وعده‌هایی که فقط وعده بود(2)
یزدرسا؛ با توجه به نزدیک شدن به پایان دوره‌ی چهار ساله دولت یازدهم، قصد داریم به بررسی وعده‌های آقای روحانی و میزان عملی شدن یا نشدن آن‌ها در این مدت بپردازیم. البته از آنجایی که مردم خود با واقعیت‌ها دست وپنجه نرم می‌کنند، شاید نیاز آنچنانی به توضیح پیرامون میزان عملیاتی شدن وعده‌های رئیس‌جمهور نباشد و صرف یادآوری وعده‌هایی که سه سال ونیم قبل آقای روحانی به مردم داد، می‌تواند واقعیت‌های زیادی را روشن کند و مردم خود قضاوت خواهند کرد.
رهبر انقلاب دقیقا ده روز قبل از انتخابات سال 92 در حرم مطهر حضرت امام(ره) فرمودند: «من به نامزدهای گوناگون عرض می‌کنم جوری حرف بزنید که اگر در خرداد سال آینده نوار امروز شما را جلوی خودتان گذاشتند یا پخش کردند، شرمنده نشوید؛ جوری وعده بدهید که اگر چنانچه آن وعده را بعداً به رخ شما کشیدند، مجبور نباشید تقصیر را گردن این و آن بگذارید که نگذاشتند، نشد. کاری را که می‌توانید انجام دهید، وعده بدهید.»
همچنین آقای روحانی در جریان تبلیغات انتخاباتی خرداد 92 گفته بود: «اگر نمی‌توانیم کاری کنیم باید از روز اول بگوییم نمی‌توانیم.»
در ادامه به یکی از وعده‌های آقای روحانی که به پرهیز از رفتارهای جناحی و حزبی مربوط می‌شود اشاره می‌کنیم. حسن روحانی در زمان تبلیغات انتخاباتی تاکید کرده بود که از همه جناح‌ها در دولت استفاده خواهد کرد و از اینکه بحث رقابت‌ها مربوط به قبل از انتخابات است و بعد از آن، همه این بحث‌ها تمام خواهد شد، سخن گفته بود. آقای روحانی گفته بود: «چپ و راست فرقی نمی‌کند برای مسئولیت فرد متدین، دلسوز و کسی که قانون اساسی را قبول دارد و دلش می‌سوزد را باید به کار گماشت... بنده از همه قوت دولت‌های گذشته نیز استفاده می‌کنم.»
علاوه بر این رئیس‌جمهور گفته بود: « ما در دولت تدبیر و امید به دنبال ایجاد برابری هستیم و اعتقاد داریم همه و همه در ایران اسلامی برادر و برابر هستند.»
وی همچنین تاکید کرده بود: «رئیس‌جمهور باید بداند که بحث رقابت‌ها مربوط به قبل از انتخابات است. همه حرف‌ها و جناح‌بندی‌ها مربوط به فضای قبل از انتخابات است، زمانی که رئیس‌جمهور مشخص شد باید بین حامیانش و آن کسی که حامی رقیبش بوده رئیس‌جمهور به عدالت رفتار کند.»
با این همه، آنچه از دولت آقای روحانی شاهد بودیم، متأسفانه چیزی خلاف این وعده‌ها بوده است. رئیس‌جمهور در انتصاب‌ها کاملا جناحی و حزبی و سیاسی عمل کرد تا جایی که حتی مدیران میانی در شهرستان‌ها و سازمان‌ها و نهادهای مختلف کشور کنار گذاشته شدند و نیروهایی که برخی از آن‌ها حتی بسیار بی‌کفایت نیز هستند، بر سر کار آمدند. در بین وزار و هیئت دولت نیز آقای روحانی افرادی چون نعمت‌زاده، آخوندی، ابتکار، ترکان و زنگنه را قرار داده است که کارنامه آن‌ها مشخص است و حالا دیگر برای اثبات ناکارآمدی و بی‌کفایتی آن‌ها نیازی به صغری کبری چیدن هم وجود ندارد.
در واقع رئیس‌جمهور محترم حتی حاضر نشد بجای این چهره‌های ناکارآمد، افراد توانمند و شایسته را از جریان‌های دیگر به کار به گمارد. به طوری که چندی قبل قدرت‌الله علیخانی مشاور هاشمی رفسنجانی با انتقاد از وزیر راه و شهرسازی وی را بی‌عرضه خوانده بود و گفته بود: «کار خوب را هر کسی که انجام دهد، می‌گوییم و از آن یاد می‌کنیم، یکی از آن‌ها نیکزاد وزیر راه وشهرسازی دولت قبل بود و بنده به جهانگیری نیز پیشنهاد دادم ایشان در کابینه دولت جدید بماند که این گونه نشد.»
افزون بر این، آقای روحانی در حالی گفته بود «همه حرف‌ها و جناح‌بندی‌ها مربوط به فضای قبل از انتخابات است، زمانی که رئیس‌جمهور مشخص شد باید بین حامیانش و آن کسی که حامی رقیبش بوده رئیس‌جمهور به عدالت رفتار کند» که در طول سه سال ونیم اخیر بارها شاهد نطق‌هایی از وی بوده‌ایم که نشان داده است رئیس‌جمهور بعد از گذشت چند سال از دولتش همچنان در دوران انتخابات به سر می‌برد. علاوه بر این آقای روحانی هیچ‌گاه بین حامیانش و منتقدانش به عدالت رفتار نکرد و مدام شاهد اهانت‌های وی به منتقدان بودیم. اهانت‌هایی چون بی‌سواد، بی‌شناسنامه، کاسب تحریم، بزدل، ترسو تازه به دوران رسیده و... .
