یزد رسا؛ حجت الاسلام شیخ زاده طی یادداشتی در سایت طنین خاتم نوشت: حقایق نورانی یا ظلمانی موجودات عالم مکشوف و تسبیح و مناجاتشان با حضرت احدیت صدایش به آسمان ها می رسد ولی فقط تعداد اندکی از بندگان به عنوان خلیفه الهی توان دیدن این حقایق و شنیدن صدای ارتباط مخلوقات با خالقشان را دارند که این متاسفانه به خاطر داشتن گیرنده های تصویری و صوتی ماست وگرنه هم تصاویر حقیقت اشیا؟ واضح و شفاف است و هم صدای آنها به نحو مطلوب در عالم موجد است . شخصی در مراسم تشییع یکی از بزرگان می گوید : من شش ماه است که صدای تسبیح مناجات و موجودات را می شنوم و عالم برزخ را می بینم و یا عده ای با وجود نازنین پیامبر ( ص ) به بیابان رفته بودند که با صدای تسبیح گیاهان بیابان را شنیدند . انچه در این قضیه مطرح است تصرف پیامبر ( ص ) در گوش این افراد بوده است تا صدای موجودات را درک کنند وگرنه موجودات همیشه در حال تسبیح هستند و نیاز به تصرف حضرت رسول ( ص ) ندارند .

کسی که چشم ظاهری اش نمیبیند را در فرهنگ اسلامی نمی توان نابینا دانست بلکه اگر او از این نعمت بی بهره گردید نعمت های دیگری را دارد که برای انسان های بینا وجود ندارد . روایات عامل نابینایی را محبت و علاقه بی حد و حصر می داند چونکه این شدت ارادت باعث می گردد که انسان معایب و نقصان ها را نبیند .

آیا از کربلایی کاظم ساروقی قبل از اینکه حقیقت نورانی آیات الهی برایش مکشوف گردد را می توان بینا خواند ؟

در حقیقت آنهایی که چشم باطن بینشان بسته است را باید نابینا خواند نه انسان هایی که از نعمت بینایی محرومند .