به گزارش یزد رسا، روزنامه جام جم در ستون طنز خود مطلبی تحت عنوان "از خودروی داخلی تا ماست" نوشت که در آن می‌خوانید؛

خبر دسته اول: «معاون اجرایی رئیس جمهور گفت: کیفیت خودروهای داخلی قابل دفاع نیست.» ـ به نقل از جراید

خبر دسته دوم: «دبیر انجمن صنایع لبنی گفت: لبنیات تا پایان سال هیچ افزایش قیمتی ندارد.» ـ به نقل از همان جراید

پرسش های فلسفی مطروحه:

1 ـ از نگاه اهل خرد، درباره تولیدمثل خودروهای کم کیفیت داخلی، واقعا تا چقدر از ماست که بر ماست؟ این گلایگی از ماست، مسبوق به سابقه است. مثلا حکیم ناصرخسرو قبادیانی هم در آن داستان معروف «روزی زسر سنگ عقابی به هوا خاست»ش، وقتی که عقاب را با تیر می زنند و جناب عقاب با آن نگاه تیزبین و منتقدانه اش به انتهای تیر موردنظر نگاه می کند؛ ناصرخسرو می گوید: چون نیک نظر کرد، پر خویش در آن دید/ گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست!

2 ـ آیا می توان کیفیت و ماهیت بعضی از خودروهای داخلی را، فی نفسه و به استناد دو خبر فوق، با وضع ماست ـ کماهو ماسته ـ قیاس کرد؛ یا که مصداق بارز قیاس مع الفارق خواهد بود و گفتار و رفتار ما نیز شبیه همان طوطی شوتی که جناب مولانا می گوید سر کچل یارویی را به ریختن روغن گردو از شیشه ربط داد و در نتیجه، از قیاسش خنده آمد خلق را!

3 ـ یک کمیته تحقیق و تفحص، بررسی بفرماید که آیا از ماست برای سرهم کردن (مونتاژ سابق) پاره ای از خودروهای ساخت داخل هم استفاده می شود که گاهی باعث افزایش قیمت لبنیات می شود؟ اگر پاسخ مثبت است، پس چرا قیمت خود خودرو در حد ماست افزایش نمی یابد. گاهی در حد قیمت دو سه رأس گاو شیری افزایش پیدا می کند.

4 ـ زمانی که کیفیت خودروهای داخلی از سوی معاون اجرایی رئیس جمهور قابل دفاع نیست؛ در زمینه محصولات لبنی آیا کیفیت ماست های ما از سوی دبیر انجمن صنایع لبنی قابل دفاع است؟ پس قضیه مشکوک روغن پالم و ارتباط مجهول آن با ماست داخلی، چه می شود؟.... آیا فقط درباره دفاع از خودروهای داخلی باید ماست ها را کیسه کرد یا که در راستای برخی از ماست ها نیز این کار لازم است؟ تقصیر شماست یا ماست؟

توضیح پایانی: حالا که در پایان این مقال به این همه قیل و قال در قالب آبرومند طرح چند پرسش فلسفی فکر می کنم؛ می بینم که اصلا ضرورتی نداشت و حکم آب در هاون کوبیدن داشت. آخر، کدام آدم عاقلی، بین خودروی داخلی با ماست داخلی، ارتباط برقرار می کند؟ چه ربطی به هم دارند؟....

به نظرم که ما باز هم شاهد تکرار همان قصه تکراری «کلنگ از آسمان افتاد و نشکست/ وگرنه من کجا و بی وفایی؟» هستیم که نباید می بودیم. کافی بود با دیدن دو خبر بالا، خیلی زود جوگیر نمی شدیم و شتابزده یک حرف هایی سرهم نمی کردیم که از توش خدای نکرده تشویش اذهان عمومی نیز در نیاید که یک موی تنمان هم به آن راضی نیست. خدا شاهد است.

انتهای پیام/