به گزارش یزد رسا، تندروهای کنگره آمریکا بی صبرانه منتظرند تا تعطیلات کریسمس پایان یابد و اولین جلسه کنگره برگزار شود. آن ها می خواهند در اولین جلسه کنگره طرح افزایش تحریم های ایران را برخلاف توافق ژنو به رأی بگذارند. تصویب این طرح به معنای نقض توافق ژنو و پایانی بر سیاست خارجه باراک اوباما خواهد بود.

به گزارش جام،سایت روزنامه هافینگتون پست(huffingtonpost) در تحلیلی که روزآن لاین ترجمه کرده،  با عنوان " جمهوریخواهان واقعا خواستار جنگ با ایرانند؟ " نوشته است:

کمیته روابط عمومي آمریکا و اسرائیل مشهور به آیپک، اعلام کردند که آنها مایک لی، سناتور جمهوریخواه از ایالت یوتا، را نیز متقاعد کرده اند که به پروژه جنگ با ایران بپیوندد. آیپک می گوید که سناتور لي متعهد شده است که از طرح رابرت مندز، حمایت کند. مقامات اطلاعاتی آمریکا می گویند که تصویب این طرح منجر به تخریب مذاکرات ایران و آمریکا مي شود و راه را برای جنگ دوکشور هموار می کند.

در لیست آیپک از ۴۷ سناتور نام برده شده است که از این طرح حمایت کرده اند. اما تا این لحظه فقط ۳۴ نفر بطور قطع اعلام حمایت کرده اند. بعبارت دیگر ۱۳ سناتور گفته اند که از این طرح حمایت می کنند اما تا کنون آن را امضا نکرده اند این ۱۳ نفر، لامار الساندر، سکسبی چامبلیس، توماس کوبورن، مایکل انزی، دب فیشر، اورین هچ، جیم اینهوف، مایک لی، راب پورتمن، تیم اسکات، جان تیون، پت تومی و راجر ویکر هستند.

هر ۱۳ نفری که اعلام حمایت کرده اند اما طرح را امضا نکرده اند، جمهوریخواه هستند. دیدن نام مایک لی، در میان اسامی حمایت کنندگان بسیار تعجب برانگیز است زیرا او در گذشته در گروه جنگ طلبان نبوده است.

 برخی از جمهوریخواهان مثل جان مک کین، هرگز با جنگ مخالفت نکرده اند اما مایک لی از آن دسته از همفکران مک کین نیست. سناتور لی با مداخله نظامی آمریکا در سوریه مخالفت کرده بود. او با بمباران لیبی توسط آمریکا نیز مخالف بود. اگر او با جنگ در سوریه و لیبی مخالف کرده است، هیچ دلیلی برای حمایت او از جنگ با ایران وجود ندارد.

درست است که مخالفت با حضور نظامی آمریکا در سوریه به نوعی موضع گیری علیه اوباما محسوب می شود و در حال حاضر جنگ با ایران نیز به نوعی مخالفت با سیاست های اوباماست. اما بسیاری از جمهوریخواهان بدور از موضعگیری های سیاسی به مقوله جنگ و صلح نگاه می کنند و مخالفت یا موافقت آنها با جنگ، بر اساس برچسب حزبی که به آنها خورده است، صورت نمی گیرد. بعنوان مثال بسیاری از جمهوریخواهان مخالفت جنگ افغانستان بودند که در اصل جورج بوش آن را آغاز کرده بود.

ما باید از این جمهوریخواهان بخواهیم که علیه جنگ با ایران صحبت کنند و نگذارند راه دیپلماسی بین ایران و آمریکا مسدود شود. سیاست تلاش برای ابراز نگرانی از برنامه های اتمی ایران از طریق دیپلماسی تنها مختص به دموکرات ها نیست. در واقع باید گفت که ایده گفتگوی شش قدرت بزرگ جهان با ایران در زمان جورج بوش مطرح شد. ایده اصلی زمانی آغاز شد که دولت بوش به ایران گفت که شما دست از برنامه های اتمی تان بردارید ما هم دست از تحریم ها بر می داریم. این سیاست تا دور دوم ریاست جمهوری بوش ادامه داشت.

قدرت طرح دموکرات هایی مثل مندز و چاک شومر، تا زمانی در اوج خود است که جمهوریخواهان از آن حمایت می کنند. باید تعدادی از جمهوریخواهان مخالف با جنگ در این مورد صحبت کنند تا توازن بین آنها و دموکرات های طرفدار جنگ ایجاد شود.

شاید بهتر باشد از مایک لی بخواهیم تا از گروه ضد جنگ جمهوریخواهان حمایت کند تا شاید برخی از هم حزبی هایش نیز به او بپیوندد و پرچم صلح را به دست گیرند.