به گزارش صبح مهریز به نقل از یزدرسا، خیرالنساء یوسفی بانوی ۸۵ ساله محله یخدان میبد را که از محل تولید کارگاه کوچک حوله بافی اش بدون کمک نهادهای حمایتی، نان آور ۱۰فرزند خود است، باید به منزله الگوی اقصاد مقاومتی خواند.

این بانوی پرتلاش و خستگی ناپذیر که ۱۸سال پیش عمل قلب انجام داده به خبرنگار ایرنا گفت: پس از فوت همسر از محل در آمد کارگاه کوچک خانگی خود سه دخترش را به خانه بخت فرستاده و جهیزیه شان را تامین کرده است.

به گفته این بانوی کار آفرین ماهانه بیش از ۳۰۰ عدد انواع حوله، شال و سفره نان به ارزش ۱۵میلیون ریال تولید و به بازارهای داخل استان در اماکن گردشگری و برخی استانهای شمالی و اصفهان عرضه می کند.

وی اضافه کرد: علاوه بر این از قبل پرورش مرغ و گوسفند ضمن رفع مایحتاج روزانه مقادیری گوشت قرمز و سفید، تخم مرغ و دیگر فراوردهای لبنی را ماهانه و یا بطور هفتگی روانه بازار استان یزد می کند.

خیرالنساء که به علت سن بالا از خدمات بیمه بی بهره مانده خشت و بنای خانه اش را از همان نوجوانی با تلاش و پشتکار آغاز کرده است امروز هم خانه کوچکش را کارخانه می داند و با برافراشتن دار بافندگی و سنتی خود و همچنین نگهداری مرغ و گوسفند در گوشه حیاتش،تبلوری عینی از اقتصاد مقاومتی را به رخ می کشد و جالب اینکه رونق کارش فرزندان و نوه هایش را هم دور او جمع کرده است.

به گفته این بانوی میبدی حالا با استفاده از نخ های امروزی بافت حوله هایش را ارتقا بخشیده و از استانهای شمالی و همچنین اصفهان به تعداد قابل توجهی سفارش دریافت کرده است.

این بانوی نمونه و مثال زدنی در تحقق شعار سال از نتیجه کارش راضی است و علت ادامه کارش را در این سن و سال امید به آینده وطنش ایران و کمکی ولو اندک در رونق بخشی به فضای کسب و کار می داند که این روزها دغدغه مسئولان است .

این بانوی میبدی با همین درآمد اقتصادی اندک ضمن رفع نیازهای روزانه خود و فرزندانش، چندین بار هم به زیارت کربلا ،نجف و حرم حضرت زینب(س) رفته است.

** هرکس اراده کند هیچ وقت بیکار نمی ماند

وی با بیان اینکه اگر کسی اراده کند هیچ وقت بیکار نمی نشیند و می تواند زندگی خود را اداره کند افزود: تا نفس دارم دست از فعالیت برنمی دارم و به کار و تلاش خود ادامه می دهم.

بانویی که دنیا در خانه ساده او رنگی به وسعت آسمانها دارد و همه فرزندانش را فعال و پویا دوره هم جمع کرده است می تواند الگویی برای اقشار مختلف جویای کار از جمله جوانان باشد.

مهم نیست که حاجیه خیر النساء خانه کوچکش را کارخانه می داند بلکه این شور و شعور به ما می آموزد که در هر سن و سال و جایگاه و مرتبه ای می توان ولو در خانه محقر و کارگاه هر چند کوچک در اقتصاد کشورمان به نوبه خود سهمی ایفا کنیم.

انتهای پیام/ج