صبح مهریز؛ چه انتظار می رفت که آقای روحانی با ارزیابی واقع بینانه از عملکرد دولت یازدهم، درصدد تشکیل کابینه ای قوی و کارآمد باشد تا بتواند گام های بلندی در حل مشکلات ملت و کشور بردارد اما نگاهی اجمالی به وزیران پیشنهادی و ترکیب کلی آن ها از واقعیت های دیگری حکایتی می کند؛ واقعیت هایی از جنس استمرار وضعیت ناخوشایند کنونی.

برای نمونه، با وجود این که فراگیرترین مشکل مردم در مقطع کنونی، مشکلاتی از جنس گرانی و بیکاری و رکود است و انتظار معرفی وزیرانی متخصص و کارکشته در عرصه اقتصاد، کاملا بجا و منطقی است، متاسفانه هیچ وزیر اقتصاددانی در کابینه پیشنهادی به چشم نمی خورد! این مهم چنان برجسته و تاسف انگیز است که کارشناسان برجسته هم ناگزیر به این واقعیت تلخ اذعان کرده اند. از آن نمونه است دکتر فرشاد مومنی، که تصریح کرده است: «جای نگرانی است که در تیم اقتصادی پیشنهادی، هیچ اقتصاددانی وجود ندارد. برنامه‌های وزرا بیش تر بیانگر آرزوهاست. متاسفانه دولت دوازدهم هنوز برنامه مدونی ندارد. آقای روحانی حتی هنوز برنامه ششم را ابلاغ نکرده  است. » و این واقعیت هنگامی تلخ تر می شود که دریابیم فرشاد مومنی از اقتصاددانان همسو با اصلاح طلبان و عضو ستاد میرحسین موسوی در سال 88 است که در انتخابات اخیر هم با تمام توان از دکتر روحانی حمایت کرده است.

از جمله دیگر ضعف های برجسته کابینه پیشنهادی، افزایش میانگینی سنی وزیران است! معلوم نیست در حالی که شخص رئیس جمهور در ایام تبلیغات انتخاباتی مدام از جوانان و جوانگرایی دم می زد و از سوی دیگر دسته گل های برخی وزرای سالمند از جمله چرت زدن های یکی از وزرای معروف در جلسات، نقل برخی مجالس شده بود، چرا کابینه نه تنها جوان تر نشده بلکه با کمال شگفتی پیرتر هم شده است!! تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!

انتظار این بود که آقای روحانی با درس آموختن از ضعف های کابینه قبلی، کابینه ای جوان، قوی و کارآمد ر ابه مجلس معرفی کند اما از آن جایی که از مجموع 18 وزیر دولت یازدهم، 11 نفر در کابینه جدید ابقا شده‌اند و 5 نفر هم جای خود را به معاونانشان داده‌اند، می توان استمرار ضعف های فراوان کنونی در دولت دوازدهم را به خوبی پیش بینی کرد. این سخن بگذار تا وقت دگر!

 مرتضی شیری

یزد رسا