یزد رسا  ؛ سایت "oeon"  با عنوان "Won't they help"  مقاله ای را منتشر کرده است که در سایت #ترجمان  با عنوان "نگاه بی رحم شاهدان"  ترجمه شده است . نویسنده مقاله "دوایر گان" است که در نوشته خود به طور تقریبا مفصل به علل بی توجهی مردم به حوادث ناگوار پیرامونیشان پرداخته است. او توضیح می دهد که چرا مثلا در آمریکا به یک زن تجاوز می شود اما مردم بی تفاوت از کنار آن می گذرند یا این که چرا مردم از فلان حادثه فقط فیلم برداری می کنند ولی واکنشی نشان نمی دهند.

۵ شنبه که حادثه آتش سوزی ساختمان پلاسکو اتفاق افتاد، تقریبا همه رسانه ها به سمت مردم هجوم برده و آنها را به علت فیلم‌برداری از حادثه یا ایجاد ترافیک سرزنش کردند. این سرزنش‌ها آنقدر زیاد شد که حتی رسانه‌های خارجی هم به آن پرداخته و برای ملت ما کاریکاتور منتشر کردند. به این دلیل به نظرم آمد نوشتن چند نکته ضروری است.

۱.ساختمان  پلاسکو حدود ۶۰۰ مغازه داشت که اگر در هر مغازه دو نفر کار کنند می شود هزار و دویست نفر و اگر هر مغازه به طور میانگین دو مشتری داشته باشد می شود بیش از ۴ هزار نفر. این همه آدم نگران ساختمان، مغازه و  کارشان بودند و طبعا جای دیگری به جز خیابان نداشتند که در آن بایستند. اگر به این تعداد، عابرین تقاطع بسیار شلوغ فردوسی و جمهوری را هم اضافه کنیم جمعیت آنها می شود حدود ۱۰ هزار نفر. با این وضعیت مشخص است که ماشین ها با ترافیک مواجه می شوند. این تعداد طبعا نمی توانستند محل را ترک کرده و در خانه از تلویزیون سوختن دار و ندارشان را نگاه کنند. قطعا قصد ایجاد ترافیک را هم نداشتند.

۲. درهمه جای دنیا فیلم برداری کردن از یک حادثه طبیعی است، چون گاهی کار دیگری از دست شما ساخته نیست. مگر حادثه شهرک غرب را فراموش کرده‌ایم که یک قاتل جلوی مامور نیروی انتظامی یک حادثه آفرید اما هیچ کس به دلیل قوانین دست و پا گیر( حتی مامور نیروی انتظامی) واکنشی نشان نداد. امروز اگر هر اتفاق ناگواری از قبیل دزدی یا حتی تهدید به قتل برای کسی اتفاق بیافتد تقریبا هیچ کس جرات دخالت ندارد چون نمی داند قوانین چگونه با او رفتار خواهند کرد. در مورد دخالت در آتش سوزی هم همین طور است.

۳. مردم ما اتفاقا با وجود همه این قوانین و مشکلات متعدد بازهم بهترین مردم دنیا هستند. مگر زلزله بم را یادمان رفته است؟ خود من از نزدیک شاهد آن حادثه بودم. کمترین دزدی و غارت اموال در آن شهر کاملا نابود شده اتفاق افتاد اما در آمریکا بعد از طوفان کاترینا، ارتش وارد عملیات شد تا مانع از غارت مغازه‌ها و اموال مردم توسط همسایگانشان شود. حالا چرا بعضی ها برای این که حرفی زده باشند به این مردم حمله می کنند و آنها را متهم به بی مبالاتی می کنند برایم عجیب است.

۴. چرا مردم خود را بی مهر و بی توجه نشان می دهید؟ چرا باید آنقدر ماجرا را کش داده و بزرگ کنید که دویچه وله از مردم ما کاریکاتور بزند و آنها را متهم ردیف اول فروریختن ساختمان به دلیل بی مبالاتی نشان دهد؟ هر چیزی حدی دارد که باید رعایت شود. اما متاسفانه گاهی ما را بیشتر جو می گیرد تا نگاه عاقلانه.

۵. در نهایت هم متاسفانه عکس هایی که در رسانه ها و حتی تلویزیون ما منتشر می شود آنقدر سیاه و غم انگیز است که گویا هیچ خوبی در میان این همه ایثار و از خودگذشتگی وجود ندارد. چرا عکس های زیبا از تلاش آنش نشانان کمتر منتشر می شود؟ درست است که حادثه غم انگیز است اما هرحادثه بدی حتی جنگ هم زیبایی های خودش را دارد که می تواند یک درس بزرگ باشد برای دیگران. به جای نشان دادن بیچارگی و ضعف و گریه آتش نشانان بهتر است توانمندی های آنها را هم ببینیم. باید صحنه های ایثار و قدرت آنها بیشتر ثبت شود نه ضعف و خستگیشان!

مسعود بصیری

انتهای پیام / ک