یزد رسا؛ تاریخ انقلاب اسلامی دارای فراز و نشیب های تلخ و شیرین فراوانی است؛ حوادثی که گاه ملت را به اوج خوشحالی می رسانید و ماجراهایی که تلخی را در کام ملت قرار می داد.

یکی از حوادث تلخ و خسارت بار، ماجرای فتنه ۸۸ بود که جمعی از انحصار طلبان و اشرافی گرایان و بی خردان و زخم خوردگان از انقلاب اسلامی دست به دست هم داده و اراده پلیدی را در سر می پرورانیدند.

اینان که با زبان نرم وشعارهای فریبنده دفاع از ملت و آزادی و آرای مردم، خود را مقابل نظام اسلامی قرار داده بودند؛ بر این عقیده بودند تا بخشی از جامعه را از نظام اسلامی جدا کرده و با همراهی اجانب و گروهک های معاند فراری ، به ارکان نظام ضربه مهلکی وارد کرده تا خود بتوانند به مطامع دنیایی و کرسی قدرت دست پیدا کنند، در این مسیر ، ارزش های اسلامی و انقلابی از تصویر امام (ره) گرفته تا شعارهای اصیل انقلاب و عاشورا و مسجد و بسیج و قرآن و جان انسان های بی گناه ، همه و همه مورد تهاجم قرار گرفت.

رهبری مد ظله العالی ، نظام و مردم با گشاده روی تمام حوادث را رصد می کنند و صبورانه و بصیرانه سعی در حفظ آرامش و امنیت کشور داشتند.

اما آنگاه که مرزها شکسته شد و دست ناپیدای اجانب ، آشکار گردید و اغراض درونی تبدیل به شعارهای بیرونی گردید کاسه صبر مردم لبریز شد و با یک اشاره ی خدایی ، زن و مرد ، پیر و جوان ، عالم و عامی ، خود را مسئول دانسته و در نهم دیماه سال ۸۸ برابر با ۱۳ محرم الحرام سال ۱۴۳۱ قمری به خیابان ها ریختند و با حرکت یکپارچه خود بار دیگر لکه ننگ رذالت های اشرار و اجانب را با آب روان جوشیده از متن مردم شستند . بار دیگر یأس و نومیدی در دل دشمنان ایجاد گردید و امید و آرزوهای مستضعفان شکوفه زد.

اما این حضور با چه مبنا و انگیزه ای صورت گرفت ؟ و اصولا چه پشتوانه های حقوقی و شرعی در ورای این حضور نقش داشت؟

۱- حضور مردم علت بقای انقلاب است:

محققان فلسفه و متکلمان گویند هر پدیده ای همانطور که در حدوث ، احتیاج به علت دارند در بقاء نیز محتاج به علت هست. علت محدثه بنابر تحقیق علت مبقیه هم به شمار می رود.

از این رو انقلاب اسلامی که بر سه پایه ی اساسی مردم ، مذهب و رهبری شکل گرفته و به شدت مورد علاقه مردم است ، در هر زمان نیز برای بقاء و دوام نیاز به همین سه پایه دارد . وگرنه یا از بیخ و بن برکنده می شود و یا هویت اصیل خود را از دست می دهد . پدیده انقلاب اسلامی اگر به شکل هرم تصویر گردد در رأس آن رهبری و قاعده ی آن را مردم و حلقه های اتصال آن را چهره های برجسته روحانیت با محوریت مذهب شکل می دهد.

در فتنه ۸۸ آن گاه که مردم احساس کردند مولود زیبایشان در معرض خطر قرار گرفته است – به حکم آنکه علت مبقیه همان علت محدثه است- در عرصه اجتماعی حاضر شدند و یک بار دیگر قاعده ی هرم را به رخ جهانیان کشیدند.

۲- امر به معروف و نهی از نهی منکر

امروز معروفی بالاتر از حفظ نظام و منکری پست تر از تضعیف نظام اسلامی نیست ، چرا که اسلام منهای حکومت دینی نمی تواند با هویت همه جانبه و اصیل خود عرضه شود.

در فتنه ۸۸ معروف های فراوانی از قبیل آرای مردم ، دین و مظاهر دینی مردم ، جان و مال و آبروی مردم و بالاخره نظام اسلامی این ملت زیر پا گذاشته شد و منکرهای زشت و بزرگی سر بر آورد. شکی نیست که بر اساس آموزه های اسلامی همه مردم در هر پست و مقامی موظف هستند تا در مقابل منکر ایستادگی کنند و به دفاع از معروف برخیزند. حرکت عمومی و هوشیارانه مردم بر همین پایه ی امر به معروف و نهی از منکر استوار گردیده بود.

۳- حفظ امنیت و آرامش در جامعه اسلامی

در حدیث شریف نبوی آمده است سرزمینی که در آن امنیت و آرامش و نشاط نباشد خیری هم در آن نیست.

در حوادث فتنه انگیز ۸۸ ، سران فتنه برای رسیدن به مطامع زودگذر دنیایی و تصفیه حساب های بر گرفته از حسادت و بغض ، با حرکت های قانون شکنانه خودشان ، جامعه هدف خود را به کف خیابان ها کشیدند و با تحریک و تشویق آنان اقدام به شکستن ساختار امنیتی در ابعاد مختلف کردند.

اینجا بود که حس مسئولیت در بین مردم ایجاد گردید و برای بازگرداندن یکی از مهمترین اهداف ادیان توحیدی یعنی امنیت ، به کمک نیروهای امنیتی و انتظامی آمده و مسئولیت شرعی و قانونی خود را انجام دادند.

۴- بغض و عصبانیت دشمنان

از آموزه های ارزشمند قرآنی ، دوری از دشمنان و فاصله گرفتن با آنهاست . چرا که آنان خواسته ای جز انحطاط فکری و اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و نظامی ما را ندارند . از این رو قرآن در ابتدا و انتهای آخرین آیه سوره مبارکه فتح ، مسلمانان را به سازش ناپذیری با دشمنان و کفار معاند ، دعوت نموده و آنگاه از مسلمانان می خواهد تا با مشی صحیح فردی ، سیاسی و اجتماعی خود آنان را از خود دور و عصبانی کنند.

در جریان فتنه ۸۸ ، دو اردوگاه تشکیل شد. اردوگاه اول از آن کسانی بود که امید را در دل دشمن پدید آوردند و همصدا و همنوا با دشمن در مسیر آنان حرکت کردند و اردوگاه دوم در نهم دی ماه اوج گرفت و با احساس مسئولیت در برابر آموزه های قرآن ، در مسیر مأیوس کردن دشمنان قدم برداشت و آنان را در نهایت به عقب راند.

۵- دفع شرّ باغیان

«بغی» در اصطلاح فقهی به معنای نافرمانی و خروج گروهی از مسلمانان بر امام حق است که کار خود را تأویل و توجیه می کنند. اینان (بغاة) کسانی هستند که از تسلیم کردن حق به امام مسلمین سرباز می زنند و فساد روی زمین را همراه با پاره پاره کردن امت اسلامی هدف خود قرار می دهند.

فقیهان احکامی را برای این گروه برشمرده اند که از جمله ی آنها وجوب دفع شر آنها است. البته شکی نیست که باید آنان را از راه های گوناگون ارشاد کرد و چنانچه باز هم اصرار به آشوبگری و فساد داشته باشند واجب است با آنان برخورد نمود.

حضور مردم در نهم دی ماه سال ۸۸ برای دفع شر کسانی بود که پس از ارشاد های مکرر و متوالی بزرگان و جلوداران فکری نظام اسلامی ا جمله مقام معظم رهبری همچنان طبل آشوب و عصیان در مقابل اراده عمومی جامعه و امام عادل را به صدا در می آوردند.

۶- دفاع از ارزش ها و مقدسات و جان های مردم

در غائله ۸۸ کار به جایی رسید که شعار های اصیل انقلاب مورد تعرض قرار گرفت، مساجد و اماکن مذهبی به آتش کشیده شد ؛ به نماز جماعت و عاشورای امام حسین (ع) جسارت ها صورت گرفت؛ اموال عمومی غارت شد و جان و مال انسان های بی گناه در این کشور به تاراج رفت.

بر اساس آموزه های فقهی و حقوقی، همه مسلمانان موظف هستند تا برای دفاع از مکان های مقدس و ارزش های اسلامی و اموال عمومی و جان های مردم قیام کنند و با تدببری خاص از هتک حرمت و اتلاف آن ها جلوگیری کنند.

۷- دفاع از قانون

یکی از ابزارهای ایجاد ثبات امنیت در هر جامعه ای قوانین مدوّن و حاکم بر آن جامعه است . در این زمینه تفاوتی میان جوامع اسلامی و غیر اسلامی وجود ندارد . شکستن حریم قانون توسط هرکس و هر مقام، از دیدگاه شرع و عقل و عرف محکوم است.

بدیهی است همگان موظف هستند تا برای تداوم ثبات و امنیت در جامعه، در مقابل قانون شکنان ایستادگی و اعلام حضور کنند.

در فتنه ۸۸ که در پی انتخابات پر شور و سالم همان سال اتفاق افتاد جمعی از فتنه گران عملا خواستار شکسته شدن برخی از اصول قانون اساسی بودند.

کسانی که در صدد تعطیلی انتخابات، تضعیف شورای نگهبان و یا باز کردن پای کفار و دشمنان به بهانه تشکیل کمیته نظارت بر انتخابات و بالاخره ابطال انتخابات، با نادیده گرفتن آرای مردم بودند راهی را می پیمودند که نه تنها حریم قوانین عادی بلکه حریم قانون اساسی نظام اسلامی را که حاصل افکار ده ها مجتهد برجسته دوراندیش بود می شکستند.

در چنین فضایی، حکم عقل و شرع و عرف آن است که باید برای حفظ قانون و تداوم نظام اسلامی و انقلاب برگرفته از خون های پاک شهیدان به جلوداری امام راحل (ره) و رهبری آیت الله العظمی خامنه ای قیام عمومی نمود و مردم بصیر ما در نهم دی ماه بر همین اساس حضور عمومی خود را اعلام داشتند.

من لا یحضره الفقیه ج ۴ ص ۳۶۹ ( یا علی ؛ لا خیر … فی الوطن الّا مع الأمن و السرور)

 لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِیَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثِیرًا وَلَیَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن یَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ اگر خداوند بعضی از مردم را بوسیله بعضی دیگر دفع نکند ، دیرها و صومعه ها ، و معابد یهود و نصارا ، و مساجدی که نام خدا در آن بسیار برده می شود ، ویران می گردد! و خداوند کسانی را که یاری او کنند ( و از آیینش دفاع نمایند ) یاری می کند خداوند قوی و شکست ناپذیر است. (سوره حج آیه ۴۰)

حجت الاسلام و المسلمین سید کاظم مدرسی