عده‌ای ایجاد ارتباط با آمریکا را گره گشای تمام مشکلات تصور می کنند/دست دادن ظریف و اوباما لغزش بود
به گزارش یزدرسا به نقل از اهواز نوین، حجت الاسلام مصباحی مقدم نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در گفت و گو با اهواز نوین در خصوص ضعف عملکرد هیئت دولت در پیگیری فاجعه منا اظهار کرد: دولت نگاه خود را بر روابط بین الملل متمرکز کرده است و با غفلت از این مساله نسبت به فاجعه منا عملکرد مطلوبی نداشته است.
وی افزود: مقام معظم رهبری فضای مناسبی را برای حل مشکلات حجاج در عربستان فراهم کرده است که دولت باید از این فضا برای کمک به مصدومان با قوت بهره ببرند.
حجت الاسلام مصباحی مقدم با اشاره به تلاش برخی دولتمردان در زمینه عادی سازی روابط با امریکا تصریح کرد: عده ای تصور می کنند ایجاد ارتباط با آمریکا گره گشای تمام مشکلات خواهد بود غافل از آنکه کشورهایی مانند مصر ،پاکستان و برخی از کشورهای حوزه خلیج فارس که تابع سیاست های آمریکا هستند دارای مشکلات فراوانی می باشند.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام ضمن لغزش خواندن دیدار وزیر امور خارجه ایران با اوباما یادآور شد: مسئولان نظام باید بجای رابطه با غرب به عزت و توانمندی های ملت ایران تکیه و از اقتصاد مقاومتی الگو بگیرند. جمهوری اسلامی ایران در بسیاری از مسائل مقابل دشمنان از تاکتیک نرمش استفاده کرده است که نباید گمان کنند این یک راهبرد بلند مدت است.
نماینده مردم تهران در مجلس در خصوص عدم توجه دولت به اقتصاد مقاومتی خاطر نشان کرد:مشاوران اقتصادی دولت یازدهم بنیان های فکری خودرا با مبحث اقتصاد مقاومتی سازگار نکرده اند و تا زمانیکه مسئولان و مشاوران به این باور قلبی نرسند اقتصاد مقاومتی بطور کامل محقق نخواهد شد که پیشنهاد می شود دولت در تیم اقتصادی خود تجدید نظر نماید.
Related Assets:
-
اعتراض شدید چند دانشجو به ظریف در دانشگاه امام صادق
-
فرار«ظریفانه» مرد دیپلمات از پاسخگویی و واگذار کردن منتقدان به خدا!
-
ظریف طلبکار شد!/پاسخ به اعتراض درباره مصافحه‌با اوباما
-
«اتفاق» در عرف دیپلماتیک «اتفاقی»نیست/فرار«ظریفانه» مرد دیپلمات از پاسخگویی و واگذار کردن منتقدان به خدا
-
آيا دست دادن ظريف با «مصداق بارز استكبار» كاری اسلامی بود؟
-
هزینه ای که ملت ایران باید برای دیپلماسی«یهویی» کنار«دستشویی» بپردازند
-
چرا وزیر، برای رکن آبادی پیام نداد؟/تسلیت ظریف با 10 روز تأخیر
-
راه‌حل مشکلات بین‌المللی؛ «دیپلماسی اقتدار» یا زانوزدنِ سردار دیپلمات؟!