۱۳ آبانی که باید ۹ دی شود!
یزدرسا؛ روز دانش آموز متفاوت از سال های گذشته، روزی که در حالی روبرویمان قرار دارد که مدتی می شود که سازشکاری جای مقاومت را گرفته است، مدتی است که سخنان امام تحریف می شود و افرا د نظرات خود را به نظر امام قالب می کنند، در زمانی که عده ای دشمن دیرینه اسلام و مسلمین را کشور دوست و برادر می خوانند، در زمانی که سخنان و نظرات به ظاهر قشنگی زده می شود که بدون پایه و اساس است و سراپا پوچ، در زمانی که برخی ها سی و چند سال پیش را فراموش کرده اند و نه سی و چند سال پیش حتی بیست و چند سال پیش را هم فراموش کرده اند و حتی بعضی ها یک سال پیش را هم از حافظه ذهنی خود پاک کرده اند.
اینکه این همه تحریم علیه ایران را هیچ کشور دوست و برادری انجام نمی دهد، اینکه بزرگترین دانشمندان هسته ای را ترور کنند نشان از عدم دشمنی نمی دهد، اینکه هشت سال این مرز و بوم را به خاک و خون بکشند را نمی توان فراموش کرد، نمی توان باور کرد که کشوری که سیاست خارجی آن مبتنی بر نظامی گری و زورگویی است و دیدگاهی پدرسالارانه بر جهان دارد، اکنون دشمنی خود را کنار گذاشته است و اکنون با یک مکالمه تلفنی و چند دیدار کشور دوست شده است، اینکه معاون وزارت خارجه این کشور پس از مکالمه تلفنی در کنگره می گوید ایرانیان نیرنگ باز هستند و ما فریب آنها را نمی خوریم را هیچ انسان عاقلی نمی تواند صحبت یک دوست بداند!
گرچه این را باید پذیرفت مسئولانی که در بالا هستند چیزهایی می بینند که افراد منتقد به آنها، هیچگاه آن را حس نمی کنند، مسئولیت هفتاد میلیون انسان با مشکلات متعدد اقتصادی که یک اشتباه یا یک تغییر نابجا در آن کشور را با بحران مواجه می کند کار آسانی نیست ولی این را هم باید پذیرفت که تنها راه حل، کوتاه آمدن از اصول انقلاب اسلامی ایران نیست، ساخت کشور از درون راه حلی بس ساده تر و شرافتمندانه تر است و حافظ استقلالی است که شهدای زیادی را تقدیم آن کرده ایم و سی چند سال است که پای آن مانده ایم، گرچه باید از خود نرمش قهرمانانه نشان داد ولی باید مواظب بود که این تبدیل به سازشکاری ذلیلانه نشود، چه اشکالی دارد ما که این قدر از غرب و آمریکا تقلید کرده ایم یک بار هم این را از آنها تقلید کنیم که آنها می گویند فشارها و تحریم ها را افزایش می دهیم و از آن طرف به میز مذاکره می رویم، ما هم فشارهای خود را از طریق نیروی اجتماعی که هیچ نیرویی بالاتر از آن نیست افزایش دهیم و به رخ آنها بکشیم و با فشاری مضاعف به پای میز مذاکره برویم، آیا این بهتر از خوشبینی بیش از حد به آنها نیست؟!
آنچه که متفکرین جامعه شناسی سیاسی معتقدند این است که قدرت اجتماعی متفاوت از قدرت سیاسی است و قدرت اجتماعی است که قدرت سیاسی را می سازد و آن نیروی عظیم اجتماعی است که سیاست را تحت تأثیر قرار می دهد و تمام معادلات را به هم می زند، سخنی که به مراتب مردم ایران آن را اثبات کرده اند و به جهانیان نشان داده اند که از اصول خود کوتاه نمی آیند.
آری، بار دیگر مردم ایران زمین که چهارسال پیش در روز ۹ دی نشان دادند که پای اصول خود می مانند و چون کوه پشتیبان ولی فقیه زمانشان هستند، اکنون بار دیگر در روز ۱۳ آبان نوجوانان و جوانان این مرز و بوم ۹ دی دیگری را می آفرینند و نشان خواهند داد که از اصول امام و رهبر خود کوتاه نخواهند آمد و مواضع آن دانشجویان خط امامی که سال ۱۳۵۸ اقدام به تسخیر لانه جاسوسی آمریکا کردند را دنبال می کنند و بار دیگر با صدایی رسا به گوش جهانیان می رسانند :
مرگ بر آمریکا
مرگ بر آمریکا
مرگ بر آمریکا
.
.
.