ضرورت پایان‌‌دادن به سیاه‌نمایی‌‌‌های مضحک
رئیس جمهور سابق اگرچه همچون اسلاف خود، از قصور و تقصیر مبرا نبود و به ویژه در دو سال پایانی، دسته‌گل‌هایی از طرف وی و برخی ذی‌نفوذان به آب داده شد، اما با این همه، برآیند عملکرد دولت‌‌های نهم و دهم در خدمت‌رسانی به ملت و نظام و پاسداری از حقوق و شرافت ملی در عرصه بین‌الملل چنان برجسته و افتخارآمیز بوده است که شانتاژهای برخی اصحاب رسانه و صاحب‌منصبان هم تاکنون نتوانسته است توفیق چندانی در انکار موفقیت‌ها داشته باشد.
متاسفانه برخی متصدیان و رسانه های گردآمده در زیر بیرق «اعتدال» چنان در مسیر نفی خدمات خدمتگزاران مردم در دولت احمدی نژاد افراط می‌کنند که گاه بدیهی‌ترین مسائل اخلاقی را هم نادیده می‌گیرند تا شاید به زعم خویش، دستاوردها و خدمات دولتمردان سابق در دیدگان مردم، کم‌رمق‌تر از کاستی‌ها جلوه کند و چهره‌ای سیاه از دولت پیشین ارائه شود.
اینان در این مسیر چنان بی‌محابا به پیش می‌تازند که ابایی ندارند تا دولت سابق را حتی مقصر اصلی «بحران کم‌آبی» هم قلمداد کنند، همان‌گونه که چندی پیش و در کمال شگفتی ادعا کرده بودند «ویرانگری‌های احمدی نژاد بیش‌تر از ویرانی‌های جنگ جهانی اول و دوم» بوده است! و به قول ظریفی نکته‌سنج بعید نیست در روزهای آینده مقصر زلزله بم نیز محمود احمدی‌نژاد اعلام شود!
این همه هرگز به معنای بی‌عیب بودن احمدی‌نژاد و دولت وی نیست؛ بلکه تاکیدی بر این مهم است که اصحاب قلم و رسانه باید از «تخریب» خدمتگزاران منتخب مردم بپرهیزند و به جای افترا و تهمت‌های دور از انصاف، «نقدهای عالمانه» و از سر دلسوزی را سرلوحه کار خود قرار دهند.
تنها در این صورت است که سخنشان می‌تواند بر دل مخاطب بنشیند و إلّا «عِرض» خود می‌برند و نوشته و سخنشان تاثیر چندانی نخواهد داشت؛ چه این‌که مردم واقعیت‌ها را به خوبی حس کرده‌اند و برایشان مهم‌تر از هر ادعایی، امثال این فرمایش مقام رهبری در آخرین دیدار رئیس‌جمهور سابق و دولت دهم با ایشان است که تصریح کردند: «در ۸ سال اخیر همه احساس و درک کردند که رئیس‌جمهور محترم و همکاران ایشان، با تحمل سختی‌ها، نسبت به همه دولت‌ها و دوره‌های دیگر، کارهای بسیار پرحجم و پرشتابی انجام می‌دهند» و افزودند: «بعضی حتی کارهای ملموس دولت را نیز انکار می‌کنند». و البته با اندکی تامل در اظهارنظرها و موضع‌گیری‌های صاحب‌منصبان و رسانه‌ها می‌توان همچنان مصادیق متعددی از کسانی را یافت که «کارهای ملموس دولت را نیز انکار می‌کنند».
نویسنده: میبدی
