به گزارش یزد رسا، معلولیت محدودیت نیست جمله ای کلیشه ایست که معمولا برای امید دادن به افراد معلول و کم اندام به صورت روتین به کار می رود. اماهستند افراد معلولی که تمامی خط قرمزهارا رد کرده و هیچ محدودیتی نمی توان برای آن ها قائل شد.

الهه ناظمیان ، یکی از این افراد است که با وجود آنکه از یکی از حس‌های بزرگ یعنی حس بینایی محروم شده، اما موفقیت را با دیگر حواسش در آغوش گرفته است، موفقیتی که دنیا و آخرت او را تؤامان دربرگرفته است.

الهه دانشجوی فوق لیسانس دانشگاه آزاد اسلامی یزد  است که به صورت مادرزادی از نعمت دیدن محروم است اما با وجود نابینایی توانسته در تمام مدارج زندگی خوش بدرخشد .

 لبخند از صورت گرمش محو نمی‌شود، با این که دنیا در برابر دیدگانش سویی ندارد برق نگاهش حرف‌های بسیاری در خود نهان کرده.

سایت طنین خاتم با این جوان روشندل شهرستان مصاحبه ای انجام داده است که خواندنش برای مردم شهرستان و مسئولین خالی از لطف نیست .

لطفا کمی از خودتان بگویید ؟

الهه ناظمیان هستم دانشجوی فوق لیسانش دانشگاه آزا د اسلامی یزد .و در حال حاضر با نهضت سواد آموزی شهرستان همکاری میکنم و به نابینایان آموزش می دهند

از نابینایتان برایمان یگویید؟ آیا مادر زادی بوده یا بر اثر سانحه دچار این عارضه شدید ؟

مادر زادی بوده است

در چه مدارسی تحصیل کردید؟

از اول تا سوم ایتدایی در مدرسه استثنایی هرات تحصیل کردم و بعد چون ادامه تحصیل و امکانات در این مدرسه فراهم نبود به یزد رفتم و تا سوم راهنمایی در مدرسه نابینایان و کم بینایان استان درس خواندم و بعد به شهرستان برگشتم و دوران متوسطه را در دبیرستان هرات و در کنار دانش آموزان عادی ادامه دادم .

درس خواندن در دبیرستان عادی سخت نیست؟چگونه این مشکلات را پشت سر گذاشتی؟
چرا سخت که هست اما کاری شدنی است و برای موفقیت باید سختی ها را هم تحمل کرد.این مشکلات را با توکل بر خدا و یاری و همت مدیر و دبیران،همکلاسی ها و خانواده پشت سر گذاشتم.

من در دبیرستان به خاطر فعالیت بیش از حد به عنوان رئیس شورا انتخاب شدم

نابینایی تان تا چه اندازه در زندگی شما تاثیر داشته است؟

من همیشه در زندگی احساس موفقیت و امید به پیشرفت داشتم، برای همین از تلاش برای یادگیری دست برنداشتم.  .

درست است که می گویند روشندلان حافظه قوی دارند؟

بله. مسلما وقتی یک حس از انسان گرفته می شود حس های دیگر بخصوص حافظه قوی تر می شود و بیشتر کار میکند.

موفقیت خود را در چه می دانید؟
در ابتدا توکل برخدا که همیشه شکرگزارش هستم بعد حمایت ها وپیگیری های پدر و مادرم که خیلی تلاش کردند واز آنها تشکر می کنم وهمکاری مدیر و دبیران و همکلاسی هایم که لازم است در اینجا از آنها هم متشکر باشم و در نهایت پشتکار خودم.

در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟

دانشجوی کارشناسی ارشد و چون به تدریس علاقه  و دوست داشتم به قشر نابینای شهرم کمک کنم  با همکاری  نهضت سواد آموزی شهرستان به نابینایان آموزش می دهم . .

از جامعه و مسئولین چه انتظاری دارید؟ 

 از جامعه و مسئولین انتظار داریم که توانایی ها و استعدادهای ما

  را باور داشته باشند و افراد نابینا را دست کم نگیرند

از سازمان بهزیستی شهرستان می خواهم توجه ویژه ای به قشر نابینا داشته باشد و از آنان حمایت کند .

مادر الهه می گوید چون الهه به دانش آموزان نابینا در خانه و در اتاق خودش آموزش می دهد باید هزینه جابه جایی آموزشیاران را تقبل کند و اگر موسسه یا اداره ای این هزینه ها را قبول کند بار سنگینی از دوش دخترم برداشته است.

مادر الهه می گوید از طریق بهزیستی استان این مشکلات را پیگیری کردیم و بودجه ای بدین منظور به بهزیستی شهرستان واریز شد ولی بهزیستی شهرستان تا کنون هیچ همکاری با ما نداشته اند و الهه هزینه ایاب و ذهاب این آموزشیاران را پرداخت می کنند .

رفتار مردم با شما چطور است و چه توقعی از آن ها دارید؟

خوشبختانه تا به حال برخورد بدی با من نداشته اند . در روابط با من مثل یک فرد عادی رفتار شده است و شاید یکی از دلایل آن این بود که من خودم را باور داشتم و وقتی کسی خودش را باور داشته باشد دیگران او را قبول می کنم و باورش دارند .

معلولیت من، محرومیت نیست بلکه محدودیت است و محدودیت نمی تواند مانع رشد و تکامل روحم شود....

گر نباشد چشم ظاهر عیب نیست

در نبود چشم دل باید گریست