به گزارش یزدرسا، ورزش یزد چند سالی می‌شود که در عرصه‌های ملی و بین‌المللی، ورزشکاران معدودی داشته و به‌نوعی مردم دارالعباده یزد در این سال‌ها دلخوشی به نام ورزش نداشته‌اند.

اگر به دهه 80 و اوج دلخوشی یزدی‌ها و حضور یک تیم از این استان در لیگ برتر فوتبال بازگردیم، خواهیم دید که طی این سال‌ها جوانان یزدی نتوانسته‌اند راهی برای ورود به ورزشگاه‌های سطح اول کشور برای تشویق گروه‌هایشان پیدا کنند.

شاید درگذشته‌های دور نمایندگانی از ورزش یزد در تیم‌های ملی خوش می‌درخشیدند و باعث افتخار استان بودند ولی امروز به جز ورزش‌هایی مثل فوتبال ساحلی، اسکواش، شمشیربازی، دوچرخه‌سواری و هندبال، عملاً حرفی در رشته‌های دیگر برای گفتن نداشته‌ایم و این هم به دلایل متعددی مثل بی‌توجهی به تیم‌های پایه، عدم توجه به استعدادهای ورزشی و حمایت نکردن از ورزشکاران استان بازمی‌گردد.

بی‌توجهی به ورزشکاران بومی در استان یزد یکی از اصلی‌ترین چالش‌هایی است که سبب شده در بسیاری از رشته‌هایی که امروزه دارای ملی‌پوش هستیم، امیدی به آینده این رشته‌های ورزشی نداشته باشیم.

به‌طور مثال اگر از ورزشکاران مستعد استان حمایت می‌شد، نباید دو ورزشکاران ملی‌پوش اسکواش یزدی از استان مهاجرت و به تیم‌های تهرانی بپیوندند تا راه پیشرفت خود را از استان‌های دیگر جویا شوند.

همچنین ورزشکاران ملی‌پوش هندبال استان یزد به دلیل نبود تیمی در لیگ برتر با تیم‌های غیر یزدی در لیگ برتر حضور یافتند. هرچند در ورزش حرفه‌ای حضور بومی‌ها در تیم‌های غیر یزدی ارزشمند است، اما نبود تیم در سطح اول ورزشی که ملی‌پوش داریم حکایت از عدم پشتوانه سازی برای آینده است!

ازاین‌دست بی‌توجهی‌ها و سهل‌انگاری‌ها در ورزش یزد به‌وفور دیده می‌شود و مسئولان ورزشی استان نیز طی این سال‌ها بارها و بارها در شعارهایشان به "حمایت از ورزشکاران یزدی " اشاره‌کرده‌اند اما چیزی که در عمل مشاهده‌شده "بومی‌کشی " در ورزش یزد است که اگر سریعتر به آن توجه نشود، دیگر نامی از یزد و یزدی‌ها در ورزش کشور نخواهد بود.

یادداشت از محمد جواد خاکپور