به گزارش یزد رسا به نقل از عصر فرهنگ، به مناسب فرا رسیدن ایام پایانی ماه صفر نزد حجت الاسلام و المسلمین سید کاظم مدرسی، استاد برجسته حوزه و دانشگاه رفتیم تا بار دیگر با یادی از بزرگان دین قلب خود را جلا دهیم. در ادامه گزیده ای از صحبت های امام جمعه بخش مرکزی یزد می آید:

هدف از تعظیم شعائر دینی چیست؟
حقیقتاً اینگونه مناسبت ها، زمان مناسبی برای تقویت بنیه های اعتقادی، معرفتی و بصیرتی شیعیان است، چرا که هر انسانی در گردش ایام گرفتار غفلت و نسیان می شود و برای جلوگیری از این غفلت و تقویت بنیه های اعتقادی برگزاری مراسم عزاداری ضروری به نظر می رسد.

چنین فرصت هایی را فقط اهل بیت برای شیعیان خود ترسیم کرده اند و دیگران از این فرصت ها محروم هستند. شاید به این خاطر که چهره هایی جلودار جریان تشیع هستند که نه تنها شیعیان بلکه سرسخت ترین دشمنان هم نسبت به فضایل و معارف آن ها معترفند.

نمونه ای از ارادت یک مسیحی به یک امام شیعه

برای مثال جرج جرداق یک نویسنده مسیحی است که حدود چهل روز قبل از دنیا رفت. جرداق یک نویسنده و شاعری خوش ذوق است. او وقتی با نهج البلاغه آشنا می شود، به تحقیق راجع به شخصیت امیرالمومنین می پردازد. حاصل این تحقیق  کتاب «صوت العداله الاسلامیه»  است. به گفته محققان بزرگی مثل آقای حکیمی کتاب او بعد از الغدیر گویا ترین کتاب ها در رابطه با امیر المومنین است. جرداق شخصیتی است که هرگز نام علی را بدون امام بر زبان نمی آورد. شخصیتی است که 200 بار نهج البلاغه را از اول تا آخر مطالعه کرده است.

این مسیحی میزانی است برای ما و کم کاری های ما، این شخصیت نویسندگان بسیاری را برای علی نویسی تربیت کرده است. حاصل کار او این است که نویسندگان مسیحی محب حضرت علی در لبنان از شیعیان علی نویس لبنان بیشتر اند. یک مسیحی منصف، اینچنین برای ائمه ما کار می کند.

جوهره اسلام
آموزه های پیامبر یک نکته را خیلی روشن و واضح برای ما بیان می کند. و آن نکته این است که ارزش انسانیت به فداکاری است.
انسان ها در قبال دارایی های دیگران چند رفتار از خود بروز می دهند، یا حسادت می ورزند، یا بی تفاوت اند یا اینکه در بهترین حالت آرزوی زندگی خوب دیگران را دارند.

این در حالی است که اسلام رتبه بالاتری را در نظر گرفتته و پیامبر رحمه للعالمین عملاً و قولاً آن رابیان کرده است. پیامبر اسلام نماد عملی ترجمه آیه « و یوثرون علی انفسهم و لو کان بهم خصاصه» است.

پیغمبر می فرمایند: «إنَّما بُعِثتُ لاُتَمِّمَ مَكارِمَ الخلاقِ»، من برای به کمال رساندن مکارم اخلاق مبعوث شدم. باید بدانیم مکارم اخلاق چیزی ورای محاسن است.  محاسن یعنی نیکی در ازای نیکی، محاسن یعنی انفاق در مقابل خوبی دیگران ولی مکارم اخلاق یعنی خوبی در برابر بدی دیگران، یعنی اگر عده ای ناسزا هم گفتند محبت خود را از آنها دریغ نکنیم.

لذا می بینیم ایثار روح تمام آموزه های ادیان توحیدی و در راس آن روش و منش پیامبر اسلام است. پیامبر « طَبِيبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ» بودند. همچون طبیبی دلسوز به دنبال بیمار نیازمند مداوا می گشتند.

قیام حسینی ادامه صلح حسنی
در اسلام هم صلح داریم، هم دفاع و جهاد داریم. هر کدام از اینها شرایط خاص خود را دارد و در جایگاه خود ارزش بالایی دارد. ما معتقدیم ارزش صلح امام حسن کمتر از قیام امام حسین نبود. ما معتقدیم قیام حسینی ادامه صلح حسنی بود.

لذا اصل بحث صلح امر ناپسندی نیست، منتها صلح شرایطی دارد. ولی امام حسن(ع) با دو وضعیت خاص مواجه شد. از یک سو یاران و سرداران لشکر امام حسن یک به یک از امام فاصله گرفتند تا جایی که لقب تنهاترین سردار را به امام مجتبی دادند. از سوی دیگر دشمن امام حسن فرد ریاکار و فریبکاری به نام معاویه بود. فردی که حرکت ظالمانه خود را به دین نسبت می داد. در چنین زمانی امام تنها بود و کسی برای فداکاری در رکاب امام نبود، لذا ایشان مجبور به صلح شد. در واقع صلح به امام حسن تحمیل شد.

انقلاب ما امتداد خط امام حسن و امام حسین است. ما سرداران و بسیجیانی را داریم که هر لحظه آماده فداکاری هستند. سردارانی داریم که بازوان ولایتند. ضمناً شرایط زمانه ما هم شرایطی است که دشمن شمشیر را از رو بسته است. دشمن امروز به نام دین علیه دین قیام نمی کند. فلذا قرآن اولین ویژگی انسان های همراه با پیامبر را اشدا علی الکفار بیان می کند. طبق دستور قرآن باید با جامعه کفر ستیزه جویی کرد، باید سر ناسازگاری داشت، باید برخورد قاطع داشت. از این جهت نمی توانیم شرایط انقلابمان را با شرایط زمان  امام حسن یکسان ببینیم. شرایط ما قیام حسینی است، جامعه امروز ما نیاز به گذشت و فداکاری دارد. در چنین شرایطی تحمیل صلح ظلمی مضاعف بر انقلاب و خط حسنی و حسینی است.