مرتضی رضائیان طی یادداشتی که در اختیار یزد رسا قرار داد نوشت: گویا قضاوت‌های یکسویه با بزرگ‌نمایی نقاط ضعف و کوچک‌پنداری نقاط قوت رقیب، بخشی از شخصیت برخی افراد و جریان‌های سیاسی در کشورمان شده است و نقد توام با انصاف، فضیلتی است که کم‌تر به چشم می‌آید.

اخیراً یکی از شخصیت های سیاسی حامی دولت یازدهم در یادداشتی به مناسبت یکساله شدن دولت دکتر روحانی، در یادداشتی نوشته است:

«خدا را شکر که ملت بزرگوار ایران در پایان آن 8 سال... جلوی ابتذال افراط و تفریط را گرفتند و به جهانیان ثابت کردند آن 8 سال، مقطعی ناهمگون در تاریخ ایران بود»! (1) در همین راستا قائم مقام یکی از احزاب همسو با دولت محترم چندی پیش ادعا کرده بود: «فاسدترین، ناکارآمدترین و ناسالم‌ترین دولت بعد از انقلاب، دولت آقای احمدی نژاد بود»! و پا از این فراتر گذاشته افزوده بود: «بسیاری قاطعانه مدعی هستند که فساد دوره آقای احمدی‌نژاد به مراتب از فساد دوران قبل از انقلاب بیش‌تر بود»! (2)

متاسفانه پس از پیروزی دکتر روحانی در انتخابات ریاست جمهوری، برخی از افراد، جریان‌ها و رسانه هایی که خود را در دایره اعتدالیون تعریف کرده اند، به جای تلاش برای یاری‌رسانی دلسوزانه و عالمانه به دولت، بر سیاه نمایی‌ درباره گذشته متمرکز شده‌اند و به زعم خویش، این اقدام را شیوه مناسبی برای انحراف اذهان جامعه از برخی واقعیت‌ها می‌دانند.

غافل از این که ملت بزرگ ایران به خوبی می دانند که در کنار برخي ضعف‌ها و کاستي‌هاي دولت و رئيس‌جمهور گذشته-که متاسفانه از سال 90 تشدید شد- نقاط قوت کم‌نظیری هم در کارنامه دولتمردان سابق وجود داشته است که توانستند مفتخر به برخورداری از حمایت‌های برجسته رهبری- در کنار برخی گلایه‌ها و انتقادهای ایشان- شوند؛ نقاط قوتی همچون: برخورد با مظاهر اشرافيگري و حيف و ميل بيت‌المال، تلاش بي‌وقفه براي آباداني و سازندگي، ارتباط گسترده و صميمي با قشرهاي گوناگون جامعه، توجه ويژه به مناطق محروم، مبارزه با فساد و رانت‌خواري، اجراي قانون معطل‌مانده هدفمندي يارانه‌ها، بازگشايي تاسيسات هسته‌اي و ارتقاي سطح غني‌سازي به20درصد، بيش از يکصد سفر استاني، خانه‌دار‌کردن چند ميليون ايراني کم درآمد،کسب رتبه بالاي ايران در رشد علمي، ساخت هزاران کيلومتر بزرگراه و ده‌ها سد و نيروگاه و کارخانه صنعتي، تواضع و ادب خالصانه در برابر مردم و صدها و هزاران خدمت و ويژگي کوچک و بزرگ ديگر. و چه دور از انصاف است که کسي با ناديده‌گرفتن آن همه خدمت و تلاش، يکسره به سياه نمايي آن دوران بپردازد.

بی گمان احمدي‌نژاد هم همچون برخی دیگر از اسلاف خویش، قصور و تقصیرهایی قابل توجه داشت اما حمايت‌هاي رهبري نظام كه با آگاهي از مجموعه نقاط «مثبت» و «ضعف» دولت و دولتمردان پيشين ابراز شده، ترديدي باقي نمي‌گذارد كه حجم قابل توجهي از سياه‌نمايي‌ها بيش از آن‌كه بر اساس واقعيت‌ها بنا شده باشد، بر پايه اغراض سياسي است.

بي‌جهت نبود که گفتمان عدالت توانست در سال 88 با رأي بي‌سابقه 25ميليوني برگزيده شود؛ رأيي که بعد از آن تکرار نشد و اين پيام روشن رهبري را به همراه داشت که «اين، رأي به گفتمان پر بركت و عزتمدار انقلاب اسلامي است؛ رأي به استكبارستيزي و ايستادگي شجاعانه در برابر سلطه‌طلبان بين‌المللي است؛ رأي به مبارزه با فقر و فساد و تبعيض و مبارزه با اشرافيگري است؛ رأي به ساده‌زيستي و نزديكي با مردم و غمگساري از ضعيفان و مستضعفان است؛ رأي به كار و تلاشِ بي‌وقفه و خستگي‌ناپذير است...»(3)

البته بدیهی است که اين همه هرگز به معناي مبرا‌بودن دولت قبلي از قصور و تقصيرهای گاه فاحش نيست؛ بلکه به معناي تاکيد بر ضرورت رعايت انصاف در ارزيابي نقاط مثبت و منفي دولت و دولتمردان در هر زمان است و شايد از همين رو بود که رهبر معظم انقلاب در آخرين ديدار با دولت دهم تصریح کردند:

«در 8 سال اخير همه احساس و درك كردند كه رئيس‌جمهور محترم و همكاران ايشان، با تحمل سختي‌ها، نسبت به همه دولت‌ها و دوره‌هاي ديگر، كارهاي بسيار پرحجم و پرشتابي انجام مي‌دهند كه اين واقعيت، نكته برجسته و قابل تقديري است» و ضمن تقدیر از «کار و تلاش شبانه روزی و بسیار پرحجم، و برجسته کردن شعارهای انقلاب در عرصه های داخل و خارج» به عنوان «ویژگی‌های تحسین برانگیز دولت» به اين نکته تلخ هم اشاره کردند که برخي «حتي كارهاي ملموس دولت را نيز انكار مي‌كنند!»(4)

ما بر خلاف این همه سیاه‌نمایی‌ علیه دولت های نهم و دهم، به این واقعیت می اندیشیم که برگزیده مردم در سال 84  به ویژه در سال های آغازین ریاست جمهوری خویش چنان محكم و استوار به دفاع از عزت وشرافت ملت در عرصه هاي گوناگون همت گمارد كه بارها حمايت رهبري، متدينان و توده هاي مردم را بر انگيخت؛ به گونه اي كه رهبري ضمن تصریح به این واقعیت که «دوره كنوني به لحاظ انطباق شعارها و اهداف دولت با مباني انقلاب اسلامي و امام خميني(ره) استثنايي است.»(5) دولت وقت را يكي از محبوب ترين دولت ها بعد از مشروطه و در يكصد سال اخير برشمردند(6) و بر «حمايت خاص» خود از آن تاكيد كردند(7) و صد البته افسوس می خوریم که چرا دکتر احمدی نژاد با آن شروع و استمرار  تحسین برانگیز، در دوسال پایانی دولت دهم دچار خطا و لغزش‌هایی دور از انتظار شد.

اما این همه هرگز مجوزی برای نادیده گرفتن انبوه خدمات دولتمردان دولت های نهم و دهم و خاموشی در برابر سیاه‌نمایی ها نخواهد بود.

پی نوشت ها :

1.        روزنامه ایران، ویژه نامه یکسالگی دولت اعتدال                         

2.        پایگاه خبری روزنو، کد خبر83883

3.        تنفیذ حکم دهمین دوره ریاست جمهوری، 12/5/1388

4.        آخرین دیدار هیات دولت دهم،23/4/1392

5.       در دیدار هیات دولت با ایشان،6/6/1385

6.        سخنراني در مراسم سالگرد رحلت امام (ره)، 14/3/1385

7.     در جمع زائران حرم رضوي، 1/1/1386