکیل حکومت اسلامی نبود؟ آیا امام خمینی مبارزه بی هدفی را خواستار بود؟ به نظر شما امام یک تنه در مقابل شاه سینه سپر کرد بدون اینکه هدفی داشته باشد؟ چنین چیزی از یک انسان عادی هم بعید است چه رسد به امام امت که همه حرکاتش برای رسیدن به هدفی بوده است. و طبیعتا مبارزات امام و مردم و شهادت انسان های فراوان در قبل از انقلاب در مبارزه با حکومت پهلوی هدفی جز سرنگونی شاهنشاهی نداشته است.

شاید بگویید امام به دنبال سقوط شاه بود و بعد از موفق شدن به اینکار تکلیف خود را تمام شده دانست و به قم رفت و کار را به عهده مردم رها کرد. در حالی که این گونه نیست و سفر امام به قم بعد از پیروزی انقلاب  و استقرار در قم به معنای کنار کشیدن از حکومت نبوده است.

به عبارتی بعد از سرنگونی حکومت شاه باید گفت ثمّ ماذا؟ یعنی می شود امام حکومت شاه را سرنگون کند و بعد کشور و مردم را به امان خدا رها کند؟ عقل عادی هم می گوید که بعد از سرنگونی شاه نوبت به تشکیل حکومت اسلامی می رسد و امام در این قسمت مبارزه و در واقع مهمترین بخش مبارزه امور را به حال خود رها کند و برود؟ واعجبا اگر چنین ادعایی را بپذیریم.

درست است که امام به قم رفتند ولی تعابیر شما چنین القا می کند که امام قید حکومت را زدند و گوشه عزلت اختیار کردند در حالی که امامی که انقلاب را با آن همه شهید و شکنجه و مصیبت و زندان و تضییقات به سرمنزل رسانده اند نمی توانند در آن مرحله آن را به حال خود رها کنند و در حکومت دخالتی نکنند.

شما چنان گفته اید که ولایت فقیه بعدا اضافه شد که انگار قبل از آن اصلا چنین موضوعی در نگاه امام و دیگر فقهای عظام نبوده است در حالی که درس های امام امت در نجف در قبل از انقلاب درباره ولایت فقیه برگزار شد و در همان دوران قبل از انقلاب در لبنان به چاپ رسید و یکی از بخش های آن در مورد لزوم و بدیهی بودن مساله ولایت فقیه بوده است.

سخنران مدعی اصلاح طلبی گفته است در قانون اساسی که دست آقای حبیبی بوده ولایت فقیه نبوده. این موضوع چه ربطی به امام دارد. مهم این است که امام امت قبل از انقلاب در آغاز نهضت با هدف اصلاح حکومت مبارزه را آغاز کرد و بعد از این که از اصلاح حکومت و اصلاح شاه پهلوی ناامید شد، به دنبال سرنگونی شاه دیکتاتور و ضد اسلام رفت تا با سرنگونی آن، حکومت اسلامی مورد نظر خود را تشکیل دهد و رفتار و مواضع امام هم در راستای ولایت فقیه بوده است چه قبل ازانقلاب و هم بعد از آن واسکان امام در ماه های اولی انقلاب به معنای دوری از حکومت و رهاکردن آن به امان خدا نبوده است. به همین دلیل هنگامی که پس از مدتی سکونت در قم و دور بودن از پایتخت دیدند دولتمردان وقت مشکلاتی دارند و امکان دارد که حاصل انقلاب و خونهای شهدا کم رنگ شود و خدای ناکرده تضییع شود در تهران مستقر شدند و از نزدیک زمام امور را در دست گرفتند و البته این به این معنا نبوده که امام قبل از آن از حکومت دوری کرده بودند بلکه ایشان از راه دور امور را بصیرانه صد می کرده اند.

نویسنده : حمیدرضا میرزایی