یزدرسا؛ مدت زیادی نمی‌گذرد از زمانی که حسم‌الدین آشنا مشاور فرهنگی و رسانه‌ای رئیس‌جمهور، در توئیتی از عزت‌الله ضرغامی درخواست کرده بود که در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده شرکت نکند و در واقع کار را برای آقای روحانی سخت نکند. آشنا نوشته بود: «یک توصیه دوستان به جناب مهندس ضرغامی! لطفا به خاطر خودتان چهار سال صبر کنید؛ دیر نمی‌شود.» درخواستی که البته با واکنش جالب ضرغامی مواجه شد. البته قبل از آن هم جناب آشنا با وارد کردن سردار قاسم سلیمانی به مباحث انتخاباتی سعی کرده بود وی را نیز وارد حاشیه کند و از اینکه شاید او رقیب روحانی در سال 96 باشد ابراز نگرانی کرده بود. مسئله‌ای که البته بعدها با هوشیاری سردار قاسم سلیمانی خنثی شد.

اما حالا جناب واعظی وزیر ارتباطات دولت یازدهم، صریح‌تر از هر زمانی برای رقبای احتمالی روحانی در انتخابات سال آینده خط ونشان کشیده و گفته است: «هر کس با هر تفکری که در انتخابات 96 کاندید شود، هدفش تخریب آقای روحانی است.» این سخنان از سوی وزیری بیان می شود که مبالغ هنگفتی از ثروت کشور را در اختیار دارد و میزان اختیارات وی در این عرصه نیز نامحدود است. با این وجود، اما این سخنان واعظی از چند جهت قابل تحلیل است:

اول اینکه؛ اینگونه سخن گفتن درباره رقبای احتمالی و تلاش برای عدم حضور رقبا در میدان انتخابات که از بارزترین و علنی‌ترین مظاهر دموکراسی و مردم‌سالاری محسوب می‌شود، پیام خاصی را با خود به همراه دارد و آن اینکه دولت‌مردان به درستی از دستان خالی خود در انتخابات آینده و ناکارآمدی دولت در طول سه سال ونیم اخیر آگاه هستند. در واقع آن‌ها به خوبی می‌دانند برای موفقیت در انتخابات پیش رو نباید اجازه بدهند رقیب جدی وارد عرصه شود. وضعیتی که چندی قبل محمدرضا تاجیک مشاور رئیس دولت اصلاحات این‌گونه به آن اذعان کرده بود: «بی‌تردید آنچه به‌ نام جریان اعتدالگرا مطرح شد نه دارای پایگاه گفتمان و نه دارای گفتمانی بود هر چند به‌ صورت تساهل و تسامح اسمش را می‌گذارند گفتمان اعتدالگرا اما هیچ‌چیز از این گفتمان بهره نبرده است و هنوز نتوانسته خودش را در قامت گفتمان عرضه کند و هیچ گرانیگاه و خاستگاه وسیع طبقاتی نداشت. اگر بخواهم صریح بگویم تنها شانس آقای روحانی در انتخابات آتی فقدان آلترناتیو است. آقای روحانی نه اینکه آلترناتیو برتر جامعه باشد و نه اینکه تنها بازیگر مقبول کشور در عرصه سیاست باشد اما چون بازیگر دیگری نیست، با کارت دیگری نمی‌شود بازی کرد. فرض من این است که در شرایط عادی همین اتفاق خواهد افتاد، البته نه به علت اینکه دولت کنونی دولت موفقی در عرصه‌های اقتصادی و سیاسی و فرهنگی بوده است.»

دوم اینکه؛ این سبک برخورد با رقبا آن هم از سوی یک عضو کابینه، نشانه‌ای بارز از رویکرد دولت یازدهم در حوزه سیاسی و اجتماعی است. هرچند دولت‌مردان در سه سال ونیم اخیر مدام از آزادی بیان سخن گفته‌اند، اما واقعیت حاکم بر دولت چیزی جز اقتدارگرایی و انسداد سیاسی نبوده است. واقعیتی که سخنان وزیر ارتباطات نمادی از آن است. این نوع مواجهه‌ی جناب واعظی با رقبای دولت، یادآور تلاش‌های هم‌فکران وی در نیمه‌ی ابتدایی دهه‌ی هفتاد است که به دنبال مادام‌العمر کردن دوران ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی بودند و برای این امر آسمان و ریسمان می‌بافتند.

افزوان بر آنچه بیان شد، مطلب قابل توجه دیگر در رابطه با سخنان محمود واعظی این است که در شرایطی که هنوز شش ماه تا زمان انتخابات پیش‌رو باقیمانده است، اما دولتی‌ها در همه‌ی سطوح بر فعالیت‌های انتخاباتی تاکید دارند. به طوری که مسائل انتخاباتی و سرنوشت انتخاباتی که قرار است شش ماه دیگر برگزار شود، نسبت به مسائل اصلی کشور و مشکلاتی که جامعه با آن‌ها درگیر است، به مراتب از اهمیت بالاتری برای دولت‌مردان برخودار است.

وحید سالار