اینجا صدای آهنگهای پاپ لس آنجلسی و غرب زده آن قدر بلند است که فریادهای «حاج مهدی باکری» به گوش نمی رسد!!!اینجا همه «حاج ابراهیم همت» را با اتوبان همت می شناسند!!! اینجا بر دیوارهای شهر روی عکس شهید ، پوستر تبلیغاتی می چسبانند!!! اینجا نام شهید را برای اینکه بچه ها خشونت طلب و جنگ طلب بار نیایند از کوچه ها برداشته و نام نگین و جاوید می گذارند!!! اینجا ………. ایران قرن ۲۱ است!!! اینجا ستارگان درخشان هالیوود آنقدر زیاد شده اند که دیگر کسی ستارگان پرفروغ کربلای ایران را نمی بیند!!! اینجا دیگر شهدا زنده نیستند و در پیچ و خم های عصر ارتباطات، به خاک سپرده شده اند اینجا دیگر کسی نمی خواهد گمنام بماند، همه به دنبال کسب نام هستند اینجا جانبازان موجی را از اجتماع دور نگه می دارند تا آسیبی به افکار عمومی نرسانند اینجاخرمشهر دیگر خونین شهر نیست، خرمشهر دیگر ۳۶ میلیون جمعیت ندارد!!! …………… اینجا ایران قرن ۲۱ است!!! اینجا کسی نمی داند، مهدی باکری در وصیت نامه خود از خدا خواسته بود جسدش برنگردد و تکه ای از زمین را اشغال نکند!!! اینجا دشمن در خانه های ماست، دیگر کسی حاضر به نبرد با دشمن نیست اینجا در پناه میز هستیم، دیگر کسی پشت خاکریز پناه نمی گیرد اینجاجانباز شیمیایی، به خاطر نداشتن پول، در بیمارستان پذیرش نمی شود و شهد شهادت می نوشد اینجا کسی نمی داند، شب عملیات خیبر حاج مهدی باکری، برادرش حمید باکری را جاگذاشت و رفت اینجاکسی نمی داند، مهدی زین الدین، رتبه چهار کنکور سراسری را داشت اینجاکسی نمی داند، تکه های پیکر محمد نوبخت را درون گونی برای خانواده اش فرستاده بودند اینجادعای عهد را فراموش کرده ایم، زمان ندبه و سمات را گم کرده ایم اینجادیگر کسی، احترامی برای چفیه شهدا قایل نیست اینجاکسی موهای سفید آقا رو نمیبینه