به گزارش صبح مهریز به نقل از  کُردتودی، خبر ناگوار فوت دو برادر کولبر به نام‌های آزاد و فرهاد خسروی در اثر سرما در کوه ژالانه کردستان، بازتاب‌های گسترده‌ای داشت. 

جان باختن دو برادر 24 و 14 ساله. به‌دنبال برف و کولاک در مسیر گردنه "ته ته" اورامان، سه نفر از کولبران گرفتار سقوط بهمن می‌شوند، آزاد خسروی، جان خود را از دست داده و برادرش فرهاد نیز مفقود می‌شود. پس از چهار روز جستجوی مردم شهرستان‌های مریوان و سروآباد، جسد فرهاد 14 ساله نیز در منطقه «گناو» کوه ژالانه پیدا می‌شود. 

طبق اظهارات مردم محلی، فرهاد کت خود را بر روی برادرش آزاد می‌اندازد و به‌دنبال کمک می‌رود اما سرما امانش نمی‌دهد و با فاصله کمی از جاده و شهر هورامان جان می‌سپارد.

کولبرانی که در انتظار تحقق وعده‌های دولت عمرشان در کوه‌های کردستان به پایان رسید.

اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور تیرماه 96، در دیدار با مجمع نمایندگان استان کردستان به موضوع کولبری اشاره کرده و با ابراز تاسف از رواج این شغل طاقت‌فرسا به دلیل مشکلات معیشتی، گفته بود: دیدن تصاویر مردم منطقه که برای امرار معاش از طریق کولبری بارهای سنگین و حجیمی را بردوش حمل می‌کنند دردآور است و باید برای کمک به آنها چاره‌ای اندیشیده شود. دولت برای حل این مساله از ایده‌ها و طرح‌های جایگزین و حتی کمک مادی به منظور برطرف کردن نیازهای این قشر از جامعه حمایت می‌کند تا کولبری به‌عنوان یک شغل از حیات اجتماعی کردستان رخت بربندد.

3 سال پیش در 22 اسفند 95 قولی داده شد. قرار بر این بود با موافقت وزیر کار و رفاه در نیمه دوم فروردین 96 اجرایی شود و کولبران زیر چتر بیمه قرار گیرند. بیمه‌ای که شامل پرداخت دیه و انواع شمولیت‌ها باشد، طبق تفاهمنامه وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و استانداری کردستان، تمامی کولبران مرزی این استان که دارای مجوز فعالیت در مرزها هستند، باید بیمه اجتماعی شوند، این در حالی است که حدود سه سال از امضای این تفاهمنامه (اسفند ماه سال95) در حاشیه سفر«علی ربیعی»، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی به کردستان سپری می‌شود، اما این موضوع تحت الشعاع مصوبات دیگری قرار گرفته و هنوز عملیاتی نشده است ظاهرا دولت همینکه خرش از پل می‌گذرد، چشم و گوش خود را بر روی وعده انتخاباتی‌اش می‌بندد!

چشم بستن بر تَکرار اتفاقاتی که با جان کول‌بران بازی می‌کند. مردمی که به دلیل عدم اشتغال‌زایی دولت در منطقه به کول‌بری روی آورده‌اند. کول‌برانی که از وعده‌های دولت، آبی برایشان گرم نشد.

نکته قابل توجه اینجاست که در انتخابات ریاست جمهوری سال 96 از مجموع 82 هزار رای مردم مریوان، بیش از 54 هزار نفر یعنی حدود 66 درصد شرکت‌کنندگان به حسن روحانی رای داده‌اند، حال سوال اینجاست که رییس جمهور در پاسخ به اعتماد مردم این شهر چه اقداماتی انجام داده است؟

حکایت آن وعده‌ها و این وضعیت بی‌شباهت به این داستان نیست که آورده‌اند: چوپانی گله را به صحرا برد؛ به درخت گردوی تنومندی رسید. از آن بالا رفت و به چیدن گردو مشغول شد که ناگهان گرد باد سختی در گرفت ، خواست فرود آید، ترسید. باد شاخه ای را که چوپان روی آن بود به این طرف و آن طرف می برد. دید نزدیک است که بیفتد و دست و پایش بشکند. مستاصل شد...

از دور بقعه امامزاده ای را دید و گفت: ای امام زاده گله ام نذر تو، از درخت سالم پایین بیایم.

قدری باد ساکت شد و چوپان به شاخه قوی تری دست زد و جای پایی پیدا کرده و خود را محکم گرفت.

گفت: ای امام زاده خدا راضی نمی شود که زن و بچه من بیچاره از تنگی و خواری بمیرند و تو همه گله را صاحب شوی. نصف گله را به تو می دهم و نصفی هم برای خودم... قدری پایین تر آمد. وقتی که نزدیک تنه درخت رسید گفت : ای امام زاده نصف گله را چطور نگهداری می کنی؟ آنها ر ا خودم نگهداری می کنم در عوض کشک و پشم نصف گله را به تو می دهم .

وقتی کمی پایین تر آمد گفت: بالاخره چوپان هم که بی مزد نمی شود کشکش مال تو ، پشمش مال من به عنوان دستمزد.

وقتی باقی تنه را سُرخورد و پایش به زمین رسید نگاهی به گنبد امامزاده انداخت و گفت: مرد حسابی چه کشکی چه پشمی؟ ما از هول خودمان یک غلطی کردیم. غلط زیادی که جریمه ندارد.

انتهای پیام/