به گزارش یزدرسا، پایگاه اینترنتی صدای آمریکا در این زمینه افزوده است: امیر قریشی نویسنده مطلب به این موضوع اشاره می کند که وقتی ماه گذشته پارلمان پاکستان با اتفاق آرا درخواست عربستان سعودی را برای مشارکت در عملیات نظامی علیه یمن رد کرد، سبب شد «نواز شریف» نخست وزیر و «راحیل شریف» رئیس ستاد ارتش، به شتاب خود را به قلمرو سعودی ها برسانند.

در ادامه مقاله آمده است: با این تصمیم پارلمان، بعد تازه ای از ماهیت روابط نظامی پاکستان با عربستان سعودی آشکار شد و تصوری را که در ذهن خبرگان سیاسی واشنگتن از مقوله اعتقاد ایمانی شمرده می شود، زیر پرسش برد، این اعتقاد که عربستان سعودی، پاکستان مقروض به خود را همیشه در چنگ دارد.

قریشی نوشته است: همین اعتقاد بوده که بسیاری را به این تصور رسانده، همواره می توان به کمک پاکستان در دفاع از عربستان و به ویژه به بهانه ایران، خاصه موضوع هسته ای، متکی بود.

اما این طرز فکر، اولویت های پاکستان را در حفظ منافع ملی خود و نیز وزن سنگین ایران را در محاسبات راهبردی پاکستان در نظر نمی آورد.

پاکستان همواره جزو برنامه های دفاعی عربستان منظور شده است. از دهه 1960 ارتش پاکستان تمایل خود را به کمک به ریاض و از جمله در مقام محافظان خانواده سلطنتی نشان داده است.

دهه هاست که سعودی ها از ارتش و پرسنل هوایی پاکستان آموزش نظامی می گیرند. در عوض سلطان نشین سعودی در دوران های بحران مالی به اسلام آباد کمک های بلاعوض کرده و از همه مهم تر اینکه کشور را در مواقع لازم از امتیازهای نفتی قابل توجهی برخوردار کرده است.

همزمان عربستان سعودی توانسته با اعانه های سخاوتمندانه به مسجدها و مدرسه های مذهبی شاخه سلفی های محافظه کار سعودی در مذهب تسنن را در کشوری که از نظر جمعیت مسلمان دومین کشور جهان است، تقویت کند و توسعه دهد.

اکنون پاکستان آشکارا از گرفتن جانب سعودی ها در صحنه نبرد و رقابت سرباز زده است. پاکستان که درمرزهایش با افغانستان و هند نگرانی هایی دارد نیازی به بازکردن جبهه مرزی سومی با ایران ندارد. پاکستان و ایران در تامین امنیت مرزی و برخورد با گروههای مسلح منافع مشترک دارند.

اسلام آباد باز هم برای آن که رابطه ای هماهنگ با تهران را ترجیح دهد، دلایل بیشتری دارد. پاکستان برای مقابله با کمبود شدید انرژی، مشتاقانه نگران احداث خط لوله ای است که بتواند با گرفتن گاز از ایران کسری اش را از واردات نفت عربستان جبران کند.

به رغم مخالفت های سرسختانه سعودی ها و آمریکاییان، که قرارداد با تهران را مخدوش کرد، این طرح بار دیگر با چشم انداز تامین مالی چینی ها، جانی تازه می گیرد.

به گزارش ایرنا، سرمایه گذاری های مشترک برای توسعه خطوط آهن، جاده ها و ارتباط های دریایی نیز مورد بحث و نظر قرار دارند.

فارین پالیسی افزوده است: در همان روز که نواز شریف نخست وزیر برای آرام کردن خاطر سعودی ها از بابت یمن به ریاض رفته بود، دولت های پاکستان و ایران قصد خود را برای گسترش روابط تجاری پنج لایه دو طرف اعلام کردند.

این همکاری تا آنجا پیش رفت که به تضمین بقای دولت در افغانستان انجامید.

پاکستان تاکنون از اینکه مستقیما بین ایران و عربستان سعودی یکی را انتخاب کند، اجتناب ورزیده است.

در گذشته با پیاده کردن نیرو در عربستان سعودی و منطقه خود را گه گاه با گروه های هوادار ایران در تضاد یافته است، با این حال مشارکت پاکستان در یک ائتلاف نظامی ضد ایرانی آشکار در یمن پاکستان را بیش از همیشه به لحظه اتخاذ موضع نزدیک کرد.

درعوض پاکستان بر آن شد در این میانه اعلام بی طرفی کند و خواستار آتش بس و تشکیل دولت ائتلافی شود. موضعی که بیشتر به موضع ایران شباهت دارد که تاکنون به دخالت عربستان واکنشی ملایم نشان داده است.

از سر تصادف نبود که محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در دیدار ماه آوریل خود از پاکستان خواستار راه حلی سیاسی برای یمن شد اما در نهایت ارتش پاکستان بود که اکراه خود را از مداخله در یمن بر دولت تحمیل کرد.

نویسنده مطلب ادامه داده است: درحالی که ارتش اکستان سراپا در مرزهای افغانستان و هند درگیر است علاقه ای به درافتادن در مخاطره ای خارجی ندارد، آن هم در زمانی که بیش از همیشه حمایت مردم خسته و فرسوده از جنگ را از دست داده است.

هیچ چیز نمی تواند بیش از درخواست سعودی از اسلام آباد، برای تعهد به دفاعی کامل عیار در برابر ایرانی برخوردار از ظرفیت اتمی، توانایی پاکستان را در برقراری نوعی تعادل میان ایران و عربستان نشان دهد.

انتهای پیام/ص