صبح تفت؛ برق آفتاب دیدِ چشمانش را نشانه گرفته بود و عطش کم کم برایش آزاردهنده می شد. به آسمان نگاهی کرد. لب های خشک و ترک خورده اش را به هم زد. با دستکش هایش عرق پیشانی اش را پاک کرد و دوباره به کار خود ادامه داد. به سختی سرش را بالا آورد و زیر چشمی به آخرین طبقه ساختمان نگاهی انداخت. هنوز چند ساعتی به اتمام کار امروز باقی مانده بود. اما توان او کاسته شده بود. زیر لب زمزمه ای کرد. صدای اذان به گوش می رسید و خورشید درست وسط آسمان می درخشید...

این روزها که حال و هوای شهر رمضانی شده ، برخی افراد هستند که به دلیل شغل خود بایستی بیش از دیگر افراد، با تشنگی و گرسنگی دست و پنجه نرم کنند.

کارگری ِ ساختمان یکی از همان مشاغل سختی است که روزه داری در ماه مبارک رمضان را با دشواری هایی همراه می کند. قشر کارگر در ایام عادی سال معمولا ساعات کاری زیادی را به فعالیت بدنی و یدی مشغول است و نسبت به دیگر مشاغل، ساعات کاری ِ مفید بیشتری را در روز دارد. با این شرایط، نوع کارِ کارگران به گونه ای است که مقاومت بدنی بالایی را به ویژه در ایام ماه مبارک رمضان می طلبد. از میان کارگران، کارگران داربستی شرایط سخت تری دارند.

کارگران داربستی یکی از گروه های پیمانکار ساختمانی هستند که معمولا در ارتفاع و زیر نور مستقیم آفتاب کار می کنند. کارگران داربستی معمولا کارگران غیر بومی و از قشر آسیب پذیر و ضعیف جامعه هستند. از آنجایی که کار این کارگران در فصول گرم مانند تابستان رونق بیشتری دارد، چاره ای جز کار در شرایط سخت ندارند.

«رضا پورنعمتی»، استادکار داربستی درباره ی کارش به خبرنگار صبح تفت می گوید: کار ما معمولا در فصول گرم مثل تابستان بیشتر است و ساعت کاری ما از صبح زود تا هر وقتی که رمق داشته باشیم، است؛ وقتی ماه رمضان می رسد، ما شرایط خیلی سختی را تجربه می کنیم. چون در حالت عادی به دلیل اینکه در ارتفاع کار می کنیم و در معرض مستقیمِ گرما و نور خورشید هستیم، مدام عطش داریم و آب می خوریم. زمانی که روزه دار هستیم، به دلیل ساعات طولانی ِ روز تا قبل افطار، این عطش بیشتر و بیشتر می شود و گاهی باعث سستی و ضعف بدنی ما هم می شود. روزه داری در این روزها فقط با کمک خداوند برای ما امکان پذیر می شود؛این استادکار می گوید: که کار اصلی ما بستن داربست است و برای امرار معاش مجبور به کار در هر شرایط و حتی در ماه رمضان است.

کار داربست در ارتفاع تعریف می شود و به این شکل است که یک نفر استادکار و چند وردست با هم کار می کنند ، استادکار برای نصب لوله ها ،مثلا در نمای ساختمان، به ارتفاع می رود و کارگرانِ وردست از پایینِ ساختمان لوله ها، قالب ها و بست ها و ... را به بالا پرتاب می کنند و استادکار آنها را در همان ارتفاع تحویل می گیرد. ابزار مورد استفاده ی این کارگران دستکش و آچار است که در ارتفاع نیز باید این آچار را به همراه داشته باشند. یکی از مسائل مهم در این کار حفظ تعادل فرد در ارتفاع است که در صورت روزه دار بودن و غلبه ضعف و بی حالی بر بدن کارگر، تعادل او در ارتفاع از دست می رود و جان او به خطر خواهد افتاد. این نوع کار غیر از ریسک بالا و خطرات بسیاری که دارد، فشار زیادی هم به بدن کارگران می آورد

.

مجید از کارگران داربست، به سنگینی و فشار زیاد این کار اشاره می کند و می گوید: هر کدام از لوله های شش متری که در ارتفاع کار می کنیم، حدود هفده هجده کیلوگرم آهن است و جابجایی آن ها در شرایط عادی هم خیلی سخت است، مخصوصا اینکه حرارت هوا این لوله ها را بسیار داغ می کند و بدون دستکش به هیچ وجه نمی شود به آنها دست زد. حالا در ماه رمضان می توانید خودتان تصور کنید که با تشنگی و گرسنگی و در گرمای آفتاب چه قدر این کار سخت خواهد بود! متاسفانه در کار ما اگر کوتاهی کنی منجر به آسیب بدنی خواهی شد.

با این اوصاف، روزه داری برای کارگران انصافا شرایطی ویژه دارد که درک صحیح آن، توجه کارفرمایان و مسئولین ذیربط را می طلبد. چرا که معیشت یک کارگر بیشتر از هر چیز، به ساعات کاری او و نیز کیفیت کارش وابسته است. وضعیت شغلی نامناسبِ کارگران روزمزد و یا حتی کارگران دائمی در شرایط فعلی گواه این ادعاست. متاسفانه اغلب کارگران با وجود تلاش و زحمت فراوانی که می کشند، امنیت شغلی ندارند.

معمولا هر ساله با فرا رسیدن ایام ماه مبارک رمضان برای مشاغل مختلف شرایطی در نظر گرفته می شود تا روزه داری برای آن ها آسان تر شود، تقلیل ساعات کاری یکی از تمهیداتی است که دولت قبل در ماه مبارک رمضان به کار می گرفت. به نظر می رسد در نظر گرفتن امثال این تمهیدات و بسته های حمایتیِ مشابه، برای حفظ حقوق قشر کارگر و دیگر مشاغل سخت ضروری است. وضع قوانین لازم در این رابطه، به بهبود اوضاع صنفی، بهبود رابطه کارگر و کارفرما و همچنین استفاده بهترِ این قشر زحمتکش از ایام ماه مبارک رمضان، کمک شایانی خواهد کرد.

در نهایت یادمان باشد با وجود همه سختی هایی که در روزه داری ماه مبارک رمضان و در روزهای گرم تابستان وجود دارد، شیرینی انجام تکلیفی که اراده خداوند بر آن قرار گرفته است، در کام یک مسلمان ماندگار و فراموش نشدنی است. همانطور که در یک اصل کلی از پیامبر(ص) نقل شده که ایشان فرموده است: افضل الاعمال احمزها، برترین اعمال، شاق‌ترین و سخت‌ترین آنها است.(بحارالانوار، جلد ۷۰، صفحه191)

پیامبران و اولیای الهی دشوارترین‌ها را در کارهای نیک و عبادات به جان می‌خریدند. برای آنان به رنج افکندن نفس برای رضایت محبوب یک اصل بود. می‌گویند پس از آن که حضرت مریم(س) از دنیا رفت، حضرت عیسی(ع) جنازه او را به خاک سپرد، سپس روح مادرش را دید و گفت: مادر! آیا هیچ آرزویی داری؟ حضرت مریم(س) پاسخ داد: «آری، آرزویم این است که در دنیا بودم و شب‌های طولانی زمستانی را با مناجات و عبادت در درگاه خدا به بامداد می‌رساندم و روزهای گرم تابستان را روزه می‌گرفتم.»

(داستان‌هایی از یاد خدا، ص ۲۹-۲۸)

انتهای پیام/م*