مدیر گروه اقتصاد دانشگاه یزد در مصاحبه با یزد رسا با اشاره به ارائه بودجه به مجلس در روزهای آتی عنوان کرد: یک مساله ای که همیشه وجود داشته هم راستا نبودن بودجه با برنامه های 5 ساله و سند چشم انداز است. علی رغم نقدهایی که وجود دارد معمولاً زحمت زیادی برای تدوین این برنامه ها کشیده می شود اما در تهیه بودجه و بعد از آن در اجرا رعایت نمی شود. از طرفی خود بودجه هم چنین مشکلی دارد یعنی متن بودجه نگارش می شود ولی در مرحله تخصیص آن چیزی که پیش بینی شده، اختصاص داده نمی شود و لذا در مرحله اجرا هم چیز دیگری از آب در می آید. نهایتا نه تنها به اهداف برنامه که به اهداف خود بودجه هم دستیابی پیدا نمی کنیم.

حبیب انصاری سامانی گفت: در وضعیت فعلی در مساله بودجه با توجه به بحث درآمد ها و اتفاقاتی که می افتد و نوسانات در قیمت نفت زیاد است راه عاقلانه این است که قیمت نفت در حالت محافظه کارانه تر لحاظ شود.

کارشناس مسائل اقتصادی بیان داشت: حقیقت این است که خیلی از نقدها و ایده آل های ما در بودجه تامین نمی شود. بعضاً برنامه ها هم واقعا درست نوشته نشدند و اهداف و نیازها را به درستی ندیده اند. نگاه به بسیاری از نهادها نیز نگاه برنامه ریزی شده و نظام مند نیست. کاستی ها و کمبودهایی که در بخش های مختلف مثلاً بخش آموزش چه در سطح آموزش در مدارس و چه آموزش های دانشگاهی و همچنین بهداشت وجود دارد تا حدود زیادی به دلیل عدم وجود نگاه کلان به این موضوعات و حل مقطعی آنها بوده است. به نظر می رسد مدیریت سیستم اقتصادی ما بیشتر بر حسب ضرورت های همان روز و نه بر اساس آینده نگری و جامع نگری است.

وی تصریح کرد: شاید به خاطر همین کاستی ها است که اکنون شاهد آن هستیم که تخصیص و اجرای بودجه به اندازه معناداری تحت تاثیر لابی ها و فشارهای سیاسی قرار می گیرد و این خوب نیست. برای مثال الان می بینیم که طرح تحول سلامت دولت برای تامین منابع دچار مشکل شده و کسری های بسیاری دارد در حالی که پیش از اجرا نیز پیش بینی می شد که این طرح با کسری بودجه مواجه شود. با این وجود عده ای تلاش کردند تا این حرف را به کرسی بنشانند و این اتفاق بیافتد حتی اگر بودجه تامین نشود. این یکی از مثال هایی در مورد فشارهای سیاسی و لابی های قدرت است که در دولتی که انتظار می رفت بیشتر مبتنی بر تدبیر، اندیشه و محاسبه رفتار کند اتفاق افتاد.

انصاری بیان داشت: متاسفانه ما هنوز در کشور نیازها و ضرورت ها را به صراحت مشخص نکرده ایم یعنی همه چیز برای ما ضرورت دارد و بر سر یک الگو برای رشد و پیشرفت به توافق نرسیده ایم. هنوز که هنوز است نمی دانیم برای گذر از توسعه نیافتگی و مشکلاتی که الان داریم باید از کجا شروع کنیم یا مشکلات اصلی ما چیست. به خاطر همین که برنامه ریز های ما هدفمند نیست بودجه های ما هم تحت تاثیر قرار می گیرد. چرا که قانون های بالادستی یا وجود ندارند و یا اگر هم وجود دارند فاقد ضمانت اجرایی هستند.

وی اذعان داشت: ما هنوز نمی دانیم اولویت اصلی ما آموزش است یا فرهنگ و یا دفاع و نمی دانیم هر کدام چقدر باید سهم داشته باشند. تغییرات ناگهانی که در بودجه در هر سال نسبت به سال قبل اتفاق می افتد به خوبی این سردرگمی در برنامه ریزی را نشان می دهد. زمانی ضرورت توجه به علوم انسانی و زمانی بحث انرژی مطرح می شود.

کارشناس مسائل اقتصادی تصریح کرد: برای اینکه در مطرح شدن نیازهای جدید غافلگیر نشویم باید یک آینده پژوهی در مورد مسائل آینده اقتصاد ایران با توجه به تحولات جمعیتی، منطقه ای و جغرافیایی انجام دهیم و نیازهای سال های آتی کشور را مشخص کنیم. مثلاً جایگاه آب، وابستگی به نفت و تغییر ساختار جمعیتی که مسائل مهم ما در آینده هستند هر کدام می توانند یک نیاز جدیدی را برای ما مطرح کنند. فرضاً کشور ما به لحاظ ساختار جمعیتی تغییرات شدیدی را آغاز کرده و این ساختار جدید نیاز های جدید دارد. ما نیروهای جوانی داریم که برای اشتغال و تشکیل زندگی آنها ساختار بودجه ای تنظیم نشده است. این ها باید مد نظر قرار بگیرد.

انتهای پیام/