به گزارش یزدرسا؛ واژگونی اتوبوس مسافربری حامل زائران اربعین در محور اقلید- یاسوج 29 نفر از هموطنانمان را به کام مرگ کشاند و قریب به 20 نفر را نیز روانه بیمارستان کرد.
وقتی نظیر همین حادثه برای اتوبوس سربازان ارتش در کرمان اتفاق افتاد و 19 نفر از جوانان کشور جان باختند بسیاری از مسئولین، تمامی جراید و مطبوعات، هنرمندان، رسانه های داخلی و خارجی هر یک برای مقصودی (بعضی ها خودنمایی، بعضی ها از سر دلسوزی، بعضی برای سیاه نمایی علیه نظام و برخی دیگر فقط برای جذب و جلب مخاطب) به پوشش این واقعه پرداختند. اما گویا جان باختن 29 نفر از مردم یزد هیچ دلی را نسوزاند! حتی استاندار یزد هم حاضر نشد به خاطر فوت همشهریان خود یک روز را عزای عمومی اعلام کند.
همین نحوه برخورد دوگانه نشان می داد که تلاش برای جلوگیری از تکرار این حوادث هم سطحی و مقطعی خواهد بود و همانطور که به جان این 29 نفر بهایی داده نشد، عوامل دخیل در این حادثه هم چندان مورد توجه قرار نخواهد گرفت.
سرهنگ ابراهیم وهاب زاده، جانشین رییس پلیس راه راهور ناجا در واکنش به این حادثه اعلام کرد: برابر نظر تیم کارشناسان پلیس‌راه، علت این حادثه ناگوار خطای 3 گانه راننده اتوبوس به دلیل تخطی از سرعت مطمئنه، مدیرعامل شرکت مسافربری همسفر یزد به دلیل صدور صورت وضعیت برای راننده فاقد صلاحیت قانونی و مسوول اداره راهداری و حمل و نقل جاده‌ای شهرستان اقلید به دلیل عدم نصب حفاظ ایمنی در پرتگاه به نسبت مساوی در تقصیر حادثه شناخته شدند.
وی در خصوص برخورد با مقصران حادثه واژگونی این اتوبوس گفت: پروانه فعالیت «شرکت مسافربری همسفر یزد» لغو دائم شد.
طبق گفته این مقام مسئول، حادثه خونباری که یزد را عزادار کرد سه ضلع داشت. اما پلیس تنها با یکی از این عوامل برخورد کرده و مشخص نیست برای ریشه کنی بقیه عواملی که زمینه ساز بروز چنین حوادثی می شود، چه تدبیری اندیشده خواهد شد.
تا کی جان هموطنانمان در دستان افراد فاقد صلاحیت قرار می گیرد؟ چرا مسئولیت خطیری که بر عهده رانندگان قرار می گیرد به آنها گوشزد نمی شود؟
لغو پروانه شرکتی که با سودجویی خود خانواده های بسیاری را داغدار کرده، تنها جزای این خبط و خطاست؟ نباید تدبیر جدی برای جلوگیری از تکرار این حوادث اتخاذ شود؟
چه تعداد از مردم کشور باید در جاده ها جان بسپارند تا مسئولان به فکر بهسازی جاده ها، نصب علایم راهنمایی و احداث حفاظ و گاردریل بیافتند؟
تاسف بار تر از تمام این سهل انگاری ها و تخلفات، عدم تلاش مسئولین برای جلوگیری از وقوع این حوادث ناگوار در اربعین حسینی است. وقتی در آستانه تعطیلات عید نوروز پلیس و نیروهای امدادی تمامی راه ها را قرق می کنند و به منظور رفاه و ایمنی مسافران تمهیدات بسیاری اندیشیده می شود، بی انصافی است که در ایام اربعین حتی المقدور در استان های مرزی کشور ضعف نظارت وجود داشته باشد. شاید اگر بهای سفر هوایی در آستانه اربعین با چراغ سبز دولت گرانتر نمی شد، اگر قطارهای مسافربری ظرفیت و واگن بیشتری داشتند، اگر پلیس راهنمایی و رانندگی در جاده مستقر بود، اگر علائم هشدار دهنده و گاردریل در جاده نصب شده بود و اگر نیروهای امدادی آمادگی لازم را داشتند، واژگونی اتوبوس اتفاق نمی افتاد و یا حادثه ای به این تلخی رقم نمی زد.
سهیل نصیری زاده