به گزارش یزدرسا به نقل از  اردکان گویا؛ «یزد جهانی شد» تیتری که در رسانه ها بازتاب گسترده ای داشت و در این میان اردکان هم به عنوان یکی از شهرستان های این استان قابلیت استفاده از این جهانی شدن و ورود توریست را خواهد داشت.

اما این روزها تیتر دیگری در فضای مجازی توجه به میراث فرهنگی را به عنوان ورود گردشگران و توریست های جهان به شهر یزد که قطعأ اگر بستر سازی مناسبی صورت پذیرد اردکان هم بی نصیب نخواهد بود

و اما تیتری جالب از این روزها جهانی شدن یزد و توجه به آثار باستانی را نقض می کند. تیتری که از غارتگران میراث فرهنگی در قلعه انجیراوند حکایت دارد، قلعه ای که هنوز گنج آن پنهان است و غارتگران برای به دست آوردن آن جای جای این قلعه تاریخی را به ویرانی کشانده اند، قلعه ای که می توانست با رسیدگی مسئولین یکی از مکان های زیبا برای بازدید مردم و توریست ها باشد.

با توجه به عدم پیگیری مسئولین برای بیرون آوردن این گنج و همچنین بازسازی این قلعه به سراغ محسن میرجانی رفتیم تا از اهمیت وجود این قلعه با خبر شویم.

میرجانی ضمن تشکر از پیگیری این موضوع گفت: دفینه جویی و تخریب محوطه های تاریخی به قصد به دست آوردن گنجینه های سیمی و زرین قدمتی کهن دارد و یکی از قدیمی ترین اشارات در این زمینه گزارشی است که ابن خلدون در سفرنامه خود در هنگام عبور از عراق عرب اشاره می کند و متاسفانه در دوران فعلی ما چندین عامل و فاکتور این موضوع دفینه جویی و عقیقه بازی را تسریع بخشیده و آن را به یکی از مهمترین عوامل تخریب آثار فرهنگی و تاریخی بدل کرده است.

وی افزود: امروزه در بسیاری از شبکه ها و کانال های حقیقی و مجازی مطالبی در خصوص نقشه گنج و جانمایی گنج در آثار تاریخی نوشته و تکثیر می شود که عامل محرکی است برای جمعی انسان بی کار و مالیخولیایی که با تحریک گنج کزایی ره صد ساله را می خواهند یک شب طی کنند، البته کشف اتفاقی و تصادفی چندین سکه در پی یا بدنه یک خانه قدیمی که شاید چند صد سال پیش صاحب آن به واسطه عدم امنیت آن زمال قسمتی از اندوخته خویش را مخفی ساخته بوده می تواند انگیزه ای باشد که این گروهها باانواع آلت و ابزار  حفاری کنند و به جان ابنیه ها وخانه های تاریخی بیافتند و به تخریب مشغول شوند.

مسئول سابق اداره میراث فرهنگی اردکان ادامه داد: حقیقت این است که  گنج واقعی همین آثار هستند، همین آثاری که ثمره نبوغ، خلاقیت، علاقه، اصالت، دیانت، باور و شعور و سطح آگاهی یک جامعه را به منصه ظهور می گذارند.

 ریاست پایگاه پژوهشی بافت تاریخی تاکید کرد: متاسفانه جامعه ما با رشد توسعه اقتصادی به رشد وتوسعه فرهنگی معقولی دست نیافته وما نتوانستیم وجدان جمعی جامعه را به این حقیقت آگاه سازیم که هیچ گونه گنجی ارزشمندتر از خود این آثار نیستند. برای توجیه این مطلب کافی است به یک آب انبار صحرائی در قلب کویر یا به یک قلعه یا کاروانسرا در یک شاه راه قدیمی یا به یک خانه تاریخی در یک بافت منسجم مراجعه کنید و شواهدی از این تخریب اموال فرهنگی را مشاهده نکنید!

وی ادامه داد: امیدواریم با انجام کارهای فرهنگی مفید ونشان دادن ارزش های ذاتی آثار فرهنگی وتاریخی به اقشار جامعه جلوی این اقدامات مخرب را بگیریم ومضاف برآن با تبدیل شدن یزد و بافت تاریخی ارزشمند آن به یک مقصد جهانی و گردشگری این آثار فرهنگی و تاریخی پتانسیل و مخزن وگنجینه طلا را دارند ومی توانندبرای سالها، آینده مادی و معنوی یک جامعه را تأمین کنند.

در پایان امیدوارم چنین مباحثی باعث بالا رفتن آگاهی وفهم بیشتر برخی غارتگران میراث اجتماعی جامعه شود.

انتهای پیام/ر*ح.ا