یزدرسا؛ سال 92 و زمانی که حسن روحانی پیروز انتخابات شد، اصلاح‌طلبان و حامیان دولت از بکارگیری وزیر زن در کابینه گفتند. این مسئله به ویژه از این جهت اهمیت بیشتری داشت که در دولت قبل برای اولین بار یک زن در رأس یک وزارت‌خانه قرار گرفته بود. در چنین شرایطی جریان پیروز انتخابات که همواره ژست حمایت از زنان و به کاری‌گیری زنان را می‌گرفت، برایش سخت بود که حتی بعد از بکارگیری زنان در دولت احمدی‌نژاد در قامت یک وزیر، زنی در کابینه‌اش نباشد.

اما از آنجایی که این مسئله صرفا ژست این جریان بود و آن‌ها در عمل بارها نشان داده‌اند که اعتقاد زیادی به زنان و توانمندی‌های آن‌ها ندارند، هیچ وزیر زنی در دولت اول روحانی قرار نگرفت. این مسئله بعد از انتخابات دوزادهم بار دیگر مورد توجه قرار گرفت و رسانه‌های اصلاح‌طلب از حضور چند زن در کابینه دولت یازدهم خبر دادند.

اما آن‌گونه که از شواهد و قرائن و اخباری که اطرافیان دولت منتشر کرده‌اند، برمی‌آید، در دولت دوم روحانی هم خبری از وزیر زن نیست. به طوری که سهیلا جلودارزاده نماینده اصلاح‌طلب مجلس در این رابطه در گفت وگو با خبرگزاری تسنیم می‌گوید: «طبق شنیده‌ها هیچ زنی به‌عنوان وزیر در کابینه دولت دوازدهم حضور نخواهد داشت و حضور زنان به معاون وزیر ختم می‌شود.» وی می‌گوید: «با معاون رئیس‌جمهور تاکنون درباره انتخاب زنان در کابینه رایزنی‌هایی انجام نشده است. گویا اراده‌ای برای انتخاب زنان در کابینه دوازدهم وجود ندارد.»

در واقع همچنان که در مسئله آزادی و تحمل منتقد، اصلاح‌طلبان و دولتی‌ها نشان داده‌اند که رویکردشان نمایشی و ریاکارانه است و مواضع آن‌ها در این باره صادقانه نیست؛ عملکرد آن‌ها در مسئله زنان هم همین است. اصلاح‌طلبان هرچند مدام از لزوم بکارگیری زنان در کابینه سخن می‌گویند اما در عمل اعتقادی به این مسئله ندارند.

روایت حجت‌الاسلام رئیسی از فریبکاری و عدم صداقت رئیس دولت اصلاحات در نوع مواجهه با زنان و به کارگیری وزیر زن در دولت، به خوبی رویکرد مزورانه و غیرصادقانه اصلاح‌طلبان نسبت به زنان را نشان می‌دهد.

سید ابراهیم رئیسی در جریان تبلیغات انتخاباتی اخیر در دیدار با نمایندگان مجلس در خاطره‌ای از رئیس دولت اصلاحات گفته بود: «یکی از آقایان رئیس‌جمهور که خیلی درباره مساله زنان حرف می‌زد روزی به من گفت که فلانی من خیلی از زنان حرف زدم ولی یک وزیر زن هم نتوانستم انتخاب کنم؛ تو برای من کاری کن و با آیت‌الله یزدی (که آن زمان رئیس قوه قضائیه بود)، صحبت کن تا اجازه دهد دخترش را به عنوان وزیر دادگستری معرفی کنم؛ اینطوری هم مشکل من حل می‌شود، هم مشکل تو، هم مشکل آیت‌الله یزدی!»