به گزارش خبرنگار یزد رسا از اشکذر، ﻧﻘﺶ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاران در ﺷهرھﺎی ﮐﻮﭼﮏ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﺑالایی دارد، ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﮔﺮﭼﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮای ﺳﺎﮐﻨﺎن ﺷهرھﺎی ﺑﺰرگ اﻧﺘﺨﺎب ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار اھﻤﯿﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﻧﻘﺶ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاران در شهرھﺎی ﮐﻮﭼﮏ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ھﺎی اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎب را ﺑﺎﻻ ﺑﺮده اﺳﺖ.

در ﺷﺮاﯾﻂ ﻓﻌﻠﯽ ﮐﻪ اﮐﺜﺮ اﺳﺘﺎن ھﺎی ﮐﺸﻮر ﺑﺎ اﺳﺘﺎﻧﺪار ﺟﺪﯾﺪ ﺧﻮد آﺷﻨﺎ ﺷﺪه اﻧﺪ و ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺰاری ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﻌﺎرﻓﻪ، ﮐﻢ ﮐﻢ ﻣﺪﯾﺮان اﺳﺘﺎﻧﯽ در ﺣﺎل ﭼﯿﻨﺶ ﺗﯿﻢ ﺧﻮد در ﺳﺮاﺳﺮ ﮐﺸﻮر ھﺴﺘﻨﺪ، ﭼﺸﻢ ھﺎ ﻧﮕﺮان اﻧﺘﺨﺎب ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاران دوﻟﺖ ﺗﺪﺑﯿﺮ و اﻣﯿﺪ اﺳﺖ،اﻓﺮادی ﮐﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ ﻣﺠﺮی ﺳﯿﺎﺳﺖ ھﺎ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ھﺎی دوﻟﺖ در ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﻘﯿﺎس ھﺎی ﻧﻘﺸﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﺷﮫﺮﺳﺘﺎن ھﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

از همین رو برآن شدیم تا یادداشتی در باب اهمیت این موضوع، و نقش و تاثیر بومی یا غیر بومی فرماندار در شهرستان اشکذر را مورد بررسی قرار دهیم.

طبیعتا مدیران بومی در هر منطقه ای به علت شناخت از موقعیت های فرهنگی ؛ اجتماعی؛ سیاسی و اقتصادی که از محل زندگی خود دارند، آمادگی و مهارت بیشتری برای مدیریت منطقه خود را دارا می باشند.

مسلما فردی که با مشکلات و محرومیت های شهر و محل زندگی خود آشنایی دارد، درد مردم را میفهمد و برای حل مشکلات آن ها دلسوزانه و با جدیت بیشتری تلاش می کند، زیرا خود را متعلق به آن منطقه و  مردم آن می داند.

در این شهرستان مدیرانی غیر بومی که مایه آبادانی و نیکنامی خودشان شده اند و غیر بومی هایی که از رفتنشان دست ها بود که بر آسمان گسترده شد و به ایماء و اشاره عنوان شد: الهی شکر! نیز وجود داشته.

البته نا گفته نماند که هرکسی را نیز نمی توان به بهانه بومی بودن بر سر کار نشاند، مدیریت؛ خود دارای توانمندی ها و مهارت هایی است که فرد مدیر باید در کنار خدمت صادقانه و تعهد به مردم، آن ها در چتره خود داشته باشد.

از سویی دیگر شاید عده ای اهمیت مسله را فراموش کنند و یا حتی به آن پی نبرده باشند ولی عده ای دیگر نیز منتظرند تا ببینند که بومی بودن چقدر بر توسعه شهرستان تاثیر می گذارد؟

شهرستان اشکذر در طول ۱۶ سال تاسیس خود، با حواشی تقسیماتی زیادی همراه بوده که این ها خود بهانه ای به دست مدیران داد، تا نسبت به حل مشکلات و توسعه شهرستان اهتمام لازم را به خرج ندهند.

این شهرستان از همان بدو تاسیس شامل مناطق ( اشکذر، زارچ، ندوشن، خضرآباد و رستاق) بود که درست چند روز پس از تصویبش شاهد جدایی منطقه زارچ و الحاق آن به شهرستان یزد شد.

از طرفی مردم منطقه ندوشن نیز خواهان الحاق به شهرستان میبد بودند که این خواسته آنان نیز در زمان تاسیس نادیده گرفته شده بود.

پس از مدتی شهرستانی که با نام صدوق شکل گرفته بود، دیگر آن انسجام کامل را نداشت، مردم ندوشن خواهان پیوستن به شهرستان میبد بودند و مردم اشکذر که نام "صدوق" را با وجود زارچ در شهرستان خود پذیرفته بودند، با جدایی آن از صدوق، خواهان تغییر نام شهرستان شدند.

این اعتراضات از طرف مردم ندوشن و اشکذر تا همین چند ماه گذشته ادامه داشت تا بالاخره تغییراتی را در شهرستان به وجود آورد و پس از الحاق ندوشن به میبد نام شهرستان نیز از "صدوق" به اشکذر تغییر یافت.

البته این تقسمیات و نارضایتی ها مشکلات و عقب ماندگی های زیادی را برای این شهرستان به وجود آورد که می توانست با مدیریتی صحیح و همه جانبه اتفاق نیفتد.

اما آنچه که در این بین قابل توجه است، تاریخ ۱۶ ساله شهرستانی است که بر حسب سن خود رشد نکرده است.

نداشتن بیمارستان، محیط های تفریحی، پارک و فضای سبز، حمل و نقل عمومی ضعیف، عدم توجه به آثار باستانی، کم شدن آمار دانشجویان ، وجود صنایع آلاینده وهجوم اتباع بیگانه، حتی نداشتن یک دوربین برای خبرنگار! همه و همه دلایلی بر تایید عدم رشد و توسعه این شهرستان است.

بیان این موارد تنها به این دلیل بود که نیاز مبرم این شهرستان را به یک مدیریت کاردان و متعهد هرچه بیشتر روشن کند، "مساله تنها بومی یا غیر بومی بودن نیست" شهرستانی که پس از ۱۶ سال توانسته حواشی خود را کنار بگذارد، حال منتظر مدیرانی متعهد و متخصص است تا آن را رشد و توسعه دهند.

مدیرانی که سوای از بومی یا غیر بومی بودنشان؛ تخصص را همراه با تعهد داشته باشند، درد مردم را بفهمند، همراه مردم باشند نه مقابل مردم و حاشیه ها را فدای خدمت نکنند.

حال باید دید تا استاندار دولت تدبیر و امید، چه تدبیری برای شهرستان اشکذر لحاظ می کند و چه کسی را برای برطرف کردن این مشکلات و توسعه شهرستان مامور می کند.

این یادداشت به سهم و توان خود سعی داشت برای این چالش اجتماعی و نگرانی عمومی پاسخ هایی درخور بیابد تا در تعاملات روزمره برای بررسی ابعاد مثبت و منفی مدیریت کلان اشکذر، همه چیز در سایه ی بومی و غیر بومی بودن، دچار ساده نگری و خلط معنایی نشود.

البته در ابعاد وسیع و به طور کل بنده نیز می پذیریم مدیران غیر بومی حواشی خاص خود را همیشه به همراه خواهند داشت و همیشه منتقدین به خود حق می دهند که به موفقیت یک مدیر غیر بومی به دیده شک و تردید بنگرند.