یزدرسا؛ رأی‌آوری دکتر روحانی در انتخابات 92 معلول وعده‌های دلنشین وی در بهبود اوضاع اقتصادی و معیشتی جامعه بود. او وعده داده بود که با مهارت دیپلماتیک و در سایه مذاکره، هم سانتریفیوژها و حقوق هسته‌ای‌مان را حفظ کند و هم چرخ حرکت کارخانه‌ها و به تبع آن زندگی اقتصادی مردم را رونق بخشد. این شعارها در کنار تعدد نامزدهای اصولگرا و نیز انصراف و عملیات روانی طیف اصلاحات، موجب شد تا روحانی –هرچند با آرایی شکننده و لب‌مرزی- به ریاست جمهوری برسد.

پس از روی کارآمدن روحانی، توده‌های ملت چشم‌انتظار تحقق وعده‌های اقتصادی و بهبود اوضاع معیشتی خود بودند. آن‌ها وعده «گشایش اقتصادی در 100 روز اول» را شنیده و به آن امید بسته بودند؛ اما«100روز»ها پی‌درپی سپری شدند و از گشایش اقتصادی موردانتظار خبری نشد. متأسفانه نه‌تنها گشایش خاصی رخ نداد، که رکودی بی‌سابقه خوش‌نشین شد؛ به گونه‌ای که بسیاری از واحدهای تولیدی تعطیل یا ورشکست شدند و به تبع آن، بیکاری افزایش یافت و مشکلات معیشتی مردم شدت گرفت.

با این همه جای شگفتی است که بسیاری از رسانه‌ها و جریان‌های سیاسی حامی دولت، به جای بازخواست دولت و دولتمردان بابت اوضاع ناگوار اقتصادی، تخریب و تحقیر منتقدان دلسوز را پی‌می‌گیرند و البته علیرغم گذشت دوسال و نیم از پایان دولت دهم، ابایی ندارند که همچنان ناکارآمدی‌های دولت مطبوع خود را با سیاه‌نمایی‌های دور از مروَت ضد دولت پیشین، پنهان سازند! بزک برجام و نشان‌دادن در‌های باغ سبز و امیددادن به آینده‌های خوش در صورت ورود نامزدهای خاص، از جمله دیگر اقدامات حامیان دولت به شمار می‌آید.

اینک اما با نزدیک‌شدن به زمان برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی، همه نامزدها و گروه‌های سیاسی می‌کوشند تا با ارائه برنامه و دیدگاه‌های خود، آرای بیش‌تری را به سوی خویش جذب کنند.

در این میان همان جریان خاص با سینه‌زدن زیر بیرق اصلاحات و اعتدال و با علم «برجام»‌دوستی و «ظریف»‌خواهی و کوبیدن بر طبل موضوعاتی چون«رفع‌حصر»  ... که دغدغه توده‌های ملت نیست، نشان داده است که درک درستی از مشکلات واقعی قشرهای دردمند جامعه ندارد؛ قشرهایی که گاه برای تامین «ضروریات ابتدایی زندگی» خود نیز ناگزیر از دست و پنجه نرم کردن با دشواری‌های فراوانند. این در حالی است که به گواه بررسی‌های میدانی و قرائن مسجل، مهم‌ترین دغدغه اکثریت ملت در این روزها رکود سنگین اقتصادی و به تبع آن، تعطیلی واحدهای تولیدی و افزایش بیکاری و تشدید مشکلات معیشتی جامعه است.

هفتم اسفندماه فرصتی بی‌بدیل برای ملت است تا برای بهبود وضع معیشتی و اقتصادی خود آستین همت بالا زنند و با فرستادن نامزدهایی دردآشنا و متعهد به کاهش مشکلات واقعی، مانع از استمرار و تشدید وضعیت وخیم کنونی در عرصه اقتصاد و معیشت شوند.

تشخیص نامزدهایی که بتوانند به کاهش مشکلات مردم کمک کنند، چندان دشوار نیست و می‌‌توان با تامل در رویکرد حامیانشان به این مهم دست یافت . به یاد داشته باشیم که رهبر معظم انقلاب در سخنرانی نوروزی خود در فروردین امسال با اشاره به وجود دو نوع نگاه درباره چگونگی اداره کشور، فرمودند:

«دو جور نگاه به رونق اقتصادی و پیشرفت اقتصاد وجود دارد؛ یک نگاه می‌گوید که ما پیشرفت اقتصاد را باید از ظرفیّت‌های درون کشور و درون مردم تأمین بکنیم... [یعنی] اقتصاد درون‌زا؛ اقتصادی که مایه‌ خود و مادّه‌ خود را از درون کشور و از امکانات کشور و از توانایی‌های مردم خودمان به دست می‌آورد. این یک نگاه است که می گویند برای رونق اقتصادی نگاه کنیم به امکانات درونی کشور و استعدادها را و ظرفیّت ها را بشناسیم، آن‌ها را به‌درستی به کار بگیریم، [آن وقت] اقتصاد رشد خواهد کرد، نمو خواهد کرد؛ این یک نگاه

 نگاه دوم به اقتصاد کشور نگاه به پیشرفت اقتصاد با استفاده از کمک بیرون از مرزها است؛ می‌گوید سیاست خارجی‌مان را تغییر بدهیم تا اقتصاد ما درست بشود، با فلان مستکبر کنار بیاییم تا اقتصاد رونق پیدا کند، تحمیل قدرت های مستکبر را در بخش های گوناگون و مسائل گوناگون بپذیریم تا اقتصادمان رونق پیدا کند؛ این هم نگاه دوم است... وقتی که شما نگاه می‌کنید به بیرون، مواجه می‌شوید با یک مساله‌ای مثل کاهش قیمت نفت؛ ناگهان قدرت‌های مستکبر با همراهی ایادی منطقه‌ای خودشان متأسّفانه به این نتیجه می‌رسند که قیمت نفت را به نصف و گاهی کم‌تر از نصف برسانند؛ شما مواجه می‌شوید با یک چنین مشکلی؛ وقتی نگاه به بیرون باشد، این است. وقتی شما نگاه به درون کردید، دیگر این‌جور نیست.»

 رهبر فرزانه انقلاب در روزهای اخیر نیز با بیانی دیگر به این دو رویکرد اشاره کرده و فرموده‌اند: «اگر چنان‌چه مجلس [آینده] به دنبال رفاه مردم، عدالت اجتماعی، گشایش اقتصادی، به دنبال پیشرفت علم، پیشرفت فنّاوری، به دنبال عزّت ملّی و استقلال ملّت باشد، ریل‌گذاری او به سمت این هدف ها خواهد بود؛ اگر مجلس مرعوب غرب باشد، مرعوب آمریکا باشد، دنبال حاکمیّت جریان اشرافی‌گری باشد، ریل‌گذاری او در این جهت‌ها خواهد بود؛ کشور را بدبخت خواهند کرد.»

نکته پایانی این‌که برخی حامیان دولت چنان با مشکلات واقعی جامعه بخصوص در زمینه‌ اقتصاد و معیشت بیگانه‌اند که دریغ از گنجاندن یک اقتصاددان برجسته در لیست سی‌نفره‌شان، و تو خود حدیث مفصّل بخوان از این مجمل.

نویسنده: مرتضی میبدی