جواد بهبود زاده محقق برجسته تاریخ انقلاب اسلامی در مصاحبه با یزدرسا با اشاره به قیام تاریخی 15 خرداد گفت: برای بررسی حوادث 15 خرداد باید به حوادث قبل از آن که منجر به شکل گیری قیام 15 خرداد شد، نیز توجه کرد. در سال 1341 رژیم پهلوی به وسیله اسدالله علم لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی را به مجلس برد. در این لایحه چند موضوع حساس و خطرناک وجود داشت که امام(ره) عملاً و به صورت فعال و بدون پروا شخص شاه را مخاطب قرار دادند و بر علیه این لایحه سخنرانی کردند.

محقق تاریخ انقلاب اسلامی ابراز داشت: این لایحه دو شاخصه بسیار مهم داشت که ارکان دین اسلام را هدف گرفته بود. اولین موضوع این بود که بر خلاف قانون اساسی مشروطه پیروان ادیان می توانستند به جای سوگند به قرآن به کتاب آسمانی خود سوگند بخورند و مساله دیگر این بود که در این لایحه حق رای و انتخاب شدن را به زنان داده بودند، البته در این مورد هدفشان اصلاح قانون مشروطه نبود بلکه می خواستند به اسم آزادی زنان را به فضای بی بند و باری بکشانند. لذا امام(ره) برای دفاع از اسلام و دفاع از مقام زن و حفظ شرافت و عزت او به پا خواستند.

وی ادامه داد: در نتیجه مخالفت های امام خمینی(ره) دیگر علما نیز با ارسال نامه هایی به شاه و اسدالله علم مخالفت خود با لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی را اعلام می کنند. از یزد نیز نامه هایی نوشته و ارسال شد. از جمله اولین نامه ای که نوشته شد، با انشای آیت الله شیخ محمد فرساد و امضای 10 نفر از علما از جمله شهید صدوقی، آیت الله سید علی مدرسی و آیت الله لب خندقی بود. همچنین شیخ محمود علومی به همراه آیت الله فرساد اردکانی نامه ای برای شاه و علم ارسال کردند.

بهبود زاده افزود: همچنین علمای اردکان به رهبری آیت الله سید روح الله خاتمی نامه ای اعتراضی برای نخست وزیر و نامه ای نیز در حمایت از امام برای ایشان ارسال کردند. این دست فشارها باعث شد شاه عقب نشینی کرده و این لایحه را کنار بگذارد.

وی تصریح کرد: حدود 50 روز بعد از این ماجراها شاه که در تصویب لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی شکست خورده بود این بار انقلاب سفید و یا انقلاب شاه و مردم را در 6 بند ارائه کرد. اما از آنجا که این سیاست ها هم به دنبال مرگ و نابودی مکتب اسلام در ایران از سوی رئیس جمهور وقت آمریکا به شاه دیکته شده بود، علما دوباره با این لایحه نیز به مخالفت برخواستند.

محقق تاریخ انقلاب اسلامی بیان داشت: امام خمینی(ره) با توجه به اینکه دوم فروردین سال 42 مصادف با شهادت امام صادق(ع) نیز بود، عید آن سال را عزای عمومی اعلام کرند تا از این فرصت بتوانند مردم را نسبت به اقدامات ضد اسلامی شاه آگاه کنند.

بهبود زاده عنوان کرد: در دوم فروردین در منزل امام(ره) مجلس عزای اما جعفر صادق برپا شد، رژیم برای بر هم زدن این مجلس تعدادی از مزدوران را به قم اعزام کرد، طبق گفته آیت الله ناصری 12 خودرو شامل کماندوهای ویژه به قم اعزام شدند تا مجالس ضد رژیم را بر هم بزنند. البته با مدیریت امام موفق به بر هم زدن مجلس عزا در منزل ایشان نمی شود. هرچند عصر همان روز در مجلس عزایی که آیت الله گلپایگانی در مدرسه فیضیه برپا کرده بودند حمله کرده و در نتیجه این اقدام تعدادی از طلاب و مردم کشته و مجروح می شوند. بعد از این اتفاق مردم در شهرهایی نظیر تهران و ورامین دست به تظاهرات می زنند. در یزد نیز علما نامه نگاری هایی با مراجع تقلید شیعه نظیر آیت الله گلپایگانی، آیت الله شریعتمداری، آیت الله مرعشی نجفی انجام داده و فجایع را مطرح می کنند.

وی گفت: در ادامه این حوادث و با بالاگرفتن اعتراضات رژیم شاهنشاهی در 15 خرداد سال 42 اقدام به دستگیری حضرت امام(ره) می کند. در پی این اقدام تظاهراتی در تهران، قم،شیراز و ورامین صورت گرفت که با سرکوب خونین مواجه شد. مردم یزد نیز به زعامت شهید صدوقی مجالس متعدد بزرگداشت این روز را در مسجد حظیره برپا می کنند که اسناد برپایی این مجالس در گزارشات ساواک نیز آمده است.

انتهای پیام/