به گزارش یزدرسا، روبرتو پالومار، سردبیر مارکا، روزنامه ورزشی مشهور اسپانیا و دنیا در یادداشتی درباره بازی ایران و اسپانیا در جام جهانی نوشت:

سبک بازی ایران کاملا ارزشمند بود؛ به همان اندازه برزیل قهرمان جام جهانی 1970، قابل احترام. هر تیم به همان سبکی که می‌تواند و قابلیتش را دارد بازی می‌کند. کی‌روش تیمی برای نباختن ساخته و این میسر نمی‌شود مگر با عدم دریافت گل. ایران کی‌روش مثل یک صخره است و هر از چند گاهی نیز این قابلیت را دارد که حریفش را به ترس و وحشت بیندازد.

اسپانیا این را می‌دانست اما تماشای بازی ایران از تلویزیون یک چیز است و تجربه کردن آن درون زمین، چیزی دیگر. اسپانیا امشب برابر ایران به بیهوده‌ترین شکل ممکن بازی کرد. مثل کسی که حفره‌ای می‌کند، آن را دوباره پر می‌کند و بار دیگر شروع به کندن می‌کند.

حملات از راست بد، از مرکز زمین بدتر و از سمت چپ اصلا خطری ایجاد نمی‌شد. این کار همینطور تکرار می‌شد. در مقابل اما یازده بازیکن شجاع و غیرقابل نفوذ ایران حضور داشتند که کتاب‌شان را از بر بودند. کتاب ایران تنها یک سرفصل داشت، ایجاد لایه‌های دفاعی متعدد سازمان یافته، بدون توجه به اینکه مابقی دنیا چه فکری در موردشان می‌کنند. داشتن یک دنیا اعتماد به نفس، به ایرانی‌ها کمک کرده بود تا بدون کوچکترین اضطرابی، مأموریت خود را انجام دهند.

اسپانیا این سبک بازی ایران را می‌دانست و آن را از قبل از بازی پذیرفته بود ولی از کمبود منابع برای شکست تاکتیک ایران رنج می‌برد. سانتر از مرکز زمین کم بود. خلاقیت‌های انفرادی به ندرت دیده می‌شد و تنها یک گل اتفاقی از دیگو کاستا روی ریباند بود که به داد لاروخا رسید.

در مقطعی تاریخی قرار داریم که دیگر کسی اینگونه گل‌ها را حتی جشن هم نمی‌گیرد ولی شرایط بازی به‌گونه‌ای پیش رفته بود که هیچ یک از بازیکنان و حتی خود ما هم نمی‌توانیم از کسب پیروزی به این شکل و با چنین گلی، احساس شرم کنیم.

باید گفت که پیروزی به این شکل هم قابل قبول است و باید آن را جشن گرفت اما این گل کاستا نباید این مساله را پنهان کند که اسپانیا فاصله زیادی با روزهای اوج خود دارد. اسپانیا نه در دفاع و نه در حمله خوب نبود. در عقب زمین فضاهای خالی زیادی به ایران داده شد و هر چه زمان می‌گذشت، این وحشت بیشتر می‌شد که ایران هر لحظه به گل تساوی دست خواهد یافت.

اسپانیا این پیروزی را بدون استایل همیشگی خود به دست آورد و آن را جشن گرفت. هرچند ما امشب مالک زمین بودیم ولی ایران اصلا به توپ نیازی نداشت و آن را با میل خود به ما تقدیم کرده بود. در بازی عمقی نمی‌توان گفت که حتی برتر از ایران بودیم.

هر چه زمان می‌گذشت، به کسب پیروزی با همان یک گل هم قانع می‌شدیم و برای‌مان دیگر مهم نبود که کاستا گلی اتفاقی را به ثمر رسانده است. بله، یک گل اتفاقی و ما چقدر خوشحالیم.

ورزش سه