یکی از اقداماتی که ایالت متحده امریکا در راستای تضعیف و نهایتا ساقط کردن ایران به انجام  می رساند، اختصاص بودجه جهت مقابله با ایران بوده است. به عنوان مثال در چهاردهم فوریه سال ۲۰۰۶ (۲۵ بهمن ۱۳۸۴) "کاندولیزا رایس" وزیر امور خارجه وقت امریکا به کمیته روابط خارجی کنگره این کشور رفت و درخواست ۷۵ میلیون دلار برای بهبود وضعیت آزادی و حقوق بشر در داخل ایران را ارائه داد. لازم به ذکر است که از این تاریخ به بعد بهار شبکه های معاند مجازی و تلویزیونی آغاز شد، زیرا به عنوان یک رویه هر سال این بودجه تصویب و در اختیار آنها گذاشته می شود. اما پس از اینکه امریکا بودجه ۷۵ میلیون دلاری را به بهانه گسترش دموکراسی در ایران اختصاص داد دامنه اقدامات خرابکارانه و براندازانه نیز گسترش پیدا کرد و طیف بیشتری از نیروهای برانداز مشمول کمک‌های امریکا شدند. اختصاص چنین بودجه ای یکی از مصادیق بارز دخالت‌های امریکا در امور ایران بود. در تازه ترین نوع از این اقدامات کمیته ‌نیروهای مسلح مجلس نمایندگان آمریکا در لایحه بودجه سال ۲۰۱۰  پنتاگون برای نفوذ در ایران، مقابله با فیلترینگ سایت‌های ضد ایرانی، تحریک قربانیان سانسور در ایران، آموزش الکترونیکی ایرانیان مخالف نظام برای براندازی نرم و شبکه سازی اینترنتی ، ارائه آموزش‌های لازم رسانه‌ای و کامپیوتری برای راه اندازی سایت‌ها جهت اطلاع رسانی، بودجه ۵۵ ملیون دلاری را تصویب کرد و این لایحه را "قانون قربانیان سانسور در ایران" نام نهاد . هم چنین به منظور گسترش ارتباط ایرانیان با شبکه‌های فارسی زبان خارج از کشور مبلغ ۱۵ میلیون دلار به پخش اطلاعات از طریق رادیو، تلویزیون، اینترنت، موبایل، خدمات پیام کوتاه و سایر وسایل ارتباط جمعی اختصاص یافت که در قالب بودجه ۵۵ میلیون دلاری پنتاگون برای جنگ نرم در ایران قرار می‌گیرد. همچنین کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان آمریکا علاوه بر بودجه‌هایی که در این زمینه اختصاص داده، در بخش دوم این بند تصویب کرده است که مبلغ ۱۵ میلیون دلار برای ایجاد ظرفیت بیشتر برای ارسال رادیو فردا و شبکه خبر فارسی (VOA) به منظور مقابله با پارازیت ها و از طریق ارسال امواج کوتاه و متوسط اضافی، ماهواره و مکانیسم های اینترنتی، ایجاد ظرفیت بیشتر برای سرور پروکسی (فیلترشکن) و نرم افزار ضد سانسور به منظور مقابله با مسدود ساختن وب سایت رادیو فردا و شبکه خبر فارسی و ایجاد ظرفیت‌های لازم به منظور مقابله با تلاش برای قطع سیستم ارسال پیام کوتاه از طریق موبایل اختصاص یافته است. با یک حساب و کتاب کوچک متوجه می شویم که سالانه مبلغ ۹۸۰۰ تومان به هر ایرانی تعلق می گیرد. یعنی یارانه خارجی ما از دولت آمریکا نزدیک به ۱۰ هزار تومان می شود. حال جای سوال است که با این هزینه هایی که از طرف فقط دولت آمریکا برای براندازی به اصطلاح نرم ایران انجام می شود تا چه حد موفق بوده است؟ جواب به این سوال در مقاله بعدی منتشر خواهد شد. اگر یک نگاه کوتاه به گوشه و کنار شهر خود بیاندازیم خواهیم دید که بعضی ها از این یارانه خارجی ما نهایت استفاده را برده اند و شاید چندین برابر ما استفاده کرده اند و به چنان وضعیت اسفناک بی بندوباری و خانوادگی رسیده اند که دیگر نمیتوان اسم خانواده و انسان را بر روی آنها گذاشت. البته عده ای نیز هستند که در عین نداری واقعی ،این یارانه خارجی را به لقایش بخشیده اند که گویی هرگز این یارانه سهم آنها نبوده و نخواهد بود، البته که تعداد این افراد خیلی کم است و در این بین نیز بعضی ها نیز هستند که به صورت آرام آرام در حال تغذیه این نوع یارانه خارجی هستند و خود در غفلت هستند و روزی از خواب بلند می شوند که آن روز دیگر فایده ای ندارد و اگر به پشت سر خود نگاهی بکنند خواهند دید که این یارانه( استفاده بد از اینترنت و ماهواره و ….) چه بلایی را بر سر آنها آورده است و گونه سبک زندگی آنها را یواش یواش تغییر می دهد. ای کاش هرگز این یارانه خارجی و امریکایی به ما تعلق نگیرد و همیشه به ان بی نیاز باشیم، زیرا خیلی به وضوح می بینیم که بسیاری به اصطلاح روشنفکران ما چگونه خود و خانواده خود را به اسم باکلاسی و پیشرفت به تباهی کشانده اند. به چه قیمتی حاضریم از یارانه آمریکایی داوطلبانه انصراف دهیم و ماهواره های خود را جمع کنیم و یا استفاده درست از فضای مجازی داشته باشیم و یا روابط خانوادگی خودمان را کنترل شده تر کنیم؟ منبع: بوتیا